Ήρθαν από Ελλάδα. και με βρήκαν εδώ στο Τορόντο.
Αυτή ξανθιά, αυτός φλούφλης. Μεγάλος επιχειρηματίας, μα ..έπεσε έξω. Άτιμη κενωνία..
Η ξανθιά ήταν, λέει, η ιδιαιτέρα της εταιρείας του, και ..καταλαμβάνουταν.. Ο αφεντικός, η ιδιαιτέρα.. Τα γνωστά.. ξέρετε τώρα. Έχετε δει πολλές ταινίες με το αντικείμενο ήδη.

Έψαχναν λοιπόν απεγνωσμένα τρόπους για να μείνουν.
Τους είπα, πηγαίνετε στον τάδε, να σας πει κάποια πράγματα βασικά, γιατί όπως και να το κάνουμε, γνωρίζει πιο πολλά απο μένα.
ΜΗΝ κάνετε όμως μαζί του δουλειές. Βάλτε δικηγόρο. Από αυτόν πάρτε ΜΟΝΟ ιδέες και πληροφορίες, ΤΙΠΟΤΕ άλλο. 
Αυτά ήταν τα λόγια μου τότε. Κατηγορήθηκα αργότερα, ότι τους έστειλα σε απατεώνα.

Επίσης τους είπα, αν ασχοληθώ εγώ με όλα αυτά, δηλαδή, να σας βρω δικηγόρο, να σας πηγαίνω-φέρνω στο δικηγόρο, να σας πηγαίνω για τα όποια χαρτιά σας εδώ κι εκεί, σε μεταφράσεις κ.λ.π. να ξέρετε ότι θα βγάλω κι εγώ $500, τα οποία όμως, θα μου τα δώσει ο δικηγόρος, ως προμήθεια, και για τον χρόνο και τις βενζίνες μου. Τζάμπα δεν τρέχω στο φινάλε για κανέναν πλέον, και ο χρόνος μου στοιχίζει.
Δεν τους άρεσε. Το περίεργο όμως, είναι πως αυτούς βασικά, δεν θα τους στοίχιζα δολάριο. Ο δικηγόρος, από τα 4000 (που συνήθως χρεώνουν όλοι τους), θα έπαιρνε 3.500, δίνοντας τα 500 σε μένα.
Και πάλι κατηγορήθηκα ως ..απατεώνας.

Τελικά, δεν πήρα κανένα δολάριο από κανέναν, γιατί απηύδησα εντελώς και σταμάτησα να ασχολούμαι με Έλληνες πολύ γρήγορα, και μέχρι που μια μέρα, κι ο ίδιος ο δικηγόρος, γύρισε και μου είπε, “σε παρακαλώ, όχι πλέον Έλληνες. Ας είναι από οπουδήποτε άλλη χώρα του κόσμου, μα όχι Έλληνες”. Φανταστείτε τι έζησε ο άνθρωπος.

Γνωρίστηκαν μέσω εμού με την Δ.
Η Δ. δούλευε στον μπούλη. Του γνώρισε την ξανθιά, και, θέλοντας η ίδια να παραιτηθεί, του ζήτησε να την προσλάβει, γιατί ήταν κρίμα και δεν είχε να φάει.

Κάποια στιγμή λοιπόν, η Δ. έφυγε απηυδησμένη από τον μεγαλοεπιχειρηματία, που ήρθε με δανεικά (άλλοι πλήρωσαν να φέρει τα πράγματά του από κει) από Ελλάδα, οπότε ο μπούλης αναγκαστικά, κράτησε το χάπατο, μέχρι να βρει άλλη πιο έξυπνη.

Ξέχασε όμως κάτι. Πως η κορασίς, ήτο καλά εκπαιδευμένη ως “ιδιαιτέρα αφεντικών”. Και άξαφνα, έγινε και η ιδιαιτέρα του νέου της αφεντικού, του ..αρζάν κοντάν 70κονταετούς μπούλεως.

