Το Νικαράγουα είχε πάρει  φωτιά και για αυτό ευθυνόταν η Μίνα  που ξεσήκωνε  τα πλήθη  πάνω στην πίστα   τραγουδώντας το "μπορεί"  σε μια διασκευή   με  την κιθάρα του Στέλιου να δίνει έντονα  ροκ στοιχεία σε αυτήν και το μπουζούκι του μαέστρου  να αυτοσχεδιάζει  συνεχώς

Απ  το γραφείο   ψηλά ο Λευτέρης κοιτούσε   κάτω  στην πίστα  κρατώντας στα χέρια ένα  ποτήρι με ουίσκι

Πίσω του καθόταν ο Γκας

-Αυτή η Μίνα  έχει έναν  τρόπο να βάζει  φωτιές  στην πίστα, μονολόγησε ο Λευτέρης

-Ναι ε; απάντησε ο  Γκας, δεν την πρόσεξα

-Το  θέμα είναι πως   καμία δεν προσέχεις Γκας

-Έχω άλλες προτεραιότητες στο κεφάλι μου...αν  το θυμάσαι

-Τους Στόγκες ε;

-Το λες  αδιάφορα  ή μου φαίνεται;

-Ξες τι συμβαίνει  σε αυτή την δουλειά Γκας; Την κάνουμε για στιγμές όπως αυτήν εκεί κάτω  τώρα. Σπατάλησα  τόσο χρήμα , δουλειά και άγχος  για να μπορώ να ζω μια στιγμή  τέτοιου κεφιού

Γουστάρω ρε παιδί μου , πως να το πω;

Και γουστάρω ειδικά το Νικαράγουα. Τον Στέλιο να κάνει ροκ τα κομμάτια , τον Σήφη να  παίζει  τζαζιές στο μπάσο πάνω σε  βαριά λαϊκά  τραγούδια, τον μαέστρο να κρατάει  το όλο σύνολο με το μπουζούκι του, την Μίνα  να βάζει φωτιά κάθε βράδυ με την παρουσία και την φωνή της

Μόνο  τέτοιες  στιγμές  νιώθω να  ζω

Έχω  γνωρίσει και άλλους ιδιοκτήτες που ήταν έτσι. Δεν είμαστε όλοι έτσι. Λίγοι μόνο νιώθουν αυτό που σου λέω

Και ενώ  έχεις περάσει  ένα  βράδυ  κεφιού και νιώθεις μετά από καιρό ωραία, γεμάτος ρε παιδί μου  γυρίζεις σπίτι, κατεβαίνεις απ το αμάξι, πας να  βάλεις τα κλειδιά στην πόρτα και έρχονται  5 σφαίρες να   χωθούν  στο σώμα  σου και τέλος

-Τώρα τι είναι αυτό;

-Η αλήθεια.  Η μοίρα  ίσως  όσων επιλέξαμε αυτό τον δρόμο. Δεν ξέρω

-Το ξες πως ο μόνος που μπορεί να  σου χώσει 5 σφαίρες   είναι με το μέρος  σου

-Και αποκλείεις να υπάρχουν άλλοι;

-Για την ώρα ναι το αποκλείω

Ο Λευτέρης δεν μίλησε και κοίταξε κάτω  στην πίστα   την Μίνα  να τραγουδάει  

Ακόμη και τα  γκαρσόνια είχαν σταματήσει  να  τρέχουν πάνω κάτω σε αυτό το τραγούδι και χορεύαν ανάμεσα στα τραπέζια

Ο Φάντομ είχε κολλήσει στο  μπαρ τραγουδούσε τους στίχους στην Δήμητρα  που χόρευε 

-Σταμάτα φάλτσε, του είπε γελώντας

Η Μίνα  σα καπάκια   μπήκε   με το "λυπήσου με " του Κοντολάζου με την  ορχήστρα να μην μπορεί  να  καθορίσει κανείς αν  έπαιζε μετάλ  με μπουζούκι ή λαϊκά με  κοφτές   παραμορφώσεις στην κιθάρα

