Μου τηλεφώνησαν απόψε ενώ οδηγούσα, από το εστιατόριο Megas, ο φίλος μου Γιώργος  που δουλεύει εκεί, και αμέσως μετά μου μίλησε κι ο ιδιοκτήτης του, ο Νικόλας, με αφορμή κάποιες φήμες, πως εγώ έχω κι ένα άλλο Blog και πως δήθεν κατηγόρησα τον Νικόλα και το μαγαζί του.
Με το πες - πες, μου είπε στο τέλος πως του το είπε ο πασίγνωστος πλέον σε όλον τον Ελληνισμό της παροικίας, ο .."Θ". Στην αρχή μου έλεγε ..η "παρέα..".
Και ευτυχώς στο αυτοκίνητο δεν ήμουν μόνος μα μαζί με φίλους, που άκουγαν την συνομιλία από την ανοιχτή ακρόαση, μιας και είπα πιο πάνω πως οδηγούσα.

Θα ήθελα με την ευκαιρία λοιπόν, να πω δυό λόγια στον κύριο αυτό.
Πρώτον, έχω δικό μου Blog πολλά χρόνια τώρα, και δεν χρειάζομαι δεύτερο η τρίτο, μα κι αν είχα, δεν θα του έδινα λογαριασμό. Οι σοβαρές ασχολίες όμως, όπως η οικογένειά μου και η δουλειά μου, δεν μου αφήνουν χρόνο να ασχολούμαι όπως παλιότερα με το Blogging, και αυτό φαίνεται.

Το αν κάποια άλλα Blog δανείζονται και αναδημοσιεύουν κείμενά μου, η με θεωρούν συνάδελφο  Blogger, εκτός του ότι το θεωρώ τιμή και αναγνώριση εκ μέρους τους, είναι και αναφαίρετο δικαίωμά τους, και δεν σου πέφτει λόγος, ούτε θα σου ζητήσουμε την άδεια, γιατί δεν μας ενδιαφέρει η γνώμη σου. Το ίδιο ισχύει και για το αν θελήσω να συνεργαστώ με κάποιους από αυτούς κάποια στιγμή, η αν ήδη συνεργάζομαι.

Το μήνα που μας πέρασε, δέχθηκα μία άνευ προηγουμένου επίθεση και μια ανήκουστη συκοφαντική δυσφήμιση από σένα και την κλίκα σου, χωρίς να γνωρίζω τον λόγο. Γιατί απλά, δεν σε γνώριζα και δεν με γνώριζες, όπως δεν με γνωρίζουν και οι συνεργάτες σου, κι ας πιστεύουν αλλιώς.
Πάψε να ασχολείσαι μαζί μου, γιατί είπες πολλά μέχρι τώρα, και είδες τα αρχικά αποτελέσματα, για να μη δεις κι άλλα στη συνέχεια. Υπάρχει κράτος και έχει νόμους, όπως θα άρχισες να καταλαβαίνεις ήδη με τις μηνύσεις που σου έρχονται πλέον απανωτά σαν καρπαζιές η μιά μετά την άλλη, όπως ακούγεται στα πέριξ.

Σου απαγορεύω να αναφέρεις το όνομά μου, είτε το "κατά κόσμον", είτε το καλλιτεχνικό. Είτε σε συζητήσεις σου με κόσμο, είτε γραμμένο οπουδήποτε.
Κάθε φορά που αναφέρεσαι σε μένα, το μαθαίνω, γιατί έχω περισσότερους φίλους από όσους πιστεύεις, και θα είναι εις βάρος σου. Αν δεν το ξέρεις, μάθε το.

Είδα πως συμμορφώθηκες με κάποιο γράμμα που έλαβες, αν και σε βλέπω, ακόμη να έχεις "φαγούρα" και θα το κάνεις ξανά το επόμενο λάθος. Το περιμένω με αγωνία, να σου δείξω μετά εγώ, πώς είναι το πραγματικό "γέλιο της αρκούδας", όταν σου κλείσουν την εφημερίδα οι δικαστές και ξανά θυμηθείς της φυλακής τα σίδερα λεβέντη και στα γεράματα, όπως τότε στο Μαϊάμι.

