Salah Birsel Kimdir Hayatı Eserleri Hakkında Kısaca Özet Bilgi
(1919-1999) Zekaya ve ironiye dayanan yergi ağırlıklı şiirler yazan Salah Birsel, Garipçiler ve II. Yenicileri kendine göre yorumlamış, halk şiirine yaklaşan bir söyleyiş yöntemini tercih etmiştir. Asıl ününü 1970’li yıllarda yazdığı denemeleriyle kazanmıştır. Keçi Çobanı Kuzu Çobanı adlı denemesiyle 1970 Türk Dil Kurumu Deneme Ödülü’nü kazanan sanatçı, günlük konuşma dilinde az bilinen sözcük ve deyimleri tercih etmiştir. Duygulu şairi değil, usta şairi; lirik şiiri değil, zeka şiirini savunur. Her şiirinde yeni bir ses, yeni bir yapı kurmaya çalışır.
Eserleri:
Şiir: Dünya İşleri, Hacivat’ın Karısı, Ases, Kikirikname, Haydar Haydar
Deneme-Eleştiri-Günlük-Anı: Günlük, Sev Beni Sev, Şiir ve Cinayet, Boğaziçi Şıngır Mıngır, Amerikalı Tolstoy, Şişedeki Zenci, Sergüzeşt-i Nano Bey ve Elmas Boğaziçi, Kediler, Papağanname, Halley Kimi Kurtarır, Şiir ve Cinayet, Kahveler Kitabı, Kurutulmuş Felsefe Sözlüğü
Roman: Dört Köşeli Üçgen
İnceleme: Goethe, Fransız Resminde İzlenimcilik (Empresyonizm)
BAŞKA BİR KAYNAK:
Şâir, yazar. Bandırma’da doğdu. İlk ve orta öğrenimini İzmir’de Saint Jozeph Fransız Koleji’nde yaptı. İzmir Erkek Lisesi (1937) ile İstanbul Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’nü bitirdi. Fransızca öğretmenliği, iş müfettişliği, kütüphane ve basımevi müdürlüğü yaptı. 13 yıl Türk Dil Kurumu Yayın Kolu başkanlığı görevini yürüttü. 1972’de emekliye ayrıldı.
Günümüz şâir ve yazarlarındandır. İlk şiiri Gündüz derpişinde (1937) çıktı. Daha sonra İnkılâpçı Gençlik, Sokak, İnsan, Seçilmiş Hikâyeler, Yenilikler, Yenilik, Türk Dili ve Soyut dergilerinde şiir ve yazılarını yayımladı. Şiirin yanısıra günlük notlar, inceleme ve tenkit yazıları ve denemeler yazdı. Fransızca’dan tercümeler de yaptı. Birsel, zekânın ve aklın hâkimiyetini ön plâna alan, yermeye ağırlık veren şiirler yazdı. İçinde bulunduğu Garipçiler topluluğundan apayrı özellikte eserler verdi. Şiir nazariyesi ve uygulaması üzerinde de durmuş, bu konuda görüşlerini belirten eserler yazmıştır. Dilinde, halk Türkçesi’nden alınmış deyimler sıkça bulunur.
Şiir kitapları:
1. Dünyâ İşleri (1947), 2. Hacivat’ın Karısı (1955), 3. Ases (1960), 4. Kikiriknâme (1961), 5. Haydar Haydar (1972). Bütün şiirlerini 1981’de Köçekçeler adlı kitapta topladı.
Diğer eserleri:
1. Dört Köşeli üçgen (1961, roman), 2. Fransız Resminde izlenimcilik (1967, inceleme), 3. Goethe (1972, inceleme), 4. Şiirin İlkeleri (1952, şiirin prensiplerini araştıran denemeler), 5. Günlük {1955, deneme-hâtıra), 6. Sen Benî Sev (1957, deneme), 7. Kendimle Konuşmalar (1969, deneme), 8. Ah Beyoğlu Vah Beyoğlu (1976, edebiyat hâtıraları), 9. Kahveler Kitabı (1976, hatıralar, olaylar), 10. Şiir ve Cinayet (1975, denemeler), 11. Kuşları Örtünmek (1976, günlük), 12. Kurutulmuş Felsefe Bahçesi (1979, denemeler), 13. Boğaziçi Şıngır Mıngır (1979, olaylar, hâtıralar), 14. Paf İle Puf (1981, denemeler), 15. Halley Kimi Kurtarır (1981, denemeler), 16. Hacivat‘ın Günlüğü (1982, günlük). [Şiir ve Cinayet kitabı ile TDK 1976 Deneme Ödülü aldı.]