Ο κόσμος  είχε  σηκωθεί   απ τα τραπέζια  του και χορεύαν , σπάγανε  πιάτα

Ο Στέλιος  σόλαρε και κλώτσαγε τους ενισχυτες

Ο Σήφης έτρεχε  σαν τον steve  harris πάνω κάτω σ την σκηνή ενώ ο μαέστρος πλησίασε το μικρόφωνο και  τραγουδούσε το ρεφραίν μαζί με την  Μίνα

"Λυπήσου με , θα πεθάνω άμα  χωρίσουμε"

Ο Σώτος   επιδιδόταν με κάθε ευκαιρία σ ε  γρήγορες  αλλάγές στα ντραμς  μιμούμενος   τον Λομπάρντο  των slayer

Και κάποια στιγμή όλοι  δώσανε "χώρο|" στον κιμπορντίστα τον Χαλαρά που πάνω στον ρυθμό τους  άρχισε να σολάρει   σε  ανατολίτικες στυλ αμανέ  κλίμακες

Η Μίνα  ξαναμπήκε με το ρεφραίν μετά τα σολαρίσματα και    το βλέμμα της καρφώθηκε στον Γκας που κατέβαινε   τα σκαλιά πίσω απ τα τραπέζια και προσπαθούσε να περάσει απαρατήρητος   έξω

Μόλις τέλειωσε το τραγούδι της  έδωσε  την θέση της  στο νο1  γυναικείο όνομα του μαγαζιού την Σούλα

Κατέβηκε απ την πίστα και βγήκε έξω

Ο  Γκας  καθόταν πάνω στην αναμμένη του μηχανή και την ζέσταινε

-Έχεις μήπως  φωτιά; του φώναξε κρατώντας ένα τσιγάρο  το χέρι της και χαμογελώντας πονηρά προχώρησε  προς το μέρος του

-Ολόκληρο Νικαράγουα και βγήκες έξω  γα να βρεις αναπτήρα; την ρώτησε καθώς της άναβε  το τσιγάρο

-Δεν παίζει ρόλο το ποιος σου  δίνει φωτιά αλλά  από ποιον  θέλεις να την πάρεις, του απάντησε

Ο  Γκας δεν μίλησε

-Σε λίγο θα  μαστε  μέλη μιας κολλεκτίβας  δεν πρέπει να  γνωρίστουμε καλύτερα;

Η  φωνή της Σούλας μέσα απ το μαγαζί  αγκάλιαζε τον χώρο  σαν βελούδο και ξεχυνόταν  απ τις ανοιχτές πόρτες έξω  στο  χαλικόστρωτο πάρκινγκ

-Γνωριστήκαμε  στην συνέλευση , απάντησε ο Γκας

-Και φτάνει  μόνο αυτό; τον ρώτησε

-Και  περισσεύει

-Ναι ε;

-Ξέρω  γω ; Ναι, είπε και  έβγαλε την νεκρά  ταχύτητα  απ την μηχανή του έτοιμος να ξεκινήσει

-Εγώ τέλειωσα για σήμερα, του πε  η Μίνα, μια βόλτα  στην άδεια πόλη θα μου άρεσε  αυτή την στιγμή

Ο Γκας έμεινε για λίγο σκεφτικός

-Ξέρεις Μίνα  εγώ...

Η Μίνα  έφερε  τα χέρια της στα μάγουλα  του και τον φίλησε στο  στόμα , μετά τον κοίταξε στα μάτια

-Τα μάτια σου παιδί μου,φωνάζουν

Ο Γκας την κοίταξε στα μάτια και αυτός

-Τι φωνάζουν;

-Φωνάζουν πως μέσα σου έχεις πολύ πόνο

-Μπορεί να μου αρέσει  έτσι σχέδιο

-Μπορεί και  να  συνήθισες

-Μπορεί

-Ωραία, είπε η  Μίνα και έκανε ένα βήμα  πίσω  πριν ανέβει   στην μηχανή, πάμε  βόλτα. Στην πόλη

-Κοίτα  , είπε ο Γκας, εγώ  δεν είμαι  ούτε για σχέσεις, ούτε για περιπετειούλες, σε πάω μια γύρα  και μετά  σε πάρκαρω σπίτι  σου. Συνεννοηθήκαμε;

