जगाला आता मला घाबरायचे नाही

 तुझ्याशिवाय आता मला राहायचे नाही

चूक काय आणि बरोबर काय

याचा हिशोब मला लावायचा नाही

प्रेम म्हणू का सवय आहे ही

हाच प्रश्न पडतो सखे तुलाही

स्वर्ग जरी मिळाला मला जरी 

एकट्याने तिथे मला जायचे नाही

एवढ्यात तिने तिचा मुखवटा काढला

अचंबित तिचा चेहरा त्याने तो पाहीला

वाहवत गेले होते मी थोड्या वेळासाठी

जोड्या नेहमी असतात साता जन्माच्या गाठी

माझे नाते पहिले असे तुटणार नाही

तोडून सगळे बंध मी येणार नाही

आता त्याच्या आयुष्यात एक वादळ आले

नांगर तुटलेले जहाज भरकटत निघाले

रुसले खरे प्रेम खोट्या आभासासाठी

हातचे सुख सोडले गेला पळत्याच्यापाठी

पुढची गोष्ट मला सांगायची नाही

आणि म्हणुनच ... विषाची परीक्षा कुणी पहायची नाही

जयदीप भोगले

11 ऑगस्ट 2020