Έχετε ποτέ αναρωτηθεί ποιος είναι ο “μηχανισμός” της πίστης και γιατί αν κάποιος πιστεύει σθεναρά και ακλόνητα σε κάτι, τότε αυτό το κάτι τείνει να υλοποιηθεί;

Έχετε προβληματιστεί γιατί, ανεξάρτητα αν κάποιος προσεύχεται με πίστη στον Χριστό, στον “Τριαδικό” Θεό, στην “Παναγία”, στον Αλλάχ, στον Βούδα, σε έναν υποτιθέμενο άγιο της αρεσκείας του, σε μια συγκεκριμένη εικόνα, σε έναν “ιερό” τοίχο, σε μια “ιερή” αγελάδα ή απλά στον εαυτό του, ζητώντας επίμονα κάτι συγκεκριμένο, αυτό το “κάτι” τείνει να υλοποιηθεί;

Τι συμβαίνει λοιπόν με την δια πίστεως προσ-ευχή; Ποιος “απαντάει” κάθε φορά; Αν κάποιος δεν είναι φανατικά προσκολλημένος σε συγκεκριμένη θρησκεία ή δόγμα και δεν φοβάται να σκεφτεί, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο “μηχανισμός” της προσευχής – οπουδήποτε κι αν αυτή απευθύνεται – ενεργοποιεί κάποια εγγενή εσωτερική δύναμη του ανθρώπου η οποία έλκει το ζητούμενο. Και αυτή η εσωτερική άυλη, και ως εκ τούτου αόρατη στα μικροσκόπια, δύναμη είναι το πνεύμα του ανθρώπου, ο “εσωτερικός άνθρωπος” κατά τον Απόστολο Παύλο, ο “δαίμονας” κατά τον Σωκράτη, “η βασιλεία του Θεού εντός ημών” κατά τον Ιησού, ο “Ανώτερος Εαυτός” κατά τις ανατολικές θρησκείες.

Ώστε λοιπόν η πίστη τείνει να υλοποιήσει εκείνο στο οποίο πιστεύει κάποιος.

Μετά από αυτή τη σύντομη εισαγωγή, ας αναρωτηθεί ο κάθε απροκατάληπτος αναζητητής της Αλήθειας: Η πίστη Εβραίων και Χριστιανών σε έναν Θεό που καταριέται τους “πρωτόπλαστους” (Αδάμ και Εύα) από την πρώτη μέρα της Δημιουργίας τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στους ίδιους και τους απογόνους τους; Τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στη ζωή κάποιου η ομολογημένη πίστη ότι ο πατέρας του τον καταράστηκε; Μα προφανώς η ίδια η πίστη του, και όχι κάποια ανύπαρκτη “κατάρα”, θα επιφέρει πάνω του τα δεινά ενός καταραμένου.

Ας δούμε ποια κατάρα πιστεύουν Εβραίοι και Χριστιανοί ότι ο Θεός έριξε στον Αδάμ, κι ας αναλογιστούμε αν αυτή έχει υλοποιηθεί:

“Προς δε την γυναίκα είπε, Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου· με λύπας θέλεις γεννά τέκνα· και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει”.(Γένεσις 3: 16)

“Προς δε τον Αδάμ είπεν, Επειδή υπήκουσας εις τον λόγον της γυναικός σου, και έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε λέγων, Μη φάγης απ’ αυτού, κατηραμένη να είναι η γη εξ αιτίας σου· με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου”· (Γένεσις 3: 17)

Τι λέτε λοιπόν; Έχει ή δεν έχει υλοποιηθεί η πίστη ότι το ανθρώπινο γένος είναι καταραμένο από τον ίδιο τον Δημιουργό του; Η μακραίωνη ιστορία και η απλή παρατήρηση το επιβεβαιώνουν.

Για να ακυρώσουν το τραγικό αποτέλεσμα της υποτιθέμενης κατάρας του Θεού, οι θεμελιωτές της Χριστιανικής θρησκείας σκαρφίστηκαν τον σχιζοφρενικό μύθο της “λύτρωσης” του ανθρώπου δια της θυσίας του Μονογενούς Υιού του, του Ιησού Χριστού! Με άλλα λόγια, επειδή δεν μπορούσε ο Θεός να ακυρώσει την δική κατάρα επί του ανθρωπίνου γένους, που έριξε εξαιτίας του λεγόμενου “προπατορικού αμαρτήματος”, την μετέφερε πάνω στον Μονογενή του Υιό, στέλνοντάς τον να ενσαρκωθεί και να σταυρωθεί υπέρ των ανθρώπων! Να πώς περιγράφει την μετατόπιση της κατάρας ο Απ. Παύλος:

“Ο Χριστός εξηγόρασεν ημάς εκ της κατάρας του νόμου, γενόμενος κατάρα υπέρ ημών· διότι είναι γεγραμμένον· Επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου”. (Προς Γαλάτας 3:13)

Μάλιστα ο Μονογενής αυτός Υιός, μας λέει το “Σύμβολο της Πίστεως” πως είναι “Ομοούσιος” με τον Θεό και αδιαίρετος! (Το Ελληνικό Σύνταγμα είναι ψηφισμένο εις το Όνομα της Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδας!). Τουτέστιν, ο Θεός για να ακυρώσει την κατάρα που έριξε στον Αδάμ πάνω στην οργή του, καταράστηκε ένα αδιαίρετο κομμάτι του εαυτού του, δηλαδή τον ίδιο τον Εαυτό του!