-Φυσικά, τι άλλο, απάντησε η Μίνα και  η μηχανή ξεκινούσε με την κοπέλα  λίγο αργότερα να  ψιθυρίζει σχεδόν από μέσα της, θα το δούμε αυτό 

-Το άκουσα αυτό, απάντησε ο Γκας

Η μηχανή ξεχύθηκε  στου άδειους  δρόμους

 Σε ένα  φανάρι  πριν  τα  στενά της Άνω Πόλης σταμάτησε μπροστά στο κόκκινο

Δίπλα τους  σταμάτησε ένα περιπολικό

Οι  τρεις μπάτσοι από μέσα περιεργαζόταν με το βλέμμα  τους την Μίνα  όπως καθόταν στην σέλα ντυμένη με  ένα πολύ κοντό  φόρεμα

Ο Γκας  κάρφωσε το βλέμμα  του πάνω τους

-Συμβαίνει κάτι λεβέντη μου    ;  ρώτησε ο μπάτσος συνοδηγός

Καθώς ανηφόριζε η μηχανή προς την Άνω Πόλη  η Μίνα  του φώναξε

-Αυτό τι ήταν ; Επίδειξη  μαγκιάς;Προσπάθεια να με εντυπωσίασεις;

-Μπα; Απλά μια αντίδραση  καθαρής  πατριαρχικής  τοξικής αρρενωπότητας 

-Α μάλιστα, είσαι αυτό που λέμε "παλαιάς κοπής άντρας";

-Εγώ και ο Χαϊκάλης

-Μια  χαρά και ήθελα  κάποιον να μου διαβάσει τα  άστρα , απάντησε η Μίνα και  σκάσανε στα γέλια 

Ήταν η πρώτη φορά που  τον έβλεπε να γελάει.Έγειρε  όπως καθόταν το κεφάλι της στην πλάτη του

Μερικά λεπτά  αργότερα η μηχανή  είχε κατέβει  στην παραλία  και  παρκάρανε σε μια βρώμικη αμμουδιά  στα ανατολικά

Περπάτησαν και  καθίσανε  στα  βραχάκια

Απ το βάθος  φαινόταν ο φωτεινός αεροδιάδρομος  απ το  αεροδρόμιο της πόλης

Δεν είδαν αλλά ακούσαν τον βόμβο από ένα ακόμη αεροπλάνο που σηκώνονταν

-Δεν μιλάς , δεν γελάς, εκτός από πρίν που  ντουμάνιασες το περιπολικό , τι μέρος του λόγου  είσαι εσύ;

-Γιατί  θέλεις να μάθεις;

-Γιατί άραγε;

-Δεν είναι καλύτερα να ξεκινήσουμε κάτι  που  ξέρουμε πως δεν θα έχει καλό τέλος;

-Πως είσαι  σίγουρος;

-Οι δικές μου ιστορίες ποτέ δεν έχουν καλό τέλος

-Και στο τέλος πονάς; Αυτό φοβάσαι;

Ο Γκάς δεν μίλησε  για λίγο , μετά   όμως  χωρίς την κοιτάει   είπε

-Δεν μου αρέσουν οι βίζιτες. Χωρίς παρεξήγηση

-Ούτε εμένα μου αρέσουν οι φονιάδες

-Ο καθένας κάπως πρέπει να επιβιώσει σε αυτή την ζούγκλα

-Αυτό λέω  και γω

-Ωραία

-Δεν μπορείς  όμως να με κρίνεις   για αυτό που κάνω

-Δεν  σε κρίνω απλά σου λέω  πως εμένα  δεν μου αρέσουν οι βίζιτες

-Ε τότε εσένα θα σε πάρω  δωρεάν του είπε καθώς σηκωνόταν και  με τα χέα της έλυνε το κοντό φόρεμα της που έπεφτε πάνω στα  βραχάκια

Όταν  τελειώσαν  η Μίνα γυμνή τον είχε αγκαλιάσει από πίσω

Αυτός κοιτούσε  στο βάθος  τα φώτα  στον αεροδιάδρομο 

-Ξημερώνει, της είπε

-Μμμμ, μουρμούρισε η Μίνα

-Θα σε πάω σπίτι

-Έχω πολλά  χρόνια να νιώσω έτσι

Το ίδιο και ο Γκας αλλά δεν θα το παραδεχόταν ποτέ  ανοιχτά

-Πως ένιωθες δηλαδή τόσα χρόνια;

