Dear readers, here we are offering Shrimad Dasbodh PDF (श्रीमत् दासबोध pdf) to all of you. Samarth Ramdas Swami, the founder of Samarth Sampradaya, produced the Dasbodh Granth. Ramdas Swami, who worships Rama and Hanumanta, enlightened and organized in Maharashtra by spreading the knowledge that solidified the teachings of altruism, self-righteousness, and love of the nation. The State Marathi Vikas Sanstha under the Government of Maharashtra has made this book of 7,800 Ovas available in audio format. This audio version of Dasbodha in the voice of classical singer Sanjay Abhyankar has music composed by Rahul Ranade.

Dasbodh Granth was composed by Ramdas Swami on Magh Suddha Navami. It was written by his disciple Kalyan Swamy. This writing took place at Shivtharchi Ghal, which rests in the dense forest of Raigad district. The book Dasbodh is divided into 20 decades in total, each decade having 10 Samas. Taking one topic at a time, Samarth has preached to the human mind of men and women of all castes, creeds, creeds, religions, castes, creeds, etc. This book is also recited. Ramdas Swami and Sant Tukaram were contemporaries. Samarth Ramdas was the only saint to comment strongly on politics and religion. Samarth created Dasbodh Granth to preach to society.

श्रीमत् दासबोध pdf | Dasbodh Samarth Ramdas PDF

दशक पहिला – स्तवनांचा

श्रोते पुसती कोण ग्रंथ । काय बोलिलें जी येथ ।

श्रवण केलियानें प्राप्त । काय आहे ॥ १॥

ग्रंथा नाम दासबोध । गुरुशिष्यांचा संवाद ।

येथ बोलिला विशद । भक्तिमार्ग ॥ २॥

नवविधा भक्ति आणि ज्ञान । बोलिलें वैराग्याचें लक्षण ।

बहुधा अध्यात्म निरोपण । निरोपिलें ॥ ३॥

भक्तिचेन योगें देव । निश्चयें पावती मानव ।

ऐसा आहे अभिप्राव । ईये ग्रंथीं ॥ ४॥

मुख्य भक्तीचा निश्चयो । शुद्धज्ञानाचा निश्चयो ।

आत्मस्थितीचा निश्चयो । बोलिला असे ॥ ५॥

शुद्ध उपदेशाचा निश्चयो । सायोज्यमुक्तीचा निश्चयो ।

मोक्षप्राप्तीचा निश्चयो । बोलिला असे ॥ ६॥

शुद्धस्वरूपाचा निश्चयो । विदेहस्थितीचा निश्चयो ।

अलिप्तपणाचा निश्चयो । बोलिला असे ॥ ७॥

मुख्य देवाचा निश्चयो । मुख्य भक्ताचा निश्चयो ।

जीवशिवाचा निश्चयो । बोलिला असे ॥ ८॥

मुख्य ब्रह्माचा निश्चयो । नाना मतांचा निश्चयो ।

आपण कोण हा निश्चयो । बोलिला असे ॥ ९॥

मुख्य उपासनालक्षण । नाना कवित्वलक्षण ।

नाना चातुर्यलक्षण । बोलिलें असे ॥ १०॥

मायोद्भवाचें लक्षण । पंचभूतांचे लक्षण ।

कर्ता कोण हें लक्षण । बोलिलें असे ॥ ११॥

नाना किंत निवारिले ॥ नाना संशयो छेदिले ।

नाना आशंका फेडिले । नाना प्रश्न ॥ १२॥

ऐसें बहुधा निरोपिलें । ग्रंथगर्भी जें बोलिलें ।

