Σε συνέντευξη που παραχώρησε σε ιστοσελίδα της ιδιαίτερής του πατρίδας,  ο επίσημος από τη Fifa μάνατζερ ποδοσφαιριστών, Αχιλλέας Χατζηνικολάου, επισήμανε όλα τα θέματα γύρω από την εκπροσώπηση των ποδοσφαιριστών, ειδικά των νεαρών, ενώ παράλληλα χτύπησε το καμπανάκι στα κακώς κείμενα, εφιστώντας την προσοχή στους γονείς.

Αναλυτικά η συνέντευξη στον Βαγγέλη Παπαντώνη στο sportlesvos.gr:

Αγαπά τη Λέσβο, την οποία επισκέπτεται κάθε καλοκαίρι με την οικογένειά του για ολιγοήμερες διακοπές. Παράλληλα όμως, κάνει και… μπίζνες στο νησί, ως ένας εκ των επαγγελματιών ατζέντηδων στο χώρο, με άδεια μάλιστα από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Γερμανίας.
Ο λόγος για τον συμπατριώτη μας Αχιλλέα Χατζηνικολάου, μάνατζερ της FIFA, που μίλησε στην εφημερίδα «Εμπρός» για σημαντικά ζητήματα που απασχολούν τους νεαρούς κυρίως αθλητές και τους γονείς τους, καθώς και για άλλα ενδιαφέροντα θέματα γύρω από το ελληνικό, αλλά και το λεσβιακό ποδόσφαιρο.

Πόσο δύσκολο είναι να ασκείς το επάγγελμα του μάνατζερ στην Ελλάδα, σε σχέση με το εξωτερικό;

«Η διαφορά είναι χαώδης. Παλιά δεν ήταν έτσι. Όταν ξεκίνησε το επάγγελμα γενικά στην Ευρώπη, πριν 30-35 χρόνια, υπήρχαν στη χώρα μας 4-5 μάνατζερ που είχαν πάρει την άδεια. Ήταν άνθρωποι με κύρος, σοβαρότητα. Βέβαια και οι πρόεδροι των ομάδων τότε λειτουργούσαν διαφορετικά, ήταν σωστοί. Ακόμα και όταν σου έδινε το χέρι ένας πρόεδρος, ήταν συμβόλαιο. Στις μέρες μας υπάρχει πολύ ψέμα και βρωμιά. Οι επαγγελματίες μάνατζερ, που έχουν αποκτήσει παγκόσμια άδεια, είναι υπόλογοι στη FIFA. Ένας μη επαγγελματίας, δεν λογαριάζει τίποτα.»

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις στη χώρα μας;

«Υπάρχει έλλειμμα παιδείας. Η νοοτροπία μας σα λαός είναι πολύ κακή. Και η γνώση, μικρή. Αυτό δεν το βλέπεις μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά σε ολόκληρη την κοινωνία. Πολλές φορές οι γονείς εμπιστεύονται λάθος ανθρώπους. Συνδιαλέγονται με τον… περιπτερά της γειτονιάς, για να προωθήσει το παιδί τους στο ποδόσφαιρο, επειδή γνωρίζει έναν προπονητή, κάπου. Το θέμα, όμως, δεν είναι να πάει απλά σε μια ομάδα. Τι θα υπογράψει ο παίκτης στο συμβόλαιο; Τι νομική κάλυψη θα έχει; Τι προστασία;»

Φταίει μόνο ο γονιός ή ο παίκτης;

«Φταίει το ίδιο το ποδόσφαιρο στη χώρα μας. Τι να περιμένω από μια ΕΠΟ, που εδώ και ένα χρόνο κάνει εκλογές και ακόμα δεν έχει εκλέξει συμβούλιο; Ξεχνάμε ότι η ομοσπονδία λειτουργεί με προσωρινή διοίκηση, την οποία όρισε η FIFA; Δεν είμαστε ικανοί να διοργανώσουμε σωστά ούτε έναν τελικό κυπέλλου. Μία μέρα πριν και οι ομάδες δεν γνώριζαν εάν θα παίξουν. Εάν εγώ σα μάνατζερ, είχα κανονίσει να φέρω στο γήπεδο έναν τεχνικό διευθυντή από το εξωτερικό, να δει κάποιους παίκτες μου, τι θα του έλεγα; Μην έρθεις τελικά, γιατί μπορεί ο τελικός να μη γίνει; Επειδή η ΕΠΟ δεν τα βρίσκει με τον Υπουργό Αθλητισμού; Είναι εξευτελισμός του ελληνικού ποδοσφαίρου, της χώρας της ίδιας.»