-Έχεις δει σε αποθήκες   τα χαρτόνια που  έχουν μέσα τους εμπορεύματα; Αντικείμενα;

Ο Γκας κούνησε το κεφάλι

-Ένα αντικείμενο , έτσι ένιωθα...ξημερώνει. Επιστροφή  στην πραγματικότητα

Τα αντικείμενα  πρέπει να ξαναμπούν στην βιτρίνα  τους

Ο Γκας σηκώθηκε και την σκέπασε όπως , όπως με το  φόρεμα της

Μέσα  του  για μια στιγμή αναρωτήθηκε

"έχω σπάσει πολλές  βιτρίνες. θα μπορούσα  να το ξανακάνω  για να αναπνεύσει ένα αντικείμενο που ναι εγκλωβισμένο πίσω απ μια γυάλινη πρόσοψη"

Μετά  αμέσως  έδιωξε αυτές τις σκέψεις

Καθώς  την γυρνούσε  σπίτι  με την μηχανή του  σταμάτησε απέναντι από  ένα  μεγαλοκατάστημα γυναικείων  ρούχων

Έβαλε πλαγιοστάτη

-Που πας; τον  ρώτησε αλλά δεν της απάντησε

Έψαξε λίγο   τριγύρω και  από ένα σπασμένο  πεζοδρόμιο πήρε ένα μεγάλο κομμάτι  τσιμέντο και πλησίασε το  πολυκατάστημα

Σήκωσε  το  τσιμέντο και το εκσφενδόνισε πάνω στην  τζαμαρία   σπάζοντας  την

Μετά περπατώντας άναψε ένα τσιγάρο 

Ανέβηκε πάνω στην μηχανή έβαλε μπροστά και έφυγε

Η Μίνα  κοιτούσε  απ την  πίσω θέση της μηχανής  την σπασμένη   βιτρίνα και  μια κούκλα ντυμένη με ένα  φανταχτερό συνολάκι μέσα στο  μαγαζί

ο Νώντας και ο Βασίλης Στογκας  καθόταν στο άδειο πατσατζίδικο

Ο  ιδιοκτήτης του   γύρω στα 35 τους πλησίασε με ένα  φάκελο στα χέρια

-Μπορώ; τους ρώτησε

-Τι ναι αυτό  Μανωλάκη; ρώτησε ο Βασίλης

-Το  βδομαδιάτικο ποσό κύριε Βασίλη

Ο Βασίλης κοίταξε  τον Νώντα που του κάνε ένα νόημα με το χέρι

-Κράτησε το Μανωλάκη, αυτή την   βδομάδα στην κάνουμε δώρο

-Ευχαριστώ, ευχαριστώ πολύ

-Μόνο Μανωλάκη, παρενέβη ο  Νώντας, να μην ξεχάσεις αυτό που θα σου πω. Πριν αναλάβεις εσύ το μαγαζί με τον πατέρα σου κάναμε δουλειές για  δεκαετίες. Απρόσκοπτα. Πρόσεξε τι λεω. Απρόσκοπτα

Να το θυμάσαι πάντα αυτό και δεν  θα χάσεις

-Μάλιστα κύριε  Νώντα

-Πήγαινε τώρα

-Μάλιστα  κύριε Βασίλη, σας ευχαριστώ

Αφού εξαφανίστηκε στην κουζίνα του ο Μανωλάκης  ο  Βασίλης κοίταξε τον Νώντα

-Ξημερώνει. Πάμε;

-Γιατί σε περιμένει κανείς στο σπίτι;

Ο Βασίλης  κούνησε το κεφάλι του

-Κι αν  δεν περάσαν γυναίκες απ τα χέρια μας  ε Νώντα;

-Πες το ψέμματα

-Τι μας συνέβη και μείναμε  μαγκούφηδες;

-Τι σε έπιασε  τώρα; Τι κάνεις;  Γιατί με ρίχνεις  έτσι;