Πώς σας φαίνεται το θεμελιώδες αυτό δόγμα του Χριστιανισμού; Σχιζοφρενικό; Ανόητο; Γελοίο; Εμένα μου φαίνεται βλάσφημο και άκρως εγωιστικό εκ μέρους εκείνων που το σκαρφίστηκαν. Ο κουτοπόνηρος ανθρωπάκος έβαλε τον “θεό” να τιμωρηθεί για τις αμαρτίες τους; Για φαντάσου!

Ας δεχτούμε όμως ότι αυτή είναι η αλήθεια. Κι εγώ ερωτώ: Είδε κανείς από σας τα “χριστιανικά” έθνη να έχουν λυτρωθεί από την κατάρα του Θεού πάνω στους πρωτόπλαστους επειδή την ακύρωσε μεταφέροντάς την πάνω στον Ιησού Χριστό, δηλαδή σ’ ένα αδιαίρετο μέρος του Εαυτού του;  Βλέπετε καμιά σωτηρία γύρω σας; Εγώ το μόνο που βλέπω είναι ότι η ανθρωπότητα κατά τη διάρκεια της ιστορίας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο: Πάθη, μίση, αιματηροί πόλεμοι, κάποιοι μάλιστα εν ονόματι του Χριστού, αρρώστιες, πόνος, λιμοί, λυμοί και καταποντισμοί, και μάλιστα τελευταία η ανθρωπότητα φλερτάρει με την αυτοκαταστροφή της με πρωταγωνιστές “χριστιανικούς” λαούς;

Αυτή τη “σωτηρία” είχε κατά νουν ο “Θεός” όταν έστελνε τον “μονογενή” του Υιό για να σταυρωθεί ώστε να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος από την υποτιθέμενη κατάρα του; Και μην επικαλεστείτε το παιδαριώδες ανέκδοτο ότι εννοούσε σωτηρία της ψυχής μετά θάνατον, αποκλειστικά για όσους τον πίστεψαν και “τρώγουν” το σώμα και “πίνουν” το αίμα του με το κουταλάκι του ιερέα-μάγου, τηρώντας τη δήθεν εντολή του Χριστού, που πρόσθεσαν κάποιοι σκοταδιστές στην Καινή Διαθήκη…(Κατά Ιωάννην 6:53)

Κι έρχομαι τώρα σε ένα άλλο χαρακτηριστικό του Ιουδαιο-Χριστιανικού Θεού: είναι πολεμοχαρής και αρπακτικός!  Πολύ συχνά προτρέπει τον υποτιθέμενο “εκλεκτό” λαό του να σφαγιάζει και να εκτοπίζει άλλους λαούς από τη γη τους, οικειοποιούμενος τα υπάρχοντά τους.  Δείτε το σχετικό εδάφιο, όπου υποτίθεται ότι μιλάει ο Θεός (Ιεχωβά) προς τον “εκλεκτό” λαό του:

“Και έδωκα εις εσάς γην, εις την οποίαν δεν εκοπιάσατε, και πόλεις τας οποίας δεν εκτίσατε, και κατωκήσατε εν αυταίς· και τρώγετε αμπελώνας και ελαιώνας, τους οποίους δεν εφυτεύσατε”. (Δευτερονόμιο 6:10)

Αυτό συνέβη στους Βιβλικούς χρόνους και συνεχίζει να συμβαίνει μέχρι σήμερα, όχι μόνο στην Παλαιστίνη αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη όπου οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ως επί το πλείστον “χριστιανικές”, εισβάλλουν στις αδύναμες χώρες και κατακλέβουν τον πλούτο τους.

Δείτε κι ένα ακόμη περιστατικό όπου ο Ιεχωβά υποτίθεται δίνει εντολή για εισβολή στην πόλη Γαι:

Και έδωκα εις εσάς γην, εις την οποίαν δεν εκοπιάσατε, και πόλεις τας οποίας δεν εκτίσατε, και κατωκήσατε εν αυταίς· και τρώγετε αμπελώνας και ελαιώνας, τους οποίους δεν εφυτεύσατε.