Μπορούν όμως να φτιάξουν οι συνθήκες στο μέλλον;

«Κάθε φορά λέω ότι πιάσαμε πάτο και ότι πιο κάτω δεν έχει. Πριν πέντε χρόνια με το σκάνδαλο Coriopolis, όπου με στοιχεία υπήρξαν αγώνες που ήταν χειραγωγημένοι, τελικά δεν έγινε τίποτα. Επικρατεί γενικώς ατιμωρησία και αυτό φέρνει την απαξίωση. Ας πάρουμε παράδειγμα τη Football League. Δύο ομάδες αποχώρησαν στα μισά, μια τρίτη τώρα θα υποβιβαστεί για το πιστοποιητικό. Πρωτάθλημα – παρωδία. Τι ποδοσφαιρική αξία έχει ένας παίκτης που αγωνιζόταν σε αυτό; Καμία. Δημόσιες σχέσεις κάνουν όλοι. Δεν συμβαίνουν πουθενά αυτά. Δεν υπάρχει σχέδιο, ούτε οργάνωση. Στη Γ’ Εθνική, φέτος, οι τέσσερις όμιλοι γίνονται οκτώ. Θα παίζουν 110 ομάδες και θα ανέβουν οι δύο μόνο. Πόσες θα ολοκληρώσουν ένα τέτοιο πρωτάθλημα; Ποιος θα βοηθήσει τις νησιωτικές ομάδες με τα ταξίδια; Τι οφέλη έχει το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο; Μόνο η ομοσπονδία κερδίζει. Από πρόστιμα, τιμωρίες, παράβολα για πρωτόδικες αποφάσεις, εφέσεις κτλ.»

Έχεις άμεση σχέση με τη Γερμανία. Πως λειτουργούν εκεί;

«Στη Γερμανία υπάρχουν τρεις επαγγελματικές κατηγορίες, που αποτελούνται από έναν όμιλο. Η 4η Κατηγορία, που είναι ερασιτεχνική, έχει μόλις 4 ομίλους και υπάρχει μια 5η Κατηγορία, με 13 ομίλους. Προσέξτε όμως, σε σύνολο 100 εκατομμυρίων πολιτών. Η Ελλάδα με το 1/10 του πληθυσμού, πού θα τις βάλει όλες αυτές τις ομάδες;»

Πόσοι σύλλογοι λειτουργούν σε επαγγελματικά πρότυπα στην Ελλάδα;

«Λίγοι. Η πλειοψηφία λειτουργεί ερασιτεχνικά. Αλλά εξίσου ερασιτεχνική είναι και η οργάνωση των πρωταθλημάτων. Η Super League έχει τρεις κατηγορίες στα πρωταθλήματα νέων, Κ20, Κ17 και Κ15. Αν μια ομάδα όμως υποβιβαστεί στη Football League, καλείται να δημιουργήσει μόνο μία ομάδα νέων, την Κ19. Πού θα παίξουν όλοι οι υπόλοιποι παίκτες; Έστω ότι έχω έναν 17χρονο ποδοσφαιριστή σε μια τέτοια ομάδα. Θα φταίει εκείνος αν ζητήσει να φύγει ή θα είμαι κακός μάνατζερ αν τον πάω αλλού; Τα παιδιά έχουν όνειρα…

Τι λείπει από τις ομάδες μας;

«Τα αξιόλογα τεχνικά επιτελεία. Υπάρχουν ακαδημίες με 100-150 παιδάκια και μόλις δύο προπονητές. Αλλά το μηνιαίο κόστος παρ’ όλα αυτά, είναι υψηλό. Στις ΠΑΕ μπορεί να μην έχει συνδρομή, αλλά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν αρκετοί προπονητές για να ασχολούνται με αυτά τα παιδιά; Στην Ελλάδα υπάρχει η νοοτροπία του φροντιστηρίου. Έτσι και στο ποδόσφαιρο, στα 13-14 πολλά παιδιά ξεκινούν personal training, για να βελτιώσουν τις αδυναμίες τους κι ας είναι σε ομάδες Super League. Στο μεσοδιάστημα, πόσοι έχουν προωθηθεί στην πρώτη ομάδα; Ευτυχώς, που λόγω της κρίσης, αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει. Από ανάγκη…»

