Ερωτήσεις για το επόμενο έτος

December 27, 2022 

Paul Craig Roberts

Την παραμονή των Χριστουγέννων στο Παρίσι η αστυνομία συγκρούστηκε με βίαιους διαδηλωτές από την κουρδική κοινότητα του Παρισιού. Οι συγκρούσεις αυτού του είδους έχουν γίνει κοινές σε όλη την Ευρώπη. Είναι προϊόν «ποικιλομορφίας» και «πολυπολιτισμικότητας».

Οι χώρες που αποτελούν τη Δύση δεν είναι πλέον έθνη. Είναι ομαδοποιήσεις πληθυσμών που δεν έχουν τίποτα κοινό. Δεν υπάρχουν κοινά ήθη, κοινές αξίες, κοινή θρησκεία. Δεν υπάρχουν ενωτικές δυνάμεις.

Το ίδιο συμβαίνει και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι μαύροι Αμερικανοί έχουν διδαχθεί να βλέπουν τον εαυτό τους ως ξεχωριστό, θυματοποιημένο λαό. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αφήνει τα σύνορα ανυπεράσπιστα, στα οποία ξεχύνονται εκατομμύρια μετανάστες-εισβολείς κάθε χρόνο. Η Ουάσιγκτον προσθέτει σε αυτήν την εισροή μεγάλους αριθμούς προσφύγων από τους πολέμους της στη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και τώρα την Ουκρανία.

Οι δυτικές κυβερνήσεις έχουν δεσμευτεί να συνεχίσουν να αποδυναμώνουν την εθνική ιθαγένεια των λευκών χωρών παρά το γεγονός ότι η πολιτιστική, κοινωνική και πολιτική δομή των χωρών ευρωπαϊκής καταγωγής αλλάζει ριζικά. Η δημοκρατία, η ελευθερία του λόγου και η υπεύθυνη κυβέρνηση αντικαθίστανται από την τυραννία.

Η τυραννία είναι η μόνη δυνατή έκβαση. Ένας διχασμένος λαός – ένας Πύργος της Βαβέλ – δεν μπορεί να φέρει την κυβέρνηση υπόλογη.

Γνωρίζουν οι αρχιτέκτονες και οι υποστηρικτές της πολυπολιτισμικότητας τις συνέπειες του έργου τους; Αν ναι, γιατί μισούν την ενότητα, η οποία αποτελεί μια βάση για την ελευθερία; Ήταν πριν από δεκαετίες που οι ΗΠΑ σταμάτησαν την πρακτική της αφομοίωσης των μεταναστών. Η διαδικασία που μετέτρεψε τους Ιταλούς, τους Πολωνούς και τους Σκανδιναβικούς λαούς σε Αμερικανούς ονομάστηκε «ρατσιστική λευκή ηγεμονία» εάν εφαρμοζόταν στις εισροές λαών με πιο σκουρόχρωμο δέρμα.

Η εγκατάλειψη του πολιτισμού μετέτρεψε τη μετανάστευση σε αντικατάσταση με την ευρεία έννοια, όχι μόνο της εθνότητας του πληθυσμού, αλλά του πολιτισμού και της μορφής διακυβέρνησης. Χωρίς ενότητα που απαιτείται για διακυβέρνηση με συναίνεση, η κυβέρνηση στηρίζεται στη δύναμη.

Οι πολέμιοι των ανοιχτών συνόρων συχνά χρησιμοποιούν ένα επιχείρημα ευημερίας. Τα εκατομμύρια των φτωχών και αμόρφωτων που εισέρχονται στη χώρα γίνονται ένα κοινωνικό βάρος για τους πολίτες που ήδη αγωνίζονται. Αλλά το πραγματικό ζήτημα δεν είναι αν οι μετανάστες-εισβολείς συνεισφέρουν στην κοινωνία, κάτι που σαφώς κάνουν ορισμένοι, αλλά η μετατροπή ενός έθνους σε πύργο της Βαβέλ. Ένας πύργος της Βαβέλ δεν έχει εθνική συνείδηση.

Ένας πύργος της Βαβέλ είναι γόνιμο έδαφος για την Πολιτική Ταυτότητας του Δημοκρατικού Κόμματος. Οι Δημοκρατικοί υποστηρίζουν τα ανοιχτά σύνορα γιατί βλέπουν μια μονοκομματική κυβέρνηση στις ψήφους των εισροών λαών του τρίτου κόσμου. Οι λευκοί Δημοκρατικοί δεν υπολογίζουν σωστά. Μόλις ο αριθμός τους επαρκεί, οι μετανάστες δεν θα χρειάζονται τους λευκούς Δημοκρατικούς. Θα πάρουν την εξουσία και θα διαθέσουν πόρους για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Οι Δημοκρατικοί μπορούν να μάθουν το μέλλον τους διαβάζοντας Το Στρατόπεδο των Αγίων (The Camp of the Saints).

Για δεκαετίες οι λευκοί φιλελεύθεροι δημιουργούν ένα ισχυρό εργαλείο προπαγάνδας για τους μετανάστες-εισβολείς. Η παλιά μαρξιστική ταξική σύγκρουση έχει αντικατασταθεί από τη φυλετική σύγκρουση στην οποία οι λευκόδερμοι είναι οι καταπιεστές και οι μελαχρινοί είναι τα θύματά τους. Αυτό τοποθετεί τους λευκούς σε λάθος μεριά, δημιουργεί μια αίσθηση ενοχής και υπονομεύει την εμπιστοσύνη. Η υπεράσπιση των λευκών απορρίπτεται ως ρατσιστική.

Οι λαοί του τρίτου κόσμου βιώνουν την κυβέρνηση ως όπλο που πρέπει να χρησιμοποιηθεί ενάντια στην αντιπολίτευση. Δεν ανατράφηκαν σε ένα πλαίσιο πολιτικής ελευθερίας, όπως και οι νεότερες γενιές της ίδιας της Αμερικής. Οι φωνές από το παρελθόν που μας συνδέουν με την ταυτότητά μας έχουν αποδυναμωθεί. Καθώς αυτές οι φωνές εξασθενούν, το έθνος διαλύεται. Η αντικατάστασή του είναι ένας πύργος της Βαβέλ που διέπεται από ακατέργαστη δύναμη.

Το 2023 είναι αργά για ν’ αρχίσουμε να ρωτάμε αν αυτό είναι εκείνο που πραγματικά θέλουμε. Σίγουρα δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο προτού αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της τρέχουσας πορείας μας.

Μια σειρά από άλλα άλυτα απειλητικά ζητήματα, καθένα από τα οποία είναι ικανό να μας καταστρέψει, θα εξεταστούν τις επόμενες ημέρες.

Οι χαρές της πολυπολιτισμικότητας είναι απλώς αποκατάσταση για τη λευκή καταπίεση

Πηγή: paulcraigroberts.org

Μετάφραση από τη Μαρία Σεφέρου

Διαβάστε και εδώ: zerohedge.com

Tags: Paul Craig Roberts, αξίες, Δημοκρατία, έθνος, ελευθερία, ήθη, ιθαγένεια, μετανάστευση, πολιτισμός, πολυπολιτισμικότητα, πρόσφυγες, Πύργος της Βαβέλ, τυραννία