तें अवघेंचि अनुवादलें । न वचे किं कदा ॥ १३॥

तथापि अवघा दासबोध । दशक फोडून केला विशद ।

जे जे दशकींचा अनुवाद । ते ते दशकीं बोलिला ॥ १४॥

नाना ग्रंथांच्या समती । उपनिषदें वेदांत श्रुती ।

आणि मुख्य आत्मप्रचीती । शास्त्रेंसहित ॥ १५॥

नाना समतीअन्वये । म्हणौनी मिथ्या म्हणतां न ये ।

तथापि हें अनुभवासि ये । प्रत्यक्ष आतां ॥ १६॥

मत्सरें यासी मिथ्या म्हणती । तरी अवघेचि ग्रंथ उछेदती ।

नाना ग्रंथांच्या समती । भगवद्वाक्यें ॥ १७॥

शिवगीता रामगीता । गुरुगीता गर्भगीता ।

उत्तरगीता अवधूतगीता । वेद आणी वेदांत ॥ १८॥

भगवद्गीता ब्रह्मगीता । हंसगीता पाण्डवगीता ।

गणेशगीता येमगीता । उपनिषदें भागवत ॥ १९॥

इत्यादिक नाना ग्रंथ । समतीस बोलिले येथ ।

भगवद्वाक्ये येथार्थ । निश्चयेंसीं ॥ २०॥

भगवद्वचनीं अविश्वासे । ऐसा कोण पतित असे ।

भगवद्वाक्याविरहित नसे । बोलणे येथीचें ॥ २१॥

पूर्णग्रंथ पाहिल्याविण । उगाच ठेवी जो दूषण ।

तो दुरात्मा दुराभिमान । मत्सरें करी ॥ २२॥

अभिमानें उठे मत्सर । मत्सरें ये तिरस्कार ।

पुढें क्रोधाचा विकार । प्रबळे बळें ॥ २३॥

ऐसा अंतरी नासला । कामक्रोधें खवळला ।

अहंभावे पालटला । प्रत्यक्ष दिसे ॥ २४॥

कामक्रोधें लिथाडिला । तो कैसा म्हणावा भला ।

अमृत सेवितांच पावला । मृत्य राहो ॥ २५॥

आतां असो हें बोलणें । अधिकारासारिखें घेणें ।

परंतु अभिमान त्यागणें । हें उत्तमोत्तम ॥ २६॥

मागां श्रोतीं आक्षेपिलें । जी ये ग्रंथीं काय बोलिलें ।

तें सकळहि निरोपिलें । संकळीत मार्गे ॥ २७॥

आतां श्रवण केलियाचें फळ । क्रिया पालटे तत्काळ ।

तुटे संशयाचें मूळ । येकसरां ॥ २८॥

मार्ग सांपडे सुगम । न लगे साधन दुर्गम ।

सायोज्यमुक्तीचें वर्म । ठांइं पडे ॥ २९॥

नासे अज्ञान दुःख भ्रांती । शीघ्रचि येथें ज्ञानप्राप्ती ।

ऐसी आहे फळश्रुती । ईये ग्रंथीं ॥ ३०॥

योगियांचे परम भाग्य । आंगीं बाणे तें वैराग्य ।

चातुर्य कळे यथायोग्य । विवेकेंसहित ॥ ३१॥

भ्रांत अवगुणी अवलक्षण । तेंचि होती सुलक्षण ।

धूर्त तार्किक विचक्षण । समयो जाणती ॥ ३२॥

आळसी तेचि साक्षपी होती । पापी तेचि प्रस्तावती ।

निंदक तेचि वंदूं लागती । भक्तिमार्गासी ॥ ३३॥

बद्धची होती मुमुक्ष । मूर्ख होती अतिदक्ष ।

अभक्तची पावती मोक्ष । भक्तिमार्गें ॥ ३४॥

नाना दोष ते नासती । पतित तेचि पावन होती ।

प्राणी पावे उत्तम गती । श्रवणमात्रें ॥ ३५॥

नाना धोकें देहबुद्धीचे । नाना किंत संदेहाचे ।

नाना उद्वेग संसाराचे । नासती श्रवणें ॥ ३६॥

ऐसी याची फळश्रुती । श्रवणें चुके अधोगती ।

मनास होय विश्रांती । समाधान ॥ ३७॥

जयाचा भावार्थ जैसा । तयास लाभ तैसा ।

मत्सर धरी जो पुंसा । तयास तेंचि प्राप्त ॥ ३८॥

इति श्रीदासबोधे गुरुशिष्यसंवादे

ग्रंथारंभलक्षणनाम समास पहिला ॥ १॥

समास दुसरा : गणेशस्तवन

॥ श्रीराम ॥

ॐ नमोजि गणनायेका । सर्व सिद्धिफळदायेका ।

