Όλοι έχουμε ακούσει, μερικοί έχουμε δει κατολισθήσεις στη ζωή μας.

Δεν μιλάω σήμερα για τις φυσικές. Μιλάω για τις ανθρώπινες.
Βασικά, λέγονται “ολισθήσεις”, μα όταν παίρνουν κι άλλους στο διάβα και τον κατήφορό τους, τότε πλέον μιλάμε για κατολίσθηση κανονική.

Μια τέτοια βλέπω να συμβαίνει αυτές τις μέρες στο Τορόντο.
Ο “λάσπης” παρασύρει όποιον του απλώσει το χέρι, και στο τέλος τον θάβει. Δεν υπάρχει πιθανότητα να βρεθεί κάποιος στο δρόμο του και να βγεί καθαρός. Ή λασπωμένος χάλια θα βγεί, ή θα τον καταπλακώσουν εντελώς οι λάσπες και θα αφανιστεί. 
Ο λάσπης όμως, πάντα λάσπη παραμένει. Δεν παθαίνει τίποτε.

Ηθικόν δίδαγμα:
”Πές μου τους φίλους σου, να σου πω.. τι θα πάθεις”