Και θέλεις κάμει εις την Γαί και εις τον βασιλέα αυτής, καθώς έκαμες εις την Ιεριχώ και εις τον βασιλέα αυτής· μόνον τα λάφυρα αυτής και τα κτήνη αυτής θέλετε λαφυραγωγήσει εις εαυτούς· στήσον ενέδραν κατά της πόλεως όπισθεν αυτής.

Και εσηκώθη ο Ιησούς και πας ο λαός ο πολεμιστής, διά να αναβώσιν εις την Γαί· και εξέλεξεν ο Ιησούς τριάκοντα χιλιάδας άνδρας δυνατούς εν ισχύι και εξαπέστειλεν αυτούς διά νυκτός,
Και προσέταξεν εις αυτούς λέγων, Ιδού, σεις θέλετε ενεδρεύει κατά της πόλεως όπισθεν αυτής· μη απομακρυνθήτε πολύ από της πόλεως, και να ήσθε πάντες έτοιμοι· (…)

και αφού κυριεύσητε την πόλιν, θέλετε καύσει την πόλιν εν πυρί· κατά την προσταγήν του Κυρίου θέλετε κάμει· ιδού, προσέταξα εις εσάς. (Ιησούς του Ναυή 8: 1-8)

Αφού λοιπόν ο Θεός των Εβραίων και των Χριστιανών είναι πολεμοχαρής, επόμενο είναι να τον μιμηθούν  τα παιδιά του. Έτσι δεν είναι;

Και για να μην ισχυριστεί κανείς ότι άλλος είναι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης και άλλος της Καινής Διαθήκης, θα του απαντήσω ότι χωρίς την Παλαιά Διαθήκη, η Καινή είναι ξεκάρφωτη. Ο Ιησούς αναφερόταν συχνά στις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης που μιλούσαν για τον ερχομό του.

“…Πρέπει να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα εν τω νόμω του Μωϋσέως και προφήταις και ψαλμοίς περί εμού.” (Κατά Λουκά, 24:44)

“Ερευνάτε τας γραφάς, διότι σεις νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον· και εκείναι είναι αι μαρτυρούσαι περί εμού.” (Κατά Ιωάννη 5: 39)

“Διότι εάν επιστεύετε εις τον Μωϋσήν, ηθέλετε πιστεύσει εις εμέ· επειδή περί εμού εκείνος έγραψεν.” (Κατά Ιωάννη 5: 46)

Συμπέρασμα: Τα ¨Χριστιανικά” έθνη, που εξ αιτίας τους ταλαιπωρείται όλη η ανθρωπότητα, δεν πρόκειται να δουν άσπρη μέρα, αν δεν αλλάξουν τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες του Θεού τους. Τα ανίερα “ιερά” βιβλία τους πρέπει επειγόντως να αναθεωρηθούν, απαλείφοντας κάθε παράγραφο που εμπεριέχει κατάρες, πολέμους, καταλήστευση λαών, δήθεν κατ’ εντολή του Θεού, κόλαση, λίμνες πυρός και θείου όπου δήθεν θα ρίχνονται οι αμαρτωλοί μετά θάνατον για να βασανίζονται αιωνίως, κλπ. αθλιότητες.

Δεν χρειάζονται δόγματα και ιεροτελεστίες για να ξημερώσει άσπρη μέρα για την ανθρωπότητα. 

Χρειάζεται μόνο μία εντολή και αυτή εμπεριέχεται στο αρχαίο γνωμικό “Ο συ μισείς, ετέρω μη ποιήσεις”. (Κλεόβουλος ο Ρόδιος). Ό,τι δεν θέλεις να σου κάνουν, μην το κάνεις στους άλλους.

“Πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς· διότι ούτος είναι ο νόμος και οι προφήται”. (Κατά Ματθαίον 7:12)

Τόσο απλό και λιτό ας γίνει το Ευαγγέλιο του μέλλοντος!

Αν πριν από κάθε σκέψη, λόγο και πράξη ρωτάμε τον εαυτό μας “θα ήθελα να κάνουν άλλοι αυτό σε μένα;” θα παίρνουμε αυτόματα τη σωστή απάντηση από τον Εαυτό μας και ή θα προχωρήσουμε ή θα σταματήσουμε την ενέργεια που σκεφτήκαμε. Όταν αυτό ισχύσει για άτομα, λαούς και κυβερνήσεις παγκοσμίως, τότε και μόνο τότε θα σταματήσουν οι πόλεμοι και οι λαοί θα απολαύσουν την πολυπόθητη επί γης ειρήνη και ευδαιμονία.

Tags: Αγία Τριάδα, Αδάμ και Εύα, κατάρα, πίστη, πνεύμα, πόλεμος, προπατορικό αμάρτημα, προσευχή, προφητείες, Χριστιανισμός, Χριστός