Δίπλα στον μεγάλο αυτό επιχειρηματία, γνώρισε πολλούς σημαντικούς ανθρώπους. Άρχισε να έχει και άποψη για τα κοινά. Αμέ.. Μεγαλεία.
Απέκτησε και δύναμη δημοσιογραφική.. Τι να λέμε τώρα.
Άρχισε μάλιστα να δίνει και υλικό, να ασχολείται ο μεγάλος σωτήρας της παροικίας. Γράψε για τον τάδε.. είναι απατεώνας.. Και ο μαλάκας τρέχει. 
Το θέμα είναι πως, η λάσπη και ο πετροπόλεμος, συχνά πέφτουν στο κεφάλι σου. (λαϊκή παροιμία)

Μην ξεχνάς όμως ένα πράγμα θείο. Η κοπέλα είναι επαγγελματίας “ιδιαιτέρα”. Κάποια στιγμή, αμάξι τζάμπα οδηγάει, γνωριμίες κάνει, σίγουρα θα γνωρίσει τον επόμενο ..”ιδιαίτερο”, να του κατσικωθεί, και τότε παππού.. γκούτ μπάϊ, και ευχαριστώ για τα χαρτιά που μου ‘βγαλες.. Μα είμαι νέα κοπέλα, πρέπει να κοιτάζω το μέλλον μου. Και μαζί σου το μέλλον γράφει “φυλακή”.

Και στα γεράματα φίλε, είναι κακό να τρως καψουρόχορτο και μετά πόρτα..
Σε λυπάμαι ήδη από τώρα όψιμε εραστή του μεσονυκτίου..

Υ.Γ.1
Ά! και πριν το ξεχάσω. Στον Καναδά ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ δεν είναι το να πάρει κάποιος προμήθεια όταν του την δίνει ο δικηγόρος του οικειοθελώς. Τέτοιες προμήθειες έλαβες και έδωσες άπειρες ως σήμερα, και γνωρίζεις πολύ καλύτερα αν είναι νόμιμες η όχι, οπότε άσε τις θεαματικές -σε βαθμό γελοίο- προσπάθειες εντυπωσιασμού του κοινού. 
ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ είναι να συκοφαντείς και να δυσφημείς άλλους μέσω κάποιου εντύπου, ως εκδότης. Εκεί ακριβώς θα φας και το κεφάλι σου, και πολύ σύντομα, ηλικιωμένε “wannabe journalist & reporter”.

Υ.Γ.2
Πάμε στα κιλά μου, που δεν είναι 500 αλλά 125, με ύψος 178. Παρακαλώ να μην στενοχωριέται, γιατί δεν με ταΐζει. Δουλεύω και ταΐζομαι μονάχος, και δεν τρώω τζάμπα σε εστιατόρια του Τορόντο σαν ζήτουλας και να γελάνε μετά μαζί μου οι εστιάτορες, όπως κάνει το πεινασμένο χάπατο, παρέα με το αφεντικό του, αλλά αφήνω και τυχερά πληρώνοντας.
Ας δει όμως και τα δικά του τονάζ το ξανθό, που είναι 1.50 όλο κι όλο, με περιφέρεια μέσης “λεκανοπεδίου Αττικής”.

Υ.Γ.3
Σας ευχαριστώ που με διαβάζετε ανελλιπώς ανεβάζοντας τα Click του Blog μου :)

Υ.Γ.4
Είδαμε όσοι διαβάσαμε τις βρωμιές σας, ότι αγαπάτε τα βρώμικα παιχνίδια. Εντάξει λοιπόν. Πάμε να παίξουμε το παιχνίδι σας, να δούμε πόσο καλά το κατέχετε.

Τώρα καταλάβατε μερικοί, γιατί δεν ασχολούμαι πλέον με Έλληνες, με τα μεγάλα τους προβλήματα, την ασταμάτητη κλάψα, και τις πονεμένες, δακρύβρεχτες ιστορίες τους;

Γιατί.. Να δεις που κάποτε.. θα μας πούνε και μαλάκες..!!
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ στους ανά την γη μαλάκες σαν κι εμένα!!