-Δεν θέλω να σε ρίξω   αδερφέ μου όμως δεν είναι όλα στην ζωή   δουλειά

-Ξεχνάς Βασίλη;  Αυτό ήταν το πρόβλημα σου πάντα. Ξεχνούσε  γρήγορα

Ο Βασίλης δεν απάντησε. Σήκωσε να πει  απ το κρασί του, κοίταξε λίγο το ποτηράκι του και το άφησε κάτω

Ο Νώντας συνέχισε

-Η δουλειά συνέβη και δεν κάναμε  οικογένεια. Η δουλειά συνέβη  και  δεν μας περιμένει κανείς σπίτι τα  βράδια ή  ας πω  καλύτερα  τα πρωινά

Κατάλαβες;

Και αν θυμάσαι  στην δουλειά αυτή μπήκαμε  για να σώσουμε τον πατέρα μας όταν καταστράφηκε

Πόσο είμασταν όταν οι  τοκογλύφοι του πήραν το  μαραγκάδικο; 17 ;18;

-19

19. Παιδιά ακόμη  αλλά  έπρεπε να  γίνουμε άντρες μέσα σε ένα  βράδυ. Απότομα και  γρήγορα

Και μετά όλα τράβηξαν τον δρόμο τους

-Και δεν έπρεπε να  δεθούμε  με κανέναν. Να μην έχουμε καμιά αχίλλειο πτέρνα  για να μας  πατήσουν  εκεί που πονάμε

-Ακριβως. Έτσι πορευθήκαμε και έτσι συνεχίζουμε

Έξω απ  το  πατσατζίδικο  στο απέναντι  στενό είχαν παρκάρει  δυο μηχανές με  3 νεαρούς αλβανούς και έναν   γύρω  στα 40

-Τι θα κάνουμε Αλντίν;

-Ο Μπασκίμ που είναι;

-Εδώ πιο πάνω

-Πετάξου και  πάρε το οκ

-Δεν καταλαβαίνω  γιατί δεν  χρησιμοποιούμε τα κινητά;

-Γιατί  τα κινητά  παρακολουθούνται

-Μα  εμείς έχουμε πακιστανικά

-Και όσοι είναι πίσω απ τα σίδερα   πακιστανικά είχαν. Μην  χάνουμε   χρόνο  τράβα  

Δυο στενά πιο πάνω σε ένα  fiat του 70 καθόταν ο Μπασκίμ μόνος

Ο πιτσιρικάς πλησίασε και  του είπε

-Όλα είναι  τζετ

Ο Μπασκίμ  θυμήθηκε   αρχές της δεκαετίας του 90 όταν κάποιος  έλληνας του χε πει αυτή την  φράση και αδυνατούσε την  αργκώ  της εποχής

Σήμερα  έβλεπε  τους πιτσιρικάδες συμπατριώτες  του που μεγαλώσαν στην Ελλάδα να μιλάνε καλύτερα  την γλώσσα και να κάνουν χρήση της αργκώ και των όποιων  ιδιωματισμών της αλλά να δυσκολεύονται ή να μην καταλαβαίνουν καθόλου τα αλβανικά

-Μπασκίμ; τον ρώτησε ο πιτσιρικάς  βέποντας  τον να μην απαντά

Ο Αλβανός τον κοίταξε   στα μάτια και κούνησε το κεφάλι του δίνοντας σήμα να προχωρήσουν

-Θα  τα πούμε  σε μερικούς μήνες που θα  επιστρέψετε  ξανά στην χώρα

Στο πατσατζίδικο μέσα η  κουβέντα συνεχιζόνταν

-Και  άξιζε όλη αυτή  η πορεία; ρώτησε ο Βασίλης, άξιζε το τίμημα;

-Αν το τίμημα που λες ήταν να μείνουμε μόνοι  για μένα ναι άξιζε

Τι συμβαίνει  Βασίλη;  Μετάνιωσες;

-Ως πότε θα πάμε έτσι σχέδιο Νώντα;  Γερνάμε και το ξέρεις πολύ καλά  πως σε  αυτή την δουλειά  κανέναν  δεν τον αφήνουν να  γεράσει αρκετά