Με τον Νικόλα γνωριζόμαστε κοντά 6 χρόνια. Πήγαινα, πηγαίνω και θα συνεχίσω να πηγαίνω στο μαγαζί του, εκτός αν αυτός δεν με θέλει για πελάτη. Δικαίωμά του. Δεν θα μου χαλάσεις εσύ όμως  υπάνθρωπε, την σχέση που έχω με τον άνθρωπο. Και ήδη έστειλα επιστολή στον κάτοχο του  ιστολογίου, ζητώντας του να αφαιρέσει το επίμαχο κείμενο, και που θέλω να ελπίζω ότι δεν θα μου το αρνηθεί.

Αν νομίζεις πάντως πως έτσι θα με κάνεις να τρομάξω, στήνοντας δολοπλοκίες, σπέρνοντας μίση και έριδες, η χαλώντας φιλίες, σε γέλασαν οικτρά.
Κάνε τη δουλειά σου όπως εσύ νομίζεις καλύτερα, μα μείνε μακρυά μου, μακρυά από ανθρώπους που σέβομαι κι αγαπώ, μακρυά από φίλους μου, και μακρυά από το όνομά μου, γιατί δεν σου επιτρέπω να μου βρομίζεις τη ζωή. Ειδικά εσύ όχι, γιατί δεν είσαι ικανός. Δεν με γνωρίζεις, δεν σε γνωρίζω κι ούτε με ενδιαφέρεις για να θέλω να σε γνωρίσω, και συ εντελώς αναίτια μου κήρυξες βρώμικο πόλεμο, δείχνοντας καθαρή αλητεία και τίποτε άλλο.
Έναν πόλεμο βρώμικο και ύπουλο. Μόνο που ξέρουν όλοι να πολεμάνε έτσι, όταν χρειαστεί, άσε που δεν σε κόβω και τόσο για κανέναν πολεμιστή άλλωστε.

Ποτέ δεν ασχολήθηκα μαζί σου. Μη με κάνεις και ασχοληθώ, γιατί έχεις τρομερά λερωμένη τη φωλιά σου, και θα έπρεπε να ξέρεις, όσο ηλίθιος κι αν είσαι, ότι δεν σε συμφέρει.
Ήδη απέκτησες ένα σωρό εχθρούς, και ήδη χάνεις υποστηρικτές, διαφημίσεις, αναγνώστες και πελάτες, τον έναν μετά τον άλλο. Στο τέλος και πολύ σύντομα, θα καταλάβεις πόσο μόνος ήσουν.

Μακρυά από μένα λοιπόν. Είναι η τελευταία μου λέξη. Γιατί την επόμενη θα την ακούσεις σε κάποιο δικαστήριο, και που θα αφορά, και σένα και την παρέα σου.
Και αυτά να τα πεις και στην δίδα που δουλεύει για σένα από τον Μάρτιο του 2012, δίχως άδεια εργασίας, -και που αν πήρε, την πήρε πρόσφατα, κάτι που το γνωρίζει όλη η Danforth που την έβλεπε με την κάμερα να παίρνει συνεντεύξεις στα μαγαζιά η να εμφανίζεται στην τηλεόραση- για να τα έχει στο νου της την επόμενη φορά που θα θέλει να σου παραστήσει τον πληροφοριοδότη, ή τον υβριστή μου στο δρόμο, βρίζοντάς με χυδαία και θρασύτατα μπροστά στους φίλους μου.
"Ξηγηθήκαμε νομίζω αντράκι!"
(δανείζομαι τα λόγια σου που είπες πρόσφατα εσύ σε κάποιον άλλο).

Ως εδώ, γιατί είπατε και κάνατε πολλά ως τώρα, σε έναν άνισο, πισώπλατο, βρώμικο και άνανδρο πόλεμο. Αλλά, κάπου θα στραβώσει η μαγκιά και η τύχη σας. Πάντα έτσι γίνεται όπως μάθαμε από την ιστορία και την πείρα.
Και η ιστορία απλά, για άλλη μια φορά επαναλαμβάνεται.
Μόνο που ευτυχώς αυτή τη φορά, ο κόσμος ΔΕΝ σε ξέχασε.
Σε θυμάται.. Και σε θυμάται πολύ καλά, και ούτε σε φοβάται, ούτε σε υπολογίζει, ούτε και σε σέβεται!

Νίκος Ράμμος, ΑΑΤΟΝ