پیش نوشت 1 : خواندن این متن کمی زمان بر است و لینک های زیادی دارد پس اگر الان فرصت مناسبی ندارید پیشنهاد می کنم در زمانی که وقت بیشتر و تمرکز بیشتری دارید این مطلب را بخوانید.

پیش نوشت 2 : اگر اکانت ویژه متمم را ندارید نصف بیشتر لینک ها برای شما باز نمی شود.

از سنین پایین کارهایی انجام می دادم و درآمد کمی داشتم، اما از 20 سالگی به صورت مداوم و با درآمد نسبتا قابل توجهی کار کردن را به صورت جدی شروع کردم.

مطلب حاشیه ای اما مهم: در ایران سه باور رقابتی وجود دارد

1- هرکس کمتر خوابیده باشد برنده این گفتگوست

بقیه دنیا را نمی دانم اما در ایران شما به دوستت بگو دیشب 5 ساعت خوابیدم، دوستت می گوید: اینکه خوب است من فقط 2 ساعت خوابیدم. شما بگو من دیشب فقط یک ساعت خوابیدم، می گوید: اینکه خوب است من الان دو شبه نخوابیدم. (اینکه خوب است، جمله کلیدی این موضوع است)

2- هرکس بتواند ثابت کند بدبخت تر است برنده این گفتگوست

شما بگویید مدتی است کمر درد دارم، طرف مقابل می گوید من چندین سال است که دیسک کمر دارم از خواب که بیدار می شوم نیم ساعت طول می کشد تا کمر من صاف شود. شما بگویید بدبخت شدم، کیفم که 5 میلیون در آن بود با تمام مدارک هویتی ام را دزد از درون ماشین بُرد، طرف مقابل می گوید باز خدا را شکر کن که پول و ماشین خودت بوده، منِ بدبخت چی بگم که ماشین دوستم را قرض گرفتم و تصادف کردم، تازه مقصر هم من هستم و باید خسارت ماشین دیگر را هم بدهم.

3- هر کس در سن کمتری به کار مشغول شده باشد برنده این گفتگوست

شما بگو از 18 سالگی شروع به کار کردم، طرف مقابل اگر خیلی با انصاف باشد می گوید من از 15 سالگی کار کردن را شروع کردم. این بازی قابل ادامه تا سن 7 سالگی است. (من هنوز حریف قدری ندیدم که از به زیر 7 سالگی برسد) بعضی ها که موفق شدن بازی “شروع کار از سن پایین” را برنده شوند، روی دست بُرده، سور هم می زنند. در این قسمت آن کسی سور را زده که بگوید از دست فروشی و بساط کردن کنار خیابان کارم را شروع کردم.

بهتر هست برم سر اصل مطلب

از 20 سالگی تا حدود 26 27 سالگی محوریت فکری من از رشد و پیشرفت، فقط پول بود. (فقط)

چه کسی موفق تره؟ اونی که پول بیشتر داره

چه کسی شادتره؟ اونی که پول بیشتر داره

چه کسی با قدرت تره؟ اونی که پول بیشتر داره

و …

البته این اواخر باورهایم در مورد پول به سطحی بودن اوایل دهه ی سوم زندگیم نبود و نیست.

جهت آشنایی بیشتر مدل ذهنی من در مورد پول:

روانشناسی پول و وسواس پولی و کامنت من

مهارت های پولی و کامنت من

مهارتهای پولی – مولفه های اصلی سواد مالی برای کودکان و نوجوانان چیست؟  و کامنت من

روانشناسی پول و بحث رابطه پول با تلاش و توانایی و کامنت من

مهارت عرضه خدمات و پول گرفتن برای کودکان پنج تا هشت سال و کامنت من

مهارتهای پولی – مولفه های اصلی سواد مالی برای کودکان و نوجوانان چیست؟  و کامنت من

مهارت پس انداز کردن برای کودکان پنج تا هشت سال و کامنت من

اما حالا نمی گویم پول مهم نیست، یا حرف مزخرف بزنم مثل: پول چرک کف دسته. اما پول خیلی هدف کوچکی است. ترجیح میدهم فیچر جانبی رسیدن به سایر اهدافم باشد.

اگر 20 ساله بودم محوریت دهه سوم زندگیم را توسعه مهارت های فردی قرار می دادم

من توسعه مهارت های فردی را به بخش تخصصی و عمومی تقسیم می کنم:

عمومی مثل: مهارت یادگیری، مدل ذهنی، تفکر سیستمی، مهارت ارتباطی، مدیریت تعارض، تفکر نقادانه، تصمیم گیری، مدیریت زمان، حل مسئله و …

تخصصی مثل: مذاکره، تفکر استراتژیک، استراتژی، برندینگ، فروش، سئو، استراتژی محتوا، کارآفرینی، مدیریت منابع انسانی و …

توسعه مهارت ها باعث می شود به شدت سبک زندگی ما عوض شوند و به نظر من سطح زندگی، موفقیت و رضایت، انعکاسی از سبک زندگی هستند. هر مهارت وقتی توسعه پیدا می کند درست مانند اضافه شدن ابزار و تجیزات به ما هستند، پس ما را برای مقابله با مسائل بزرگ تر آماده می کنند.

[ مطالعه بیشتر: سبک زندگی یا سطح زندگی؟ ]

شخص با مهارت علاوه بر عزت نفس بالا، نسبت به سایرین سریع و چابک است. هر وقت صحبت از شخص با مهارت می شود ناخودآگاه یاد این تکه دوست داشتنی از فیلم TROY می افتم.

بخش خیلی مهمی از توسعه مهارت و سبک زندگی، عادت های ما هستند. عادات قدرت زیادی دارند. نمی دانم این جمله را کجا خواندم:

آدم های موفق، عادات خوب و موفق دارند

از سن پایین سعی کنید عادت های خوب در خود بپرورانید. هر چه کم سن و سال هستیم تغییر برای ما کار راحت تری است. واقعا عوض کردن عادت اصلا کار راحتی نیست. عادت به مطالعه، عادت به رشد و پیشرفت، عادت به ورزش کردن و اهمیت دادن به سلامتی و …

با تشکر

حمید طهماسبی

نوشته اگر 20 ساله بودم اولین بار در سایت شخصی حمید طهماسبی پدیدار شد.