Ο Χριστός στην «Επί του όρους ομιλία» του αναφέρει τα καθήκοντα που οφείλουν να τηρούν όσοι θέλουν να λέγονται οπαδοί του:
Να είναι φτωχοί στο μυαλό και στα υπάρχοντα, πράοι, δίκαιοι, με καθαρή ψυχή, ελεήμονες, ειρηνοποιοί, συγχωρητικοί και διαλλακτικοί..
Να μισούν τα πλούτη.
Να πενθούν και να μη γελούν.
Να ανέχονται διωγμούς, ονειδισμούς, συκοφαντίες.
Να μη θυμώνουν, να μη λένε «μωρέ» κι άλλες βρισιές.
Να μην επιθυμούν τη γυναίκα του άλλου.
Να προτιμούν τον ακρωτηριασμό από το να σκανδαλίσουν.
Να μην παίρνουν διαζύγιο εκτός λόγου μοιχείας.
Να μην ορκίζονται.
Να μη φλυαρούν.
Να στρέφουν και το άλλο μάγουλο, όταν τους χαστουκίζουν.
Να διευκολύνουν αυτόν που τους κλέβει.
Να δέχονται με προθυμία τις αγγαρείες.
Να δίνουν δανεικά κι αγύριστα.
Να αγαπούν τους εχθρούς τους.
Να ευλογούν αυτούς που τους καταριούνται.
Να ευεργετούν αυτούς που τους μισούν και γενικά να είναι τέλειοι (Ματθ., κεφ. 5).
Ποιος, μα την αλήθεια, χριστιανός τήρησε ποτέ του όλες αυτές τις εντολές, ώστε να θεωρηθεί γνήσιος οπαδός του Χριστού;
Έχει ειπωθεί ότι ο μόνος που τις τήρησε ήταν ο Χριστός, μα όχι όλες, αφού ούτε σαν ειρηνοποιός ήρθε –όπως το ομολόγησε- ούτε τις βρισιές κατά των αντιπάλων του απέφυγε (μωροί και τυφλοί, γεννήματα εχιδνών, τάφοι κεκονιαμένοι… είναι λίγα από αυτά που έσουρε στους Φαρισαίους), τους εχθρούς του υποσχέθηκε να στείλει στην κόλαση με πολλή αγάπη, δεν απέφυγε το σκανδαλισμό των ανθρώπων ούτε έστρεψε το άλλο μάγουλο αδιαμαρτύρητα (Ιωάν.18: 22-23: «τι με δέρεις;»)...
Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές
