1678 – Zygmunt Hoffmann, zarządca Hrabstwa Kłodzkiego zlecił oczyszczenie źródła „Jerzy”, które zakupił blisko 40 lat wcześniej. Podczas prac znaleziono w pobliżu źródło cieplejsze, o większej wydajności. Nowe źródło właściciel nazwał na cześć swojej żony „Maria”. Po dokładnym odsłonięciu nowego wypływu wody, odkryto również wykuty w skale zbiornik o długości prawie 2 m, szerokości 2 m i głębokości ponad 2 m. a w nim resztki łopat, czerpaków i innych przedmiotów. Wszystko to wskazywało na istnienie zorganizowanej formy leczenia zdrojowego znacznie wcześniej niż w zdroju „Jerzy”.

1680 - Został oddany do użytku zakład kąpielowy wybudowany przez Hoffmanna, któremu nadał nazwę „Marienbad”. Był to okazały ośmioboczny obiekt, wzorowany na planach łaźni tureckiej w Budzie, o wysokości ponad 20 metrów i średnicy prawie dziesięciu metrów. W środku znajdował się ośmiokątny basen o przekątnej około 6 m i głębokości ponad 1,5 m. Dno basenu stanowiła drewniana podłoga, przykrywająca wypływy wody.

1736 - Władze miejskie wykupiły od wnuka Hoffmanna źródło „Maria”. Wcześniej zdrój „Jerzego” oraz „Marii” mocno ze sobą konkurowały publikacjami medycznymi, które dotyczyły wód lądeckich oraz zaleceń, jak je należy stosować. W zależności od patrona wydawnictw, autorzy tych prac bardziej zachwalali zdrój „Jerzego” bądź zdrój „Marii”. Dopiero od czasu przejęcia przez miasto drugiego zdroju oferta lecznicza stała się pełna i do dziś sprawiedliwie promuje zarówno radonowe jak i siarkowo-wodorowe zasoby termalne Lądka.

sierpień 1765 - Król pruski Fryderyk II, przez prawie 3 tygodnie leczył tu swoje zdrowie, zażywając kąpieli w wodach ze źródła. Wizyta władcy zrobiła lądeckiemu uzdrowisku doskonałą reklamę, a lądczanie chcieli nawet zmienić nazwę zakładu na im. Fryderyka II, ale ten nie zgodził się na to, uważając, że zdrojowisko musi zapracować na swoją sławę właściwościami wód, a nie wizytami sławnych gości.

1878-80 - Został rozebrany zakład kąpielowy „Marienbad”. Na jego miejscu powstał nowy, neobarokowy obiekt według projektu Hermana Yölkela z Nysy. Wewnątrz zamontowano wokół basenu nowoczesne jak na owe czasy urządzenia kąpielowe. Zakład kąpielowy, teraz zwany „Wojciech”, do dziś jest symbolem i wizytówką Lądka Zdroju.

1936 – Do zakładu „Wojciech” dobudowano zakład borowinowy.

1945 - Po wojnie obiekt przejęła Armia Radziecka, która użytkowała go przez kolejne osiem lat. Jak większość rzeczy, Rosjanie pozostawili obiekt w stanie dewastacji.



22 grudnia 1971 - Obiekt został wpisany do rejestru zabytków

1984 - Zakład przyrodoleczniczy „Wojciech” i znajdującą się w nim część mieszkalną dla kuracjuszy - sanatorium „Stefan” zostały zamknięte i przystąpiono do remontu kapitalnego. Jednak z powodu braku środków finansowych wykonano jedynie wyburzenia i roboty murarskie w części sanatoryjnej po czym  remont wstrzymano.

czerwiec 1991 - Ponownie podjęto się przeprowadzenie generalnego remontu. 22 lutego 1994 r. Oddano do użytkowania komfortowo wykonaną i wyposażoną część sanatoryjną na 47 miejsc w 23 pokojach.

23 kwietnia 1997 - Otwarto część zabiegową z reprezentacyjnym holem, wspaniałym basenem oraz z przepiękną pijalnią wody leczniczej, której nigdy uprzednio nie było w tym obiekcie.

7 sierpnia 1998 – Oddano do użytku część kąpielową, z marmurowymi wannami.