Βουλή, 15/02/2024 – ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα λίγο πριν από μια σημαντική ψηφοφορία κατά συνείδηση, θα σας ζητήσω να ξεχάσετε όλα τα άλλα και να ακούσετε μόνον τη συνείδησή σας. Απευθύνομαι σε όλους σας ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης. Δεν θέλω να αντιδικήσω με κανέναν, ούτε να χαϊδέψω αυτιά ούτε να εισπράξω κάποιο χειροκρότημα. Απλώς σας ζητώ να σκεφθείτε όσα θα ακούσετε και ύστερα, βεβαίως, να σκεφτείτε και τι θα ψηφίσετε.

Πρώτα μια γενική παρατήρηση. Η Κυβέρνηση σήμερα ουσιαστικά δεν νιώθει να απειλείται από την Αντιπολίτευση. Το ότι δεν έχει όμως αντιπολίτευση δεν είναι απαραίτητα καλό και σίγουρα δεν σημαίνει ότι έχει πάντα δίκιο.

Δίνω δύο παραδείγματα:

Πριν λίγο καιρό υπέγραψε Σύμφωνο περί Φιλίας με την Τουρκία, χωρίς η Τουρκία να έχει άρει κανένα τετελεσμένο σε βάρος μας. Προειδοποίησα τότε ότι αυτό δεν θα απομάκρυνε την απειλή που αντιμετωπίζουμε. Πράγματι πριν από λίγες μέρες ο κ. Ερντογάν από τη Σμύρνη μάς είπε ότι θα μας πετάξει ξανά στη θάλασσα. Και τώρα εξέδωσε και ΝΟΤΑΜ για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας. Είναι αυτό συμφωνία περί φιλίας;

Πριν από έναν χρόνο επίσης προειδοποίησα για την κρίση στον αγροτικό τομέα στο σύνολο της Ευρώπης και για την επερχόμενη επισιτιστική κρίση λόγω των πράσινων συμφωνιών. Τώρα το βλέπουμε σε πανευρωπαϊκή κλίμακα και βεβαίως και στην Ελλάδα. Κανείς δεν άκουσε και σήμερα οι πράσινες συμφωνίες ξαφνικά αναστέλλονται.

Να προσέχει, λοιπόν, η Κυβέρνηση. Η υπερβολική αυτοπεποίθηση μπορεί να την οδηγήσει στο να ξεκοπεί από την πραγματικότητα και από την κοινωνία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καλείστε σήμερα να ψηφίσετε ένα νομοσχέδιο που αποτελεί θεμελιώδη ανατροπή του οικογενειακού δικαίου.

– Δεν υπάρχει καμία πίεση μέσα από την κοινωνία.
– Δεν είναι προτεραιότητα της κοινωνίας.
– Δεν υπάρχει κανένας καταναγκασμός απ’ έξω.
– Έρχεται σε αντίθεση με εκατομμύρια Έλληνες πέρα και πάνω από κόμματα.
– Οι επιπτώσεις του πάνε πολύ πιο πέρα από όσα περιλαμβάνει το ίδιο το νομοσχέδιο.

Και για όλα αυτά η παράταξή μας, τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να το έχει φέρει προς ψήφιση.

Εγώ προφανώς θα το καταψηφίσω και εξηγούμαι:

Ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών, που συζητάμε σήμερα,

– Δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα,
– Δεν κατοχυρώνεται από το Διεθνές Δίκαιο,
– Δεν συνιστά κομμάτι του ευρωπαϊκού κεκτημένου,
– Δεν συνιστά διεθνή υποχρέωση της χώρας.
– Υπάρχουν μάλιστα αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων ότι ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών δεν είναι υποχρεωτικός.
– Αν μια χώρα θέλει το κάνει, αν δεν θέλει δεν το κάνει, αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να το κάνει γιατί δεν συνιστά ανθρώπινο δικαίωμα.

Έτσι, όλη η επιχειρηματολογία υπέρ της θέσπισής του έχει ξεκινήσει με ένα ψέμα ότι πρόκειται –τάχα- για κατοχύρωση ανθρώπινου δικαιώματος πράγμα που δεν ισχύει.

Και δεν πρόκειται, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απλώς για ένα ψέμα. Μακάρι να ήταν αυτό μόνο. Είναι κάτι πολύ πιο επικίνδυνο για τρεις λόγους:

Πρώτον, γιατί βλέπουμε μια ψευδεπίγραφη επίκληση για ανθρώπινα δικαιώματα που γίνεται και απειλητική. Δηλαδή: «Μη μιλάτε όλοι τα κεφάλια μέσα».

