Το Σάββατο το απόγευμα, στημένος ο πατέρας στο παράθυρο περιμένει τον προκομμένο να έρθει, οπότε, σε κάποια φάση, βλέπει μια Ferrari να στρίβει από τη γωνία, να σταματά έξω από το σπίτι και από μέσα να βγαίνει ένας κουστουμαρισμένος κύριος, 50άρης, με ρολόι, γυαλιά και ό,τι άλλο αξεσουάρ είχε.

Μπαίνει στο σπίτι ο κύριος, του βάζουν ποτό και ξεκινά η κουβέντα.

«Ακούστε, κύριε», λέει ο ώριμος κύριος, «για γάμο ούτε κουβέντα. Αποκλείεται. Είμαι, άλλωστε, παντρεμένος και δεν σκοπεύω να χωρίσω».

«Μα… Τι πράγματα είναι αυτά;…», ξεκινάει ο πατέρας…

«Όπως ακριβώς σας τα λέω. Θα αναγνωρίσω, βέβαια, το παιδί, και, αν είναι αγόpι, του δίνω δύο εργοστάσιά μου, ένα στην Πάτρα και ένα στην Λάρισα».

Του δίνω, επίσης, τρεις πολυκατοικίες στο Κολωνάκι για τα νοίκια, δύο εξοχικά στη Μύκονο, τρία εξοχικά στην Κρήτη και ένα ιδιόκτητο σκάφος. Αν είναι κοpίτσι, βέβαια, δεν μπορώ να δώσω τα εργοστάσια, γιατί πώς θα τα δουλεύει, αλλά τα αντικαθιστώ με δέκα πολυκατοικίες στα βόρεια προάστια, και κάμποσα άλλα ακίνητα για προίκα.

Αν τώρα η κοπέλα αποβάλλει ….».

–«Ε, καλά!», διακόπτει ο μπαμπάς. «Αν αποβάλλει, στη φέρνουμε και την ξαναπηδάς».