1
Θεοί και άνθρωποι είχαν ανοίξει τις πύλες του Άδη
και οι φλόγες του ξεχύθηκαν πάνω στην γη
για 10 χρόνια η μεγαλύτερη συμμαχία στρατών που φτιάχτηκε ποτέ πολεμούσε μια άγνωστη μα πλούσια γη
Related Articles
για 10 χρόνια οι λαοί του μακρινού των Αχαιών τόπου αμύνονταν σθεναρά στους εισβολείς
Η αφορμή του μεγαλύτερου πολέμου που γνώρισε η ανθρωπότητα ως τότε ήταν η αρπαγή μιας γυναίκας
Η Ελένη της Σπάρτης τύλιξε κατ εντολήν του άντρα της τον Πάρη και τον έπεισε να την κλέψει
Τώρα οι Αχαιοί είχαν την δικαιολογία να εισβάλλουν στην πλούσια γη
τώρα οι Αχαιοί κατάφερνα να πάρουν με το μέρος τους τους μισούς θεούς του Ολύμπου
τώρα ο Μενέλαος και ο αδερφός του , ο βασιλιάς Αγαμέμνωνας , ο αρχιστράτηγος των Αχαιών ελπίζαν πως θα βάζαν για λογαριασμό τους στο χέρι την γη της Τροίας, τον πλούτο της και την εκμετάλλευση της στρατηγικής της οικονομικά θέσης
Τώρα η μεγάλη σφαγή είχε ξεκινήσει
2
"Μάνα γεννήθηκα ελεύθερη" είπε η Αλκμήνη "όμως αν με πιάσουν σκλάβα στον πόλεμο που με στέλνεις;"
"Τότε τα χάνεις όλα, το όνομα σου, την ύπαρξη σου, την τιμή σου, τους θεούς σού, την καταγωγή σου" της αποκρίθηκε η μάνα της
"και συ γιατί με στέλνεις μάνα;"
"γιατί έχω χρέος, κάθε μάνα έχει χρέος στον βασιλιά της και τον τόπο της"
"και θα με ξεχάσεις μάνα αν πιαστώ σκλάβα;"
"θα σε κλάψω τρία μερόνυντα και μετά θα πω πως δεν σε είχα ποτέ"
αυτά συλλογιζόταν τώρα γυμνή μέσα στην σκηνή του στρατοπέδου γυμνή και αλυσοδεμένη πριν ο στρατηγός Γεναίας, το πιο αξιόμαχο μετά τον Έκτορα παλικάρι των Τρώων εισέλθει για να γευτεί τους χυμους της νιότης της για ακόμη ένα βράδυ
Κάθε βράδυ μετά την μάχη της ημέρας απ τις διάσπαρτες σκηνές Αχαιών και Τρώων αντηχούσαν τα βογκητά γυναικών σκλάβων που οφείλαν να ευχαριστήσουν τους νέους αφεντάδες τους
Όλες τους ξεκινήσαν για τον πόλεμο ως βοηθητικές
Μαγειρεύαν, πλέναν στα ποτάμια τα ρούχα, καλλιεργούσαν την γη...πριν πιαστούν από επιδρομές του εχθρού αιχμάλωτες και την θέση τους αντικαταστήσουν νέες κοπέλες που ερχόταν μαζί με τα κριάρια προς σφαγήν και βρώσιν απ την πατρίδα
3
"Οι θεοί ποτέ δεν εμφανίστηκαν σε μένα" μουρμούρισε το πρωί καθώς κάνανε δουλειές η Αλκμήνη στην Ηλέκτρα
"Τι έχεις στο μυαλό σου Αλκμήνη;"
"Να πάρω την ζω΄η μου στα χέρια μου"
"Η ζωή μας τελείωσε από τότε που πιαστήκαμε. Το ξεχνάς; Από μικρά παιδιά μας διδάξαν και μας προετοίμασαν για αυτή την μέρα. Ακόμη και να νικήσουν οι Αχαιοί μπαίνοντας την πόλη δεν θα νοιαστούν για εμάς.
Δεν θα μας αντιμετωπίσουν ξανά ως είμασταν κάποτε.