Το έχουμε ξαναδεί -να θυμίσω ότι δεν είναι η πρώτη φορά- με την εισβολή εργαλειοποιημένων από την Τουρκία λαθρομεταναστών στον Έβρο και στα νησιά μας. Και τότε κάποιοι επικαλούνταν εδώ και διεθνώς το δικαίωμα των ανθρώπων αυτών να αναζητούν μια καλύτερη τύχη, να περνάνε, δηλαδή, παράνομα τα σύνορα των χωρών και να καταλήγουν όπου θέλουν. Παρά τις πολλές ταλαντεύσεις τελικά καταλάβαμε και τους σταματήσαμε στον Έβρο τον Φεβρουάριο του 2020. Θυμάστε.

Και τότε, όμως, για ανθρώπινα δικαιώματα κραύγαζαν κάποιοι. Όσοι διέδιδαν και πίστευαν αυτά τα ψέματα, ουσιαστικά υπερασπίζονταν το δικαίωμα των λαθροδιακινητών να εκμεταλλεύονται ανήμπορους ανθρώπους.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα, λοιπόν, είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να τα ευτελίζουμε. Και κάθε καταχρηστική ερμηνεία τα ευτελίζει.

Ανθρώπινο δικαίωμα δεν είναι ό,τι σκαρφιστεί κανείς να το διεκδικήσει. Το δικαίωμα κάποιου τελειώνει εκεί που αρχίζει το δικαίωμα κάποιου άλλου.

Και εδώ ερχόμαστε στον δεύτερο λόγο που καθιστά επικίνδυνο αυτό το νομοσχέδιο. Τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών κατοχυρώνονται πλήρως με το σύμφωνο συμβίωσης. Τι παραπάνω θα προσφέρει ο γάμος; Ένα πράγμα μόνο: Το δικαίωμα της τεκνοθεσίας. Αυτό ακριβώς προβλέπει το νομοσχέδιο. Εδώ, όμως, δεν μιλάμε μόνον για το δικαίωμα δύο ενηλίκων. Εδώ μιλάμε και για το δικαίωμα ενός ανήλικου παιδιού. Και το παιδί έχει δικαίωμα σε γονείς και των δύο φύλων. Έχει δικαίωμα το παιδί και σε μάνα και σε πατέρα.

Φυσικά η μοίρα και η ζωή κάποιες φορές στερεί αυτό το δικαίωμα από κάποια παιδιά, είτε γιατί χάνουν τον ένα γονιό τους είτε γιατί οι γονείς τους χωρίζουν. Αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις τους το στερεί η μοίρα όχι η πολιτεία. Όταν οι γονείς χωρίζουν τα παιδιά εξακολουθούν να έχουν και μάνα και πατέρα απλά δεν ζουν πια μαζί. Όταν χάνουν τον ένα γονιό τους, αυτός που έφυγε υπάρχει ακόμα στην ψυχή τους και πάντα θα υπάρχει ένας παππούς, μια γιαγιά ή ένας θείος για να καλύψει το κενό, ή ακόμα να ξαναπαντρευτεί ο γονιός που απέμεινε. Τα παιδιά που έχασαν τον ένα γονιό τους θα έχουν τελικά γονεϊκά πρότυπα και των δύο φύλων στο περιβάλλον που μεγαλώνουν. Γιατί αυτό που η μοίρα τους στέρησε η ίδια η ζωή το αποκαθιστά.

Αλλά όταν έρχεται το ίδιο το κράτος και παραχωρεί παιδιά σε τεκνοθεσία για ζευγάρια του ίδιου φύλου δηλαδή τα δίνει στην επίβλεψη δύο πατεράδων ή δύο μανάδων, τότε η ίδια πολιτεία τους αφαιρεί οριστικά το δικαίωμα να έχουν και μάνα και πατέρα παραβιάζοντας εκ των προτέρων κατάφωρα τα δικαιώματα του παιδιού. Και τότε είναι που θα υπάρξει πραγματική στέρηση αλλά και σύγχυση για τα παιδιά.

Ας έχουμε, λοιπόν, υπ’ όψιν μας τι ψηφίζουμε.