-Ο Δείμος  είναι αρκετά  γέρος

-Ο Δείμος  είναι τα χέρια που ελέγχουν τις μαριονέτες δεν μετράει

-Ο Μπαρτάς είναι λίγο μικρότερος μας

-Και όσους διαδεχθήκαμε  φύγανε νέοι

-Εμείς ξεπεράσαμε κατά πολύ τον μέσο όρο  πάντως. Και  συνεχίζουμε

-Ως πότε; Μέχρι τα γεράματα; Σε λίγο δεν θα μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας

Ο Νώντας  γέλασε

-Λες να μην το έχω σκεφτεί;  του είπε αι έβγαλε απ το σακάκι του κάτι χαρτιά, τα ακούμπησε  στο τραπέζι και τα έσπρωξε προς το μέρος  του

-Τι ναι αυτά; ρώτησε ο Βασίλης

-Διάβασε τα

Ο Βασίλης τα κοίταξε  και μετά  έστρεψε  ξανά το βλέμμα του  στον αδερφό του

-Βραζιλία;

-Σκέφτηκα  αρχικά να αγοράσω  βίλλα στο Μαϊάμι όμως μετά προτίμησα μια χώρα  που δεν εκδίδει   καταζητούμενους. Αν ποτέ γίνουμε  καταζητούμενοι δεν θα χουμε  πρόβλημα

Βλέπεις αδελφούλη  ετοιμάζω την έξοδο μας

Σε  δυο χρόνια από σήμερα τα μαζεύουμε όλα  και   φεύγουμε  για  Μπραζίλια

Θα  πάμε εκεί με άλλα ονόματα, άλλα χαρτιά, αν θες κάνουμε και πλαστική  να μην μπορέσει να μας βρει κανείς. 

Πάμε και γερνάμε  δίπλα στην αμμουδιά κάτω απ τον ήλιο

-Δυο χρόνια είναι πολλά

-Έτσι όπως τα υπολόγισα  τόσα  θέλουμε για να  μαζέψουμε  τόσο χρήμα ώστε να μας φτάσει ως τα βαθιά  γεράματα

-Και πότε θα μου το έλεγες;

-Όταν θα με ρωτούσες

Κοιτάχτηκαν και γελάσανε

-Μπραζίλια λοιπόν ε;  ρώτησε ο Βασίλης

-Μπραζίλια. Θα τους γαμήσουμε όλους. Λευτέρηδες , Μπαρτάδες, Μανωλάκηδες, Σταηκούρες,Δείμους και θα την κάνουμε

Το  τελευταίο μας γαμήσι  θα ναι και το μεγαλύτερο και μετά   αριβεντάερτσι πουσταράδες

Τα δυο αδέρφια   βγήκαν  έξω απ το πατσατζίδικο

Κοιτάξαν τον ουρανό που ξημέρωνε

-Που το έβαλες το αμάξι; ρώτησε ο Νώντας

-Εδώ στα 30 μέτρα είναι , έδειξε και ξεκίνησαν να βαδίζουν  απ το πεζοδρόμιο

Απ το στενάκι  βγήκαν μπροστά τους  οι δυο αλβανοί  ντυμένοι στα μαύρα   και φορώντας κράνη 

Ακριβώς από πίσω τους εμφανίστηκε ο άλλος αλβανός πιτσιρικάς μαζί με τον Αλντίν

Τα δυο αδέρφια κατάλαβαν πως πέσαν σε  ενέδρα

Πριν αντιδράσουν  ο Αλντίν που κρατούσε  ένα ούζι  ξεκίνησε να τους  γαζώνει

Τα κορμιά τους  δέχθηκαν αμέτρητες  σφαίρες και σωριάστηκαν  στο πεζοδρόμιο  δημιουργώντας τριγύρω τους  μια λίμνη αίματος

Μετά  ένας απ τους πιτσιρικάδες   με το πιστόλι του ανά χείρας  τους πλησίασε και τους έριξε από μία  χαριστική βολή στα κεφάλια

Δίπλα στα πτώματα  κάτω στο πεζοδρόμιο είχε πέσει  το συμβόλαιο για την αγορά της βίλλας  στην Βραζιλία και τώρα  το αίμα των δυο   αδελφιών το πότιζε 