अज्ञानभ्रांतिछेदका । बोधरूपा ॥ १॥

माझिये अंतरीं भरावें । सर्वकाळ वास्तव्य करावें ।

मज वाग्सुंन्यास वदवावें । कृपाकटाक्षेंकरूनी ॥ २॥

तुझिये कृपेचेनि बळें । वितुळती भ्रांतीचीं पडळें ।

आणी विश्वभक्षक काळें । दास्यत्व कीजे ॥ ३॥

येतां कृपेची निज उडी । विघ्नें कापती बापुडीं ।

होऊन जाती देशधडी । नाममात्रें ॥ ४॥

म्हणौन नामें विघ्नहर । आम्हां अनाथांचे माहेर ।

आदिकरूनी हरीहर । अमर वंदिती ॥ ५॥

वंदूनियां मंगळनिधी । कार्य करितां सर्वसिद्धी ।

आघात अडथाळे उपाधी । बाधूं सकेना ॥ ६॥

जयाचें आठवितां ध्यान । वाटे परम समाधान ।

नेत्रीं रिघोनियां मन । पांगुळे सर्वांगी ॥ ७॥

सगुण रूपाची टेव । माहा लावण्य लाघव ।

नृत्य करितां सकळ देव । तटस्त होती ॥ ८॥

सर्वकाळ मदोन्मत्त । सदा आनंदे डुल्लत ।

हरूषें निर्भर उद्दित । सुप्रसन्नवदनु ॥ ९॥

भव्यरूप वितंड । भीममूर्ति माहा प्रचंड ।

विस्तीर्ण मस्तकीं उदंड । सिंधूर चर्चिला ॥ १०॥

नाना सुगंध परिमळें । थबथबा गळती गंडस्थळें ।

तेथें आलीं षट्पदकुळें । झुंकारशब्दें ॥ ११॥

मुर्डीव शुंडादंड सरळे । शोभे अभिनव आवाळें ।

लंबित अधर तिक्षण गळे । क्षणक्ष्णा मंदसत्वी ॥ १२॥

चौदा विद्यांचा गोसांवी । हरस्व लोचन ते हिलावी ।

लवलवित फडकावी । फडै फडै कर्णथापा ॥ १३॥

रत्नखचित मुगुटीं झळाळ । नाना सुरंग फांकती कीळ ।

कुंडलें तळपती नीळ । वरी जडिले झमकती ॥ १४॥

दंत शुभ्र सद्दट । रत्नखचित हेमकट्ट ।

तया तळवटीं पत्रें नीट । तळपती लघु लघु ॥ १५॥

लवथवित मलपे दोंद । वेष्टित कट्ट नागबंद ।

क्षुद्र घंटिका मंद मंद । वाजती झणत्कारें ॥ १६॥

चतुर्भुज लंबोदर । कासे कासिला पितांबर ।

फडके दोंदिचा फणीवर । धुधूकार टाकी ॥ १७॥

डोलवी मस्तक जिव्हा लाळी । घालून बैसला वेटाळी ।

उभारोनि नाभिकमळीं । टकमकां पाहे ॥ १८॥

नाना याति कुशुममाळा । व्याळपरियंत रुळती गळां ।

रत्नजडित हृदयकमळा- । वरी पदक शोभे ॥ १९॥

शोभे फरश आणी कमळ । अंकुश तिक्षण तेजाळ ।

येके करीं मोदकगोळ । तयावरी अति प्रीति ॥ २०॥

नट नाट्य कळा कुंसरी । नाना छंदें नृत्य करी ।

टाळ मृदांग भरोवरी । उपांग हुंकारे ॥ २१॥

स्थिरता नाहीं येक क्षण । चपळविशईं अग्रगण ।

साअजिरी मूर्ति सुलक्षण । लावण्यखाणी ॥ २२॥

रुणझुणा वाजती नेपुरें । वांकी बोभाटती गजरें ।

घागरियासहित मनोहरें । पाउलें दोनी ॥ २३॥

ईश्वरसभेसी आली शोभा । दिव्यांबरांची फांकली प्रभा ।

साहित्यविशईं सुल्लभा । अष्टनायका होती ॥ २४॥

ऐसा सर्वांगे सुंदरु । सकळ विद्यांचा आगरु ।

त्यासी माझा नमस्कारु । साष्टांग भावें ॥ २५॥

ध्यान गणेशाचें वर्णितां । मतिप्रकाश होये भ्रांता ।

गुणानुवाद श्रवण करितां । वोळे सरस्वती ॥ २६॥

जयासि ब्रह्मादिक वंदिती । तेथें मानव बापुडे किती ।

असो प्राणी मंदमती । तेहीं गणेश चिंतावा ॥ २७॥

जे मूर्ख अवलक्षण । जे कां हीणाहूनि हीण ।

तेचि होती दक्ष प्रविण । सर्वविशईं ॥ २८॥