Το χάσαμε αυτό το δικαίωμα"
"Ποιος μου αφαιρεί το δικαίωμα να υπάρχω;"
"Οι νόμοι της πατρίδας, των ευγενών , των αρίστων και του βασιλιά"
"Τότε και γω αποφάσισα να φτιάξω τους δικούς μου νόμους"
"Μόνη σου;"
"Δεν θα απαγορεύσω σε καμία σας να συμβάλλει στην διαμόρφωση τους. Σκεφτείτε το"¨
4
Για 100 μέρες 4 απ τα κορίτσια των Αχαιών που τελούσαν πλέον υπό σκλαβιάν πίσω απ τα τείχη της Τροίας σκεφτόταν
υπολόγιζαν και ξαναμετρούσαν
μέσα στο μυαλό τους γράφαν και ξεγράφαν
Για 100 μέρες βασανίστηκαν στην ψύχη τους περισσότερο απ ότι τους βασάνιζαν τα σώματα οι βιασμοί των κουρασμένων πολεμιστών μετά την μάχη, όταν ζητούσαν έναν ηδονικό τρόπο να αποφορτιστούν απ την ένταση της
Την 100η νύχτα η Ιπολυτη, η Ίρις, η Αλκμήνη και η Ηλέκτρα αποφάσιζαν να παραβούν τους νόμους θεών και ανθρώπων
εχθρών και φίλων
Αχαιών και Τρώων
μπροστά τους εμφανίστηκε ένας ακόμη Αχαιός σκλάβος
ένα ψηλό , δυνατό παιδί
όταν του ρωτήσαν το όνομα του αυτός τους απάντησε ως "Δανάη"
Ο γενναίος μέχρι πρότινος πολεμιστής και νυν σκλάβος ένιωθε πάντα ως Δανάη
Δεν είχαν λόγο να μην τον δεχτούν κοντά τους
Άλλωστε οι πιθανότητες να τα καταφέρναν ήταν ελάχιστες
Οδεύαν προς τον θάνατο και μια Δανάη δεν θα τους ήταν εμπόδιο
5
Την 100η νύχτα το λεπίδι της Δανάης έκοβε κεφάλια γενναίων πολεμιστών της Τροίας μαζί με τις αλυσίδες των σκλάβων γυναικών
Το χέρι της Δανάης πρόσφερε στα κορίτσια το λεπίδι του εχθρού
Τώρα αυτό θα γίνει κτήμα σας
Θα γίνεται ένα με αυτό
Θα το βαστάτε μέχρι να σας κόψουν τον λαιμό και ακόμη παραπέρα
Μέσα στην ηρεμία της νύχτας το αίμα 4 πολεμιστών της Τροίας κυλούσε μέσα στις σκηνές και 4 συν 1 κορίτσια ημίγυμνες κυλούσαν μέσα στο σκοτάδι και περνούσαν απ τα τείχη της Τροίας στον έξω κόσμο
Εκεί μοναδικό εμπόδιο απ το να ανασάνουν ελεύθερες στεκόταν τα στρατόπεδα των Αχαιών που πολιορκούσαν την πόλη
Πίσω και μπροστά τους υπήρχε το πρόσωπο της σκλαβιάς
Ακόμη παραπέρα όμως ξανοιγόταν ο δρόμος της ελευθερίας
6
Κανείς Αχαιός φρουρός δεν περίμενε 4 συν 1 ημίγυμνες γυναίκες μέσα στην νύχτα να ξεχυθούν πάνω τους με τις λεπίδες τους
Κανείς δεν περίμενε όντα που από γεννησιμιού τους προοριζόνταν να ζουν στην δειλία να μπήξουν το σπαθί βαθιά σε κάθε σάρκα που τις εμπόδιζε να γίνουν ισάξιοι του αντρός
Κανείς δεν περίμενε πως 4 συν 1 γυναίκες θα αψηφήσουν τις βουλές των Θεών και των ανθρώπων ως τότε σε όλο τον κόσμο
7
Το ξημέρωμα βρήκε τα τείχη της Τροίας, εντός και εκτός αιματοβαμμένα
Δεν ήταν από λεπίδι του αντίπαλου το αίμα αλλά απ τις πράξεις ενός κοινού εχθρού που γεννήθηκε μέσα στις φλόγες του πολέμου
Μα και πάνω στον Όλυμπο , στο παλάτι των θεών κυριαρχούσε η αμηχανία καθώς βλέπαν 4 συν 1 γυναίκες να βαδίζουν προς τις κακοτράχαλες εσχατιές δυτικά της Τροίας
Κανείς δεν μίλησε, τι να πεις για κάτι που ποτέ σου δεν προέβλεψες πως θα συμβεί;
Η Δίας κοίταξε την Αθηνά και αυτή κατάλαβε
Είτε το ήθελε , είτε όχι έπρεπε να προτείνει την πιο πρακτική λύση ώστε να επανέλθει ο κόσμος των θνητών στα φυσιολογικά του
Η Αθηνά κοίταξε την Άρτεμη
"είτε το θες , είτε όχι , κατευθύνονται κατευθείαν στην περιοχή των Αμαζόνων" της αποκρίθηκε
Η Άρτεμης προσποιήθηκε πως δεν καταλάβαινε
Ο Δίας στράφηκε προς την θεά του κυνηγιού και προστάτιδα των Αμαζόνων
"Φέρε ξανά τον κόσμο μας στα ίσια του", την διέταξε σαν να την διέταζε να προστάξει τις Αμαζόνες της να εξολοθρεύσουν τις 4 συν 1 βέβηλες υπάρξεις
8
Ποτάμια, χωράφια, κακοτράχαλα εδάφη διέσχιζαν οι φυγάδες του κόσμου
Η κούραση μεγάλη, η απελπισία μικρή σε σχέση με αυτό που το μέλλον θα τους επεφύλασσε όμως ο φόβος μεγάλος
Το άγνωστο της λευθερίας και ποιον δεν θα τρόμαζε;
Αυτές γιατί να αποτελούσαν εξαίρεση
Νιώθαν έναν πρωτόγνωρο μεγάλο φόβο
Νιώθαν όμως και μια πρωτόγνωρη , μη υπαρκτή ως τότε ηδονή και ένας ρίγος ελπίδας
Το μεγάλο βουνό υψωνόταν μπροστά τους
Έπρεπε να το περάσουν για να εισέλθουν στην περιοχή των τρομερών Αμαζόνων
Ημίγυμνες, οπλισμένες με φόβο και θάρρος
9Απ την άλλη μεριά του βουνού , οι τρομερές σε όλο τον κόσμο Αμαζόνες και σύμμαχοι του Τρώα βασιλιά Πριάμου, είχαν ειδοποιηθεί απ την θεά Άρτεμης και περιμένανε την έλευση των 4 συν 1 γυναικών που τολμήσαν να αψηφήσουν όλα όσα ίσχυαν στον μέχρι τότε κόσμο
Έναν κόσμο , τον οποίον δεν επέτρεπαν σε κανένα και με τίποτα να αμφισβητήσει
This post first appeared on Το τσικλίκι (ΚάγκουÏας), please read the originial post: here
