Odkąd pamięta, Danie Cansino przyciąga ludzi wokół siebie. Zaczęła to robić w szkole podstawowej, kiedy rysowała inne dzieci w swojej klasie, często używając długopisów. „Nigdy nie miałam dostępu do materiałów artystycznych”, powiedziała w wywiadzie dla Zoom, przemawiając ze swojego domu i studia we wschodnim Los Angeles. będę głodującym artystą, więc zawsze byłem zniechęcony do pójścia w tym kierunku”.

Mając to na uwadze, Cansino przez prawie 10 lat kontynuował karierę profesjonalnego wizażysty dla MAC Cosmetics, pracując nad teledyskiem Janet Jackson lub jednym z występów Kendricka Lamara na Grammy. Jednym z jej ostatnich projektów jako wizażystki był film, który miał być kręcony w Doha w Katarze. Opóźnienia w produkcji uwięziły ją tam na trzy miesiące. „Nie mając nic do roboty”, powiedziała, „znalazłam sklep z artykułami dla plastyków, [bought] farby w aerozolu i zacząłem malować”.

Po powrocie, w 2013 roku, kiedy miała 26 lat, Cansino zapisała się do Rio Hondo College w Whittier w Kalifornii, gdzie wzięła udział w pierwszych zajęciach z malarstwa olejnego. Ostatecznie przeniosła się do Laguna College of Art and Design, gdzie często spędzała 12 godzin dziennie na malowaniu, aby ukończyć BFA. podważa zachodni kanon.

„Kanon sztuki Jest tak pełen białych mężczyzn, a my rzadko widujemy ludzi rasy brązowej, kropka” – powiedziała. „Ale kiedy to robimy, zwykle pełnią rolę służebną lub gorszą niż biały podmiot płci męskiej. A kiedy widzisz kobiety na tych obrazach, te kobiety są zwykle zseksualizowane. Naprawdę chciałem zmienić to spojrzenie”.

Przewrotne oko Cansino zyskało już wielu wielbicieli, wśród nich Mera i Don Rubell, którzy pojawiają się na Nowości ART Lista Top 200 — znaczące osiągnięcie dla Cansino, biorąc pod uwagę, że para znana jest ze wspierania artystów takich jak Rashid Johnson, Oscar Murillo i Amoako Boafo, zanim osiągnęli światową sławę. W wywiadzie Mera powiedziała, że ​​prace Cansino od razu ją uderzyły ze względu na sposób, w jaki równoważy „klasyczne” podejście do malarstwa, a jednocześnie udaje jej się „wydobyć rodzaj wrażliwości na historie Los Angeles”.

„Sposób, w jaki maluje ciężarówkę z lodami lub scenę uliczną, pozwala zdać sobie sprawę, że są to sceny, które otaczają nas wszędzie, zwłaszcza podczas zwiedzania Los Angeles” — kontynuowała Mera. „Ona przedstawia ci miejsce, o którym wiemy, że tam jest, ale o którym niewiele wiem”.

Rejs teraz, płacz później (2022), obraz przedstawiający pięć kobiet Chicana, które mają coś, co Cansino określił jako „silną kobiecą energię”, to jedna z takich prac z obrazami, które są znane wielu w Los Angeles. W czasie naszej rozmowy wisiał za Cansino, a jego wersja została również wykonana publicznie zeszłego lata, na billboardzie w pobliżu rogu La Brea Avenue i First Street, dzięki uprzejmości marki streetwearowej Undefeated. Zastanawiając się nad „bardzo silnym systemem matriarchalnym w mojej rodzinie”, namalowała dzieło z zamiarem „bezpośredniej konfrontacji z widzem” – powiedziała. „To zmienia narrację z przedmiotu na temat. Mamy kontrolę nad sytuacją, a nie bycie obserwowanym przez widza”.

Cansino chce wysunąć na pierwszy plan społeczności Chicanx w Eastside w Los Angeles, ponieważ „wiele historii naszej rodziny jest tutaj, we wschodnim Los Angeles i Boyle Heights” – powiedziała. Wszystko to jest próbą „pokazania kawałków życia w społeczności Chicanx” w taki sam sposób, w jaki codzienne sceny są przedstawiane „na starych flamandzkich lub włoskich obrazach mistrzów”.

Aby tworzyć swoje obrazy, Cansino organizuje sesje zdjęciowe ze swoimi obiektami. Najczęściej fotografuje sama. Następnie wykorzystuje wiele zdjęć z sesji, aby stworzyć kompozycję w Photoshopie. Ukończy pełne podmalowanie spaloną umbrą na płaskich panelach ze sklejki, pokryje pasemka cienką warstwą farby, a następnie wypełni glazurą, aby uzyskać cieliste odcienie, aż stworzy ostateczny obraz.

Opierając się na swoim akademickim wykształceniu, ceni tenebryzm – styl wykorzystujący kontrastowe światło i cień do tworzenia dramatyzmu – aby przywołać siłę i moc, którą widzi w swoich opiekunach i społeczności. Czasami odniesienia te są jeszcze bardziej bezpośrednie, jak np Moja rodzina (2021), który pokazuje artystkę otrzymującą tatuaż na szyi od mistrza tatuażu, który ją szkolił. Kompozycja celowo przypomina obrazy Caravaggia i Rembrandta.