ऐसा जो परम समर्थ । पूर्ण करी मनोरथ ।

सप्रचीत भजनस्वार्थ । कल्लौ चंडीविनायेकौ ॥ २९॥

ऐसा गणेश मंगळमूर्ती । तो म्यां स्तविला येथामति ।

वांछ्या धरूनि चित्तीं । परमार्थाची ॥ ३०॥

इति श्रीदासबोधे गुरुशिष्यसंवादे

गणेशस्तवननाम समास दुसरा ॥ २॥

समास तिसरा : शारदास्तवन

॥ श्रीराम ॥

आतां वंदीन वेदमाता । श्रीशारदा ब्रह्मसुता ।

शब्दमूल वाग्देवता । माहं माया ॥ १॥

जे उठवी शब्दांकुर । वदे वैखरी अपार ।

जे शब्दाचें अभ्यांतर । उकलून दावी ॥ २॥

जे योगियांची समाधी । जे धारिष्टांची कृतबुद्धी ।

जे विद्या अविद्या उपाधी । तोडून टाकी ॥ ३॥

जे माहापुरुषाची भार्या । अति सलग्न अवस्था तुर्या ।

जयेकरितां महत्कार्या । प्रवर्तले साधु ॥ ४॥

जे महंतांची शांती । जे ईश्वराची निज शक्ती ।

जे ज्ञानियांची विरक्ती । नैराशशोभा ॥ ५॥

जे अनंत ब्रह्मांडें घडी । लीळाविनोदेंचि मोडी ।

आपण आदिपुरुषीं दडी । मारून राहे ॥ ६॥

जे प्रत्यक्ष पाहातां आडळे । विचार घेतां तरी नाडळे ।

जयेचा पार न कळे । ब्रह्मादिकांसी ॥ ७॥

जे सर्व नाटक अंतर्कळा । जाणीव स्फूर्ती निर्मळा ।

जयेचेनी स्वानंदसोहळा । ज्ञानशक्ती ॥ ८॥

जे लावण्यस्वरूपाची शोभा । जे परब्रह्मसूर्याची प्रभा ।

जे शब्दीं वदोनि उभा । संसार नासी ॥ ९॥

जे मोक्षश्रिया माहांमंगळा । जे सत्रावी जीवनकळा ।

हे सत्त्वलीळा सुसीतळा । लावण्यखाणी ॥ १०॥

जे अवेक्त पुरुषाची वेक्ती । विस्तारें वाढली इच्छाशक्ती ।

जे कळीकाळाची नियंती । सद्गुरुकृपा ॥ ११॥

जे परमार्थमार्गींचा विचार- । निवडून, दावी सारासार ।

भवसिंधूचा पैलपार । पाववी शब्दबळें ॥ १२॥

ऐसी बहुवेषें नटली । माया शारदा येकली ।

सिद्धचि अंतरी संचली । चतुर्विधा प्रकारें ॥ १३॥

तींहीं वाचा अंतरीं आलें । तें वैखरिया प्रगट केलें ।

म्हणौन कर्तुत्व जितुकें जालें । तें शारदागुणें ॥ १४॥

जे ब्रह्मादिकांची जननी । हरीहर जयेपासुनी ।

सृष्टिरचना लोक तिनी । विस्तार जयेचा ॥ १५॥

जे परमार्थाचें मूळ । नांतरी सद्विद्याची केवळ ।

निवांत निर्मळ निश्चळ । स्वरूपस्थिती ॥ १६॥

जे योगियांचे ध्यानीं । जे साधकांचे चिंतनीं ।

जे सिद्धांचे अंतःकर्णीं । समाधिरूपें ॥ १७॥

जे निर्गुणाची वोळखण । जे अनुभवाची खूण ।

जे व्यापकपणें संपूर्ण । सर्वांघटीं ॥ १८॥

शास्त्रें पुराणें वेद श्रुति । अखंड जयेचें स्तवन करिती ।

नाना रूपीं जयेसी स्तविती । प्राणीमात्र ॥ १९॥

जे वेदशास्त्रांची महिमा । जे निरोपमाची उपमा ।

जयेकरितां परमात्मा । ऐसें बोलिजे ॥ २०॥

नाना विद्या कळा सिद्धी । नाना निश्चयाची बुद्धी ।

जे सूक्ष्म वस्तूची शुद्धी । ज्ञेप्तीमात्र ॥ २१॥

जे हरिभक्तांची निजभक्ती । अंतरनिष्ठांची अंतरस्तिथी ।

जे जीवन्मुक्तांची मुक्ती । सायोज्यता ते ॥ २२॥

जे अनंत माया वैष्णवी । न कळे नाटक लाघवी ।

जे थोराथोरासी गोवी । जाणपणें ॥ २३॥

जें जें दृष्टीनें देखिलें । जें जें शब्दें वोळखिलें ।