Ακούω το επιχείρημα: Και τι θα συμβεί με τα παιδάκια που ήδη έχουν παραχωρηθεί σε μονογονεϊκές οικογένειες και ο μοναδικός γονιός τους συζεί με άτομα του ιδίου φύλου; Αν φύγει πρόωρα από τη ζωή –λένε– δεν θα τα δώσουμε σε ίδρυμα; Από όλα τα προσχηματικά επιχειρήματα αυτό είναι το πιο προσχηματικό. Γιατί; Γιατί απλούστατα αυτό μπορεί να καλυφθεί με μια απλή συμβολαιογραφική πράξη ή με μια προσθήκη στο υπάρχον σύμφωνο συμβίωσης, δηλαδή μέσα στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο. Το ομολόγησε άλλωστε ο αρμόδιος Υπουργός για το νομοσχέδιο, όταν στις 15 του Γενάρη απάντησε σε ερώτηση: «Γιατί δεν αλλάζουμε τότε το σύμφωνο συμβίωσης;». Και είπε: «Αυτό θα έλυνε -το σύμφωνο συμβίωσης είπε ο Υπουργός θα έλυνε- το πρόβλημα των παιδιών, όμως, θα διατηρούσε την άδικη διάκριση σε βάρος των ομόφυλων ζευγαριών».

Άρα το πρόβλημα που πάνε να λύσουν δεν είναι τα παιδιά. Επικαλούνται προσχηματικά τα παιδιά. Δεν αλλάζουν το σύμφωνο συμβίωσης αλλάζουν τον ίδιο τον ορισμό της οικογένειας.

Και εδώ ερχόμαστε στον τρίτο λόγο. Καταργούμε την πυρηνική οικογένεια αυτή που υπήρξε πάντα και που προϋποθέτει και μάνα και πατέρα. Μάνα και πατέρας είναι δύο διακριτά συναισθηματικά πρότυπα με τεράστιο ηθικό και συμβολικό βάρος. Δεν μπορεί κανείς να τα υποκαταστήσει με οτιδήποτε άλλο. Και δεν χρειάζεται να μιλήσω εγώ για το Σύνταγμα που ρητά συνδέει την οικογένεια ως θεμέλιο συντήρησης και προαγωγής του έθνους, με τον γάμο, τη μητρότητα και την παιδική ηλικία. Πώς είναι δυνατόν η έννοια του γάμου να επεκτείνεται σε σχέσεις που δεν συνδέονται ούτε με τη μητρότητα ούτε παράγουν παιδιά;

Και μη νομίζετε πως το νομοσχέδιο αυτό αφορά ελάχιστα άτομα όπως κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν. Πράγματι αφορά άμεσα ελάχιστους. Αλλά στην ουσία αγγίζει τους πάντες. Γιατί όταν εξισώνεις τη συμβίωση με γάμο τότε θα αναγκαστείς αργά η γρήγορα να αλλάξεις τη ζωή και εκείνων που δεν έχουν καμμία σχέση με όλα αυτά. Δηλαδή, θα υπάρχουν ευρύτερες επιπτώσεις.

Για να δούμε, λοιπόν, τις επιπτώσεις αυτές που δεν είναι απλώς πιθανές αλλά είναι βέβαιες. Κάποιοι σίγουρα θα καταφύγουν στα δικαστήρια και θα ζητήσουν να καταργηθεί από τα επίσημα έγγραφα ο τίτλος του πατέρα και της μάνας και να υποκατασταθεί με τους ουδέτερους τίτλους τύπου «γονέας 1 και γονέας 2» και θα επικαλεστούν την έννοια της λεγόμενης συμπεριληπτικότητας, για να μην ξεχωρίσουν και νιώθουν άβολα τα έστω ελάχιστα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών. Πώς το ξέρουμε αυτό; Μα, το ζητάει ήδη εδώ η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Και προσέξτε έχει ήδη συμβεί στη Γαλλία, όπου μετά τη θέσπιση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών κάποιοι προσέφυγαν δικαστικά και επισήμως καθιερώθηκε στη Γαλλία ο τίτλος «γονέας 1 και 2» και καταργήθηκαν επισήμως ο πατέρας και η μάνα.

Άλλωστε τι συζητάμε τώρα; Το λέει ρητά από προχθές η έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής ότι αυτό θα γίνει υποχρεωτικά κι εδώ. Αφήστε που έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει εδώ. Σε κάποια ελληνικά σχολεία, τα αντίστοιχα έντυπα καθιέρωσαν τον «γονέα 1 και 2», πράγμα που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από τους γονείς. Και να σκεφτείτε ότι αυτό γίνεται όταν ακόμα δεν έχει ψηφιστεί το νομοσχέδιο. Ας έχουμε, λοιπόν, υπ’ όψιν μας τι ψηφίζουμε.