Od czasu uzyskania tytułu magistra na Uniwersytecie Południowej Kalifornii w 2021 r. Cansino pracuje na większą skalę, a większość jej płócien ma wymiary cztery na sześć stóp; nadal pracuje na dużą skalę, nawet jeśli jej przestrzeń w studio na to nie pozwala. Jedna praca urosła do takich rozmiarów, że na początku tego roku, przed indywidualną wystawą w Charlie James Gallery w Los Angeles, musiała ją dokończyć w swojej jadalni. Cansino malowane Od 3 do 5 ul., przedstawiający kilka osób ustawionych w kolejce przed ciężarówką z lodami w letnią noc, „dosłownie leżąc na brzuchu na podłodze, malując dolną część obrazu. Po prostu nie mogłem go dosięgnąć”. Musiała podzielić pracę o długości ośmiu stóp na dwa panele, aby zmieściła się w drzwiach jej domu.

Przed oficjalnym otwarciem pokazu Charliego Jamesa Rubellowie kupili Od 3 do 5 ul., wraz ze wszystkim innym na wystawie – ku konsternacji innych kolekcjonerów i instytucji, które miały nadzieję zdobyć kawałek pracy Cansino.

Mniej więcej w tym czasie Cansino pracowała nad licencjatem, kuzynka namówiła ją na tatuaż, a on i jego żona stali się jej pierwszymi płótnami. Po ukończeniu studiów rozpoczęła naukę w salonie tatuażu. (W wieku 15 lat wykonała swój pierwszy tatuaż, przedstawiający sierp księżyca na koledze z orkiestry marszowej). Postrzega tatuaż jako „pokaz wytrzymałości, siły”.

Miłość Cansino do tatuażu jest podobna do jej miłości do tuszu w jeszcze innej formie: długopisów, których często używa do rysowania krajobrazów. Jej największy dotychczas rysunek piórem, Pozostaw po sobie ślad (2020), został ukończony w ciągu 72 godzin poprzedzających pokaz w USC. „Stało się to rodzajem wytrzymałościowego kawałka, w którym po prostu uderzyłem tę gigantyczną 12-metrową mapę topograficzną tak szybko, jak tylko mogłem” – powiedziała.

Pomysł na pracę „zrodził się z mojego doświadczenia jako mieszkańca SoCal i ciągłego przemieszczania się i dojazdów” – wyjaśniła. Jej codzienna podróż w obie strony około 120 mil między Compton a zajęciami w Laguna Beach sprawiła, że ​​„zastanowiła się, ile jeździmy w południowej Kalifornii”.

zaznacz swój znak zawierała również element performatywny, w ramach którego osoby obecne na przedpandemicznym wernisażu zostały zaproszone do dotknięcia jej rysunku. „Artyści zwykle pracują z cennymi materiałami lub sztuka staje się czymś tak cennym, że ludzie nie są zachęcani do dotykania” – powiedział Cansino. „Ale pracuję z materiałami, które nie są tak cenne — długopisem i papierem — które można znaleźć niemal wszędzie. To materiał jednorazowego użytku, ale przeznaczony do archiwizacji informacji lub historii dokumentu. Po prostu nie jest cenny w formie”.

Aby zostawić po sobie ślad, Cansino kazał ludziom jeść Flamin’ Hot Cheetos, co jest nawiązaniem do nocnej popularności tego jedzenia, która zaczęła się w latach 90. Niesławny jaskrawoczerwony proszek chipów jest znany z tego, że plami wszystko, czego dotknie, aw przypadku pracy Cansino umożliwił widzom pisanie wiadomości na kawałku. Jeden z gości wniósł ważny wkład: wyrażenie pieprzyć lód.

„Nie napisałem tego”, powiedział Cansino, „ale to było interesujące, ponieważ wiele osób pytało:„ Czy jesteś zdenerwowany? A ja powiedziałem: „Nie”. Co to znaczy, zobaczyć mapę Południowej Kalifornii z Hot Cheetos i pomyśleć o lodzie? To mi pozostało, ponieważ dla mnie ta mapa była dla wszystkich”.

Niedawno rozpoczęło się również Cansino malując serape, jaskrawo kolorowe koce, które są powszechne w Meksyku i na południowym zachodzie oraz na wspólnych przejściach granicznych. „Serape wskazuje na moje dzieciństwo, przekraczanie granicy i kupowanie koców na granicy – ​​posiadanie tych koców w naszych samochodach, na naszych warstwach, po prostu wszędzie” – powiedziała. Ze względu na chłonność materiału, malowane obrazy wychodzą rozmyte, wręcz senne.

Wykorzystanie serape, podobnie jak w przypadku wielu jej materiałów, ma zapoczątkować rozmowę o dostępie do materiałów artystycznych, co dla wielu widzów może być oczywiste. „Dorastając, nie miałam dostępu do bawełnianej kaczki i belgijskiego lnu” – powiedziała. „To kwestia, która sprowadza się do klasy. Serapes wciąż kosztuje jakieś 20 dolarów, a z jednego mogę zrobić trzy panele. Dlatego ten długopis jest dla mnie tak ważny: rzadko miałem takie materiały. A kiedy to zrobiłem, były dla mnie bardzo cenne”.

Wersja tego artykułu pojawia się w wydaniu z 2022 r Nowości ARTWydanie Top 200 Collectors pod tytułem „Danie Cansino maluje obraz”.