Τι θα συμβούλευες τους νεαρούς παίκτες, που θέλουν να κάνουν καριέρα στο ποδόσφαιρο;

«Όταν μιλάμε για ανήλικους, το πρώτο που χρειάζεται είναι να συζητήσουμε με τους γονείς. Ο μάνατζερ πρώτιστα συμβουλεύει. Η μεταγραφή έρχεται αργότερα. Προέχει να μπει το παιδί σε ένα πρόγραμμα. Προσωπικά, δίνω μεγάλη προσοχή στο σχολείο. Να είναι καλός μαθητής, να μάθει τουλάχιστον μια ξένη γλώσσα. Ποδοσφαιρικά, θα κάνουμε ειδική εκγύμναση, χρειάζεται υπομονή κι αυτό πρέπει να το κατανοήσουν πρώτιστα οι γονείς.»

Μερικοί θα πουν, είναι εποχές τώρα να πληρώνουμε μάνατζερ;

«Δεν είμαι χομπίστας, ασκώ ένα επάγγελμα. Θα δουλέψουμε μαζί με το παιδί, του χτίζω βήμα-βήμα την καριέρα. Θα προσπαθεί να βελτιώνεται μέσα από τις συμβουλές μου και φυσικά μέσα από τις προπονήσεις. Συνήθως λέω κάτι στα παιδιά, αλλά και στους γονείς. Όταν γυρίζετε σπίτι, να κάνετε την αυτοκριτική σας. Καθίστε μπροστά στον καθρέφτη και αναρωτηθείτε. Σήμερα δούλεψα σκληρά; Πήγα καλά στην προπόνηση; Αυτό κάνω κι εγώ. Ήμουν σωστός απέναντι σε αυτήν την ψυχή; Δεν είμαι μάγος. Δεν κοροϊδεύω. Οφείλουμε να ξέρουμε ότι δεν θα πάνε όλοι σε μεγάλη ομάδα. Δεν θα παίξουν όλοι βασικοί. Αν παλεύεις όμως με σοβαρότητα, κάποια στιγμή, πιθανότατα, θα ανταμειφθείς. Ο καθένας θέλει το παιδί του να πάει στο εξωτερικό. Και γρήγορα. Βιάζονται. Είναι έτοιμο, όμως, ένα παιδί να πάει έξω;»

Πέρυσι, πρότεινες στον Αιολικό τον Γ. Πολλαετίδη και έφερες επίσης τον Δ. Κεσίδη, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις. Να περιμένουμε συνέχιση της συνεργασίας και φέτος;

«Για το καλό του Αιολικού, της ομάδας του νησιού μου, έφερα το καλοκαίρι τον Κεσίδη. Σαν ένα δώρο. Πολυτέλεια για τη Γ’ Εθνική. Πήρε 30 συμμετοχές ο παίκτης, κέρδισε εμπειρίες, αλλά όφελος είχε και ο Αιολικός, με έναν χαρακτήρα-κόσμημα, που σεβάστηκε τη φανέλα και βοήθησε πολύ το σύλλογο. Στο ζήτημα του προπονητή, πρότεινα τον Πολλαετίδη και νομίζω ότι με τη σοβαρότητά του σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, αποδείχθηκε μια πολύ καλή επιλογή. Δεν ήταν όμως όλα εύκολα πέρυσι. Αλλά υπάρχει διάθεση να μείνει και φέτος. Εύχομαι ο κύριος Παναγιώτης Τρύφων να συνεχίσει να βοηθά το σύλλογο, γιατί είναι ένας εξαίρετος άνθρωπος, που έχει προσφέρει πάρα πολλά όλα αυτά τα χρόνια.»

Η μεγάλη αγάπη παραμένει ο Αίγειρος;

«Είμαι από τα Μυστεγνά. Αγαπώ τον Αίγειρο. Έχω μεγάλο σεβασμό για τον πρόεδρο, τον Στρατή Μπότη. Αυτό που έχει κάνει για το χωριό είναι τεράστιο. Φέτος θα είναι η χρονιά του, σίγουρα. Είναι πολύ σημαντικό, ένας άνθρωπος να παραδέχεται τα λάθη του και να μαθαίνει από αυτά. Δεν ανέβηκε πέρυσι, πήρε έναν καλό προπονητή όμως και το γήπεδο θα είναι καθρέφτης. Ο Αίγειρος θα παίξει στη Γ’ Εθνική.»

Πηγή http://www.football-academies.gr/