Ο Αλτιν  καθώς ανέβαιναν  στις μηχανές τους  ρώτησε τι ώρα ήταν

Όταν πήρε την απάντηση του  μονολόγησε

-Πάλι με την  ψυχή στο στόμα θα  φτάσουμε στο αεροδρόμιο

Μετά από κάθε δουλειά  ο Μπασκίμ τους έστελνε εκτός χώρας ώστε αν κάτι πήγαινε στραβά να  γλιτώναν την σύλληψη  και να συνεχίζαν ως καταζητούμενοι σε άλλες γωνιές της Ευρώπης

Μέχρι στιγμής ποτέ δεν πήγε κάτι στραβά

Όσο  καθίκια και  ακροδεξιοί  πουλημένοι στους μπάτσους και τους βουλευτές και να ήταν οι αδερφοί Στόγκα  ήταν  δυο ιστορικές φυσιογνωμίες    στην νύχτα της πόλης

Την ώρα που έπεφταν νεκροί στα πεζοδρόμια  της  ο Γκας αποχαιρεοτούσε κάτω απ το σπίτι της την Μίνα

Η Σούλα έμπαινε  ξεθεωμένη στο δικό της σπίτι και σωριαζόταν στον καναπέ της

Ο Φάντομ  φεύγανε απ το Νικαράγουα μαζί με την Δήμητρα και  κάνανε μια στάση να  γαμηθούνε  σε ένα αλσύλιο

Ο Λευτέρης και η  Ζέτα  πέφτανε  ξεθεωμένοι μετά απ το σεξ στο κρεββάτι και μένανε  μερικές στιγμές   αμίλητοι πριν αποκοιμηθούν

Ο Στέλιος με τον Σήφη, τον  Χαλαρά και τον Σώτο   καβατζώνονταν σε ένα πάρκο   και ανάβαν τους μπάφους

Ο μαέστρος  έφτανε σπίτι του και ξεκινούσε να ετοιμάζει πρωινό για  τα μιρκά του που σε λίγο θα ξυπνούσαν για να  ετοιμαστούν να  τα πάει σχολείο

Ο Φίλης  έμπαινε στο σπίτι του. Άκουγες την κατάκοιτη  μάνα του να του φωνάζει. έτρεξε κοντά της και την σήκωσε να  την βάλει στο καροτσάκι της να την πάει στο μπάνιο όπου θα την βοηθούσε να εξυπηρετηθεί

Ο Μπασκίμ έβαλε στο FIAT του 1970 το "Θεσσαλονίκη" του  Μικρούτσικου και έκλεισε  για μερικές  στιγμές τα μάτια

Για κάποιον λόγο είχε συνδέσει  την παρουσία του στην Ελλάδα  με αυτό το τραγούδι

Το άκουγε συνεχώς απ τις αρχές του 1990 και ακόμη δεν το είχε  βαρεθεί

Μετά το πρώτο κουπλέ  έβαλε  μπροστά το αυτοκίνητο

Απ το αντίθετο ρεύμα  της κυκλοφορίας έβλεπε  περιπολικά , μοτοσυκλετιστές της αστυνομίας και ασθενοφόρα με τις σειρήνες   στην διαπασών να  περνούν και να σπεύδουν προς το σημείο της δολοφονίας

Έκανε μια στροφής και κατευθύνθηκες προς την θάλασσα

Ο Γκας πάρκαρε την μηχανή του  στην παραλία και τον πλησίασε 

Καθόταν και κοιτούσε  προς την θάλασσα

Ένα  αεροπλάνο πέρασε από πάνω τους

Ο Μπασκίμ το κοίταξε. Μέσα ήταν τα 4 παιδιά, τα δικά του παιδιά που  έφεραν σε  πέρας και αυτή την  "δουλειά"

Ο Γκας έκατσε δίπλα του και  κοίταζε επίσης  την θάλασσα

-Ξενυχτισμένος  φαίνεσαι, του είπε  ο Αλβανός

-Και συ δεν πας πίσω

-Δεν βαριέσαι

-    Δεν γαμιέται

-Δεν χρειάζεται. Θα