Ακόμα και με την ίδια διαδικασία κάποιοι ενδιαφερόμενοι θα ζητήσουν να διδάσκεται στα σχολεία η οικογένεια ως κάτι πιο ουδέτερο με διάφορους υποτιθέμενους γονείς διαφόρων βαθμίδων, όχι με επίκεντρο τον πατέρα, τη μάνα, τους παππούδες και τις γιαγιάδες, πράγμα που θα εξοργίσει εκατομμύρια γονείς. Αλλά η πολιτεία τότε θα είναι υποχρεωμένη να το διδάσκει έτσι. Γιατί σήμερα με την ψήφο μας, δυστυχώς, θα έχουμε εξισώσει ανόμοια πράγματα τη συμβίωση των ομόφυλων ζευγαριών με τον γάμο και την οικογένεια.

Βλέπετε, λοιπόν, ότι δεν αφορά μόνον ελάχιστους. Αφορά τους πάντες και παραβιάζει το δικαίωμα των γονιών να έχουν λόγο για το τι θα διδάσκονται ή τι δεν θα διδάσκονται τα παιδιά τους στα σχολεία. Και μην πάτε μακριά. Στην τηλεόραση ο καθένας βλέπει τι γίνεται στην Αμερική, όπου η μία πολιτεία μετά την άλλη ανατρέπει πλέον αυτά τα δεδομένα.

Στο σημείο αυτό ακούω το δήθεν επιχείρημα ότι το νομοσχέδιο προβλέπει πως δεν θα μπει το «γονέας 1 και 2». Προσέξτε, μπορεί να το προβλέπει αλλά δεν το εμποδίζει. Οδηγεί με βεβαιότητα σε αυτό. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ανοίγουμε κερκόπορτα.

Μας λένε μετά κι ένα δεύτερο δήθεν επιχείρημα, ότι δεν θα υπάρχει παρένθετη μητέρα για να αποκτήσουν παιδί τα ζευγάρια ανδρών ομοφυλοφίλων. Αλλά σίγουρα και τότε πάλι κάποιος ενδιαφερόμενος για λόγους ισότητας και συμπεριληπτικότητας θα το διεκδικήσει στα δικαστήρια και θα εγκριθεί και αυτό. Σας το λέει και αυτό από προχθές ρητά η Επιστημονική Υπηρεσία της βουλής. Γιατί -σου λέει- με ποια λογική θα επιτρέψουμε την παρένθετη μητρότητα στα ετερόφυλα ανδρόγυνα αλλά δεν θα την επιτρέψουμε στα ομόφυλα ζευγάρια ανδρών; Πώς θα έχουμε, δηλαδή, ψηφίσει την ισότητα, αλλά θα έχουμε απαγορεύσει την εξίσωση; Θα καταπέσει στα δικαστήρια, λοιπόν!

Αφήστε που το νομοσχέδιο απαγορεύει παρένθετη μητρότητα εδώ αλλά την επιτρέπει από το εξωτερικό, κάτι που καταγγέλλει και μερίδα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ για προφανείς κυρίως οικονομικούς λόγους.

Σήμερα, βέβαια, η παρένθετη μητρότητα επιτρέπεται στο ανδρόγυνο αυστηρά για λόγους υγείας. Αν το ανδρόγυνο δεν μπορεί να κάνει παιδιά τότε και μόνο τότε επιτρέπεται. Όμως, εδώ θα έχουμε παντρεμένα ομόφυλα ζευγάρια όπου χωρίς λόγους υγείας θα χρησιμοποιούν μια παρένθετη γυναίκα ως τεκνοποιητική μηχανή, να την πληρώνουν για τις υπηρεσίες της και μετά να εξαφανιστεί για πάντα από τη ζωή τους και από τη ζωή του παιδιού. Δηλαδή μετατρέπουμε -ευγενικά το λέω- τη μητρότητα σε αμειβόμενη αγοραία υπηρεσία. Για να το πω πιο χοντρά, μετατρέπουμε τη μητρότητα σε επάγγελμα και εμπόριο.

Δεν έχει καμία σημασία, λοιπόν, ότι το νομοσχέδιο απλά προβλέπει ότι δεν θα υπάρχει παρένθετη μητέρα. Δεν το προβλέπει ευθέως αλλά ανοίγει τον δρόμο να συμβεί εκείνο που δεν προβλέπει. Κερκόπορτα είναι και αυτό κι ας μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις.