जें जें मनास भासलें । तितुकें रूप जयेचें ॥ २४॥

स्तवन भजन भक्ति भाव । मायेंवाचून नाहीं ठाव ।

या वचनाचा अभिप्राव । अनुभवी जाणती ॥ २५॥

म्हणौनी थोराहुनि थोर । जे ईश्वराचा ईश्वर ।

तयेसी माझा नमस्कार । तदांशेंचि आतां ॥ २६॥

इति श्रीदासबोधे गुरुशिष्यसंवादे

शारदास्तवननाम समास तिसरा ॥ ३॥

समास चवथा : सद्गुरुस्तवन

॥ श्रीराम ॥

आतां सद्गुरु वर्णवेना । जेथें माया स्पर्शों सकेना ।

तें स्वरूप मज अज्ञाना । काये कळे ॥ १॥

न कळे न कळे नेति नेति । ऐसें बोलतसे श्रुती ।

तेथें मज मूर्खाची मती । पवाडेल कोठें ॥ २॥

मज न कळे हा विचारु । दुऱ्हूनि माझा नमस्कारु ।

गुरुदेवा पैलपारु । पाववीं मज ॥ ३॥

होती स्तवनाची दुराशा । तुटला मायेचा भर्वसा ।

आतां असाल तैसे असा । सद्गुरु स्वामी ॥ ४॥

मायेच्या बळें करीन स्तवन । ऐसें वांछित होतें मन ।

माया जाली लज्यायमान । काय करूं ॥ ५॥

नातुडे मुख्य परमात्मा । म्हणौनी करावी लागे प्रतिमा ।

तैसा मायायोगें महिमा । वर्णीन सद्गुरूचा ॥ ६॥

आपल्या भावासारिखा मनीं । देव आठवावा ध्यानीं ।

तैसा सद्गुरु हा स्तवनीं । स्तऊं आतां ॥ ७॥

जय जया जि सद्गुरुराजा । विश्वंभरा बिश्वबीजा ।

परमपुरुषा मोक्षध्वजा । दीनबंधु ॥ ८॥

तुझीयेन अभयंकरें । अनावर माया हे वोसरे ।

जैसें सूर्यप्रकाशें अंधारें । पळोन जाये ॥ ९॥

आदित्यें अंधकार निवारे । परंतु मागुतें ब्रह्मांड भरे ।

नीसी जालियां नंतरें । पुन्हां काळोखें ॥ १०॥

तैसा नव्हे स्वामीराव । करी जन्ममृत्य वाव ।

समूळ अज्ञानाचा ठाव । पुसून टाकी ॥ ११॥

सुवर्णाचें लोहो कांहीं । सर्वथा होणार नाहीं ।

तैसा गुरुदास संदेहीं । पडोंचि नेणे सर्वथा ॥ १२॥

कां सरिता गंगेसी मिळाली । मिळणी होतां गंगा जली ।

मग जरी वेगळी केली । तरी होणार नाहीं सर्वथा ॥ १३॥

परी ते सरिता मिळणीमागें । वाहाळ मानिजेत जगें ।

तैसा नव्हे शिष्य वेगें । स्वामीच होये ॥ १४॥

परीस आपणा ऐसें करीना । सुवर्णें लोहो पालटेना ।

उपदेश करी बहुत जना । अंकित सद्गुरूचा ॥ १५॥

शिष्यास गुरुत्व प्राप्त होये । सुवर्णें सुवर्ण करितां न ये ।

म्हणौनी उपमा न साहे । सद्गुरूसी परिसाची ॥ १६॥

उपमे द्यावा सागर । तरी तो अत्यंतची क्षार ।

अथवा म्हणों क्षीरसागर । तरी तो नासेल कल्पांतीं ॥ १७॥

उपमे द्यावा जरी मेरु । तरी तो जड पाषाण कठोरु ।

तैसा नव्हे कीं सद्गुरु । कोमळ दिनाचा ॥ १८॥

उपमे म्हणों गगन । तरी गगनापरीस तें निर्गुण ।

या कारणें दृष्टांत हीण । सद्गुरूस गगनाचा ॥ १९॥

धीरपणे । म् उपमूं जगती । तरी हेहि खचेल कल्पांतीं ।

म्हणौन धीरत्वास दृष्टांतीं । हीण वसुंधरा ॥ २०॥

आतां उपमावा गभस्ती । तरी गभस्तीचा प्रकाश किती ।

शास्त्रें मर्यादा बोलती । सद्गुरु अमर्याद ॥ २१॥

म्हणौनी उपमे उणा दिनकर । सद्गुरुज्ञानप्रकाश थोर ।

आतां उपमावा फणीवर । तरी तोहि भारवाही ॥ २२॥

आतां उपमे द्यावें जळ । तरी तें काळांतरीं