Στα 50 μου, είδα, έζησα, έκανα ή άκουσα, χιλιάδες μπορώ να ώ ευτράπελες καταστάσεις, που άλλες είναι να γελάς, κι άλλες να κλαίς.
Θα σας γράψω μερικά κουφά..
(Αφιερωμένο στη μάγισσα Κίρκη)

---

Σε μια καφετέρια του Τορόντο, λέει το αφεντικό στην υπάλληλο: “μετά που πιάνετε κοτόπουλο, πλένετε καλά τα χέρια σας, μην πιάσουμε καμία ..σαλαμάνδρα”.
(εννοούσε ..σαλμονέλα)

---

Ελληνο-καναδέζικα: Να σφουγγαρίσουμε το πάτωμα= να μαπίσουμε το φλόρι

---

Πήγε ένας θυμωμένος μια μέρα, και λέει ενός Καναδού που κόλλαγε τη γυναίκα του κι ότι και καλά θα έτρωγε ξύλο ο Καναδός: “Ντόντ στίκ μάι γουάιφ, γου γουίλ ίτ γούντ”..

---

Κάποτε είπε ένας πελάτης στον Παντελή τον αρμονίστα,
_"θέλω να ακούσω ένα του Τερζή”
_Ποιό;
_” τον 'αστακό'.."
_Πες ρε φίλε μερικά λόγια, μπας και το θυμηθώ, του λέει απορημένος ο Παντέλος. Και ο παπάρας, μες την τρελή χαρά του τραγουδάει στο αφτί,
_"είμαι αστακός πολύ κι όπου θέλω θα πηγαίνω.."

---

Στη Γερμανία, όταν πρωτοπήγαν οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες στην πόλη Geretsried, έμεναν σε πρόχειρες καλύβες μέσα στο δάσος.
Ένας από Γιάννενα ποτέ δεν μπορούσε να βρει το σπίτι του. Έβαλε σημάδι λοιπόν μια μπουλντόζα. Μέχρι που την πήραν μια μέρα. Οπότε, τον βλέπει ένας, σκαρφαλωμένο πάνω σε ένα δέντρο να ψάχνει το σπίτι του κατά που πέφτει, και τον φωνάζανε από τότε “Κόνδορα”.

---

Ρωτάει ένας Γερμανός τον Τάκη, was hasst Du in Griechenland gemacht? (τι δουλειά έκανες στην Ελλάδα; )
Κι εκείνος, μην ξέροντας πώς λέγεται στα γερμανικά ο ιδιώτης, του απαντάει: Ich in Griechenland?.. idiot! (εγώ στην Ελλάδα; ..ηλίθιος)

---

Όταν πρωτοήρθα Καναδά, τον πρώτο μήνα, γνώρισα εκεί που τραγουδούσα μια κοπέλα, που μου έφαγε τα αφτιά να βγούμε μια μέρα παρέα για καφέ. Πήγα να μην με ζαλίζει, και γυρνάει κάποια στιγμή και μου λέει..:
_Πότε θα έρθεις να γνωρίσεις τους γονείς μου;
_Γιατί; με πεθύμησαν;
_Τι γιατί.. με εξέθεσες, μας είδαν μαζί για καφέ.. δεν θα πρέπει να με ζητήσεις;
Ακόμη τρέχω εννοείται..