Μίλησα γι’ αυτά που θα συμβούν. Ακούστε τώρα κάτι που ήδη έχει συμβεί, γεγονότα. Στις 14 Δεκεμβρίου, πριν ακριβώς δύο μήνες, ψηφίστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχέδιο κανονισμού που περιλαμβάνει συνολική ανατροπή του οικογενειακού δικαίου. Δεν είναι ακόμα κανονισμός αλλά εξαρτάται πια αν θα περάσει και από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Βέβαια, εδώ αυτό αποσιωπήθηκε πλήρως στον δημόσιο διάλογο. Σε αυτό το σχέδιο ενσωματώθηκε η γνωμοδότηση της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης κ.τλ..

Ξέρετε, λοιπόν, τι προβλέπει αυτό το σχέδιο; Απάλειψη κάθε αναφοράς σε πατρότητα και μητρότητα και ενσωμάτωση του γονέα 1 και γονέα 2. Πιο συγκεκριμένα, η τροπολογία 5 με αιτιολογία 21, αναφέρει ρητά: «Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να καλύπτει την αναγνώριση σε ένα κράτος-μέλος», πείτε την Ελλάδα, θα πρέπει η Ελλάδα να αναγνωρίζει, «της γονικής σχέσης ενός τέκνου με γονείς του ίδιου φύλου, με διεμφυλικό γονέα, με άγαμο γονέα και με πολλούς γονείς η οποία έχει θεμελιωθεί σε ένα άλλο κράτος», ας πάρουμε την Ολλανδία.

Παρακάτω, στην έκτη τροπολογία με αιτιολογία 24, αναφέρεται κατά λέξη: «Ο όρος γονέας στον παρόντα κανονισμό θα πρέπει να νοείται κατά περίπτωση ως αναφερόμενος στον νόμιμο γονέα, στον κατά προορισμό γονέα, στο πρόσωπο που ισχυρίζεται ότι είναι γονέας ή στο πρόσωπο σε σχέση με το οποίο το τέκνο ισχυρίζεται την ύπαρξη γονικής σχέσης». Μα, σοβαρά μιλάμε; Στο πρόσωπο που ισχυρίζεται ότι είναι γονέας; Στο πρόσωπο που το τέκνο ισχυρίζεται την ύπαρξη γονικής σχέσης; Αυτά ψηφίστηκαν. Νομίζω ότι καθένας πια καταλαβαίνει πού πάει το πράγμα.

Ακούστε τώρα τι λέει και ο πρόλογος της εισηγητικής έκθεσης. «Είναι σημαντικό ο κανονισμός να είναι ευέλικτος και να επιτρέπει μη παραδοσιακούς οικογενειακούς σχηματισμούς προκειμένου να διασφαλίζεται ότι το ευρωπαϊκό πιστοποιητικό γονικής ιδιότητας περιλαμβάνει τη δυνατότητα για περισσότερους από δύο γονείς».

Παρακαλώ, πάρτε και τα σχετικά συνημμένα.

(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Αντώνιος Σαμαράς καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

Καταλάβατε τώρα τι θα γίνει; Θα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Εκεί το πάνε, ειδικά για τις χώρες που έχουν ήδη εξισώσει τη συμβίωση ομόφυλων με γάμο. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος να καταψηφίσουμε αυτό το νομοσχέδιο για να μην υποχρεωθούμε αργότερα να αποδεχθούμε, για λόγους ισότητας και συμπεριληπτικότητας, πάντα, τέτοια τερατώδη σχήματα. Ας ξέρουμε, λοιπόν, πού θα οδηγήσουν αυτά που απόψε ψηφίζουμε.

Θέλετε και το πιο σημαντικό ακόμα; Έρχομαι στην παράταξη τώρα. Στο νομοσχέδιο αυτό, τι έκαναν οι Ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας; Έκαναν αποχή. Γιατί έκαναν αποχή; Είναι άποψη της παράταξής μας οι πολυγονεϊκές οικογένειες; Είναι επιλογή της παράταξής μας να δίνεται πιστοποιητικό γονέα σε όποιον το ισχυρίζεται ή σε όποιον το παιδί ισχυρίζεται ότι είναι γονιός του. Τι θα κάνει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που υποτίθεται ότι δεν επιθυμεί; Σήμερα, μας λέει το γονέας 1 και γονέας 2 και την παρένθετη μητρότητα στα ομόφυλα ζευγάρια. Όταν έρθει στο Συμβούλιο η τελική έγκριση αυτού του κανονισμού, θα ασκήσει βέτο η Ελλάδα;

