Bir "gemide" filmi. Tolga Karaçelik'in ustalıkla işlediği kapanda kısılan insanların hikayesi. İsmail'in pasifliği canınızı sıkıyor, kaptanın konudan uzak durması sizi şaşırtıyor. Cenk'ten bir şeyler bekliyorsunuz da, bu kadar da değildir herhalde. Nadir, kendi içinde anlaşılabilir belki! Kürt, konuşmadan bir şeyler yapıyor. Ama benim favori oyuncum Alper oldu. 

Gemicilik hep mi sıkıcıdır, yoksa sıkıcı olan insanlar mı?