Άκουσα, επίσης, κάποιους να λένε: «Εν πάση περιπτώσει,ο γάμος των ομοφύλων και η τεκνοθεσία είναι», λέει, «δέσμευση της παράταξης». Λοιπόν, δεν είναι δέσμευση. Ποια ακριβώς δέσμευση έχουμε αναλάβει; Στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας αναφερόμαστε στα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ έτσι γενικά. Καμία αντίρρηση να δεχτούμε τα δικαιώματα και των ΛΟΑΤΚΙ και κάθε κοινωνικής ομάδας. Επαναλαμβάνω, καμμία απολύτως αντίρρηση. Άλλωστε, έχουν γίνει ήδη πολλά από αυτή την Κυβέρνηση για τους ΛΟΑΤΚΙ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα δεχτούμε οτιδήποτε καθένας διεκδικεί ως δικαίωμά του. Εν πάση περιπτώσει εγώ το λέω ξεκάθαρα. Σε καμία κοινωνία κάποιο θέλω δεν μπορεί να γίνεται και δικαίωμα.

Ακόμη στα πιο αναλυτικά κείμενα της Νέας Δημοκρατίας που παραπέμπουν στα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ, υπάρχει κάποια αναφορά στο γάμο των ομόφυλων ζευγαριών με φράσεις, όπως «ενδεχομένως» και «ίσως» και «τυχόν» θεσμοθέτηση. Ξέρετε, το «ενδεχομένως» και το «ίσως», δεν αποτελούν πολιτική δέσμευση.

Αντίθετα, η Νέα Δημοκρατία έχει ήδη εκφραστεί και υπό την παρούσα ηγεσία της μάλιστα το 2018 κατά της αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, όταν το σχετικό νομοσχέδιο το είχε προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, τότε δεν δεχτήκαμε την αναδοχή που σημαίνει κάτι πολύ μικρότερο και λιγότερο δεσμευτικό και τώρα δεχόμαστε ξαφνικά κάτι πολύ πιο σοβαρό και βαρύ, την ίδια την τεκνοθεσία; Θέλετε να πείτε ότι εμείς που ήμασταν αντίθετοι και στην απλή αναδοχή τότε σήμερα αποφασίσαμε να πάμε στην πλήρη τεκνοθεσία;

Μου είπε κάποιος ότι αυτό είναι ,λέει, δήθεν υποχρέωση μας γιατί ανήκει η Νέα Δημοκρατία στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ). Του θύμισα πως όταν πέρασε ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών στη Γερμανία το 2016, ψήφισαν εναντίον του τα περισσότερα μέλη του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος. Πρόκειται, λοιπόν, για πρωτοβουλία. Καμία υποχρέωση δεν έχουμε να το ψηφίσουμε επειδή ανήκουμε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.

Άλλωστε να τι είπε πρόσφατα ο Χάρης Γεωργιάδης. Ο Χάρης Γεωργιάδης είναι Πρόεδρος σήμερα του Ινστιτούτου «Γλαύκος Κληρίδης» και πρώην Αναπληρωτής Πρόεδρος του κυπριακού ΔΗΣΥ που επίσης ανήκει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Λέει: «Οφείλουμε ν’ απορρίψουμε τις υπερβολές της woke κουλτούρας που έχει φτάσει στο σημείο να αμφισβητεί την έννοια των φύλων και της οικογένειας και η οποία προσπαθεί να φιμώσει την ελευθερία στο όνομα της ελευθερίας. Εάν η κεντροδεξιά δεν ξυπνήσει», λέει ο Χάρης Γεωργιάδης, «από το λήθαργό της και δεν αποβάλλει τα δεσμά που έχει επιβάλει η ίδια στον εαυτό της, τότε φοβάμαι ότι έρχονται δύσκολες μέρες για τη δημοκρατία».

Όταν μιλάμε, λοιπόν, για δεσμεύσεις να θυμόμαστε, πραγματικά, τι μας δεσμεύει απέναντι στην κοινωνία. Αλλιώς όχι μόνο δεν την εκπροσωπούμε την κοινωνία, την μπερδεύουμε και την εξοργίζουμε.

Με αυτό φτάνουν στο τελευταίο σημείο. Κατά τη δημόσια συζήτηση αυτού του νομοσχεδίου, κάθε αντίθετη άποψη αντιμετωπίστηκε με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς -και για την αντίθετη άποψη και για τα πρό