Czym jest faktoring?

Czasem w biznesie można się natknąć na pojęcie tzw. Faktoringu.

Choć określenie to brzmi obco, można je prosto wyjaśnić w kilku słowach.

Nazwa faktoring pochodzi od faktur, które są wystawiane przez przedsiębiorców. Faktury za zakupione towary bądź wykonane usługi są dość powszechnym zjawiskiem.

Często są opłacane od ręki, natomiast zdarza się również wystawianie faktur z odroczonym terminem płatności.

W rzeczywistości możemy zatem mieć do czynienia z sytuacją, w której kontrahent odebrał produkty bądź na jego rzecz zostały wykonane usługi, lecz zapłata ma nastąpić dopiero za jakiś czas.

Faktura może mieć termin płatności za 30, 60 bądź nawet 90 dni. Raczej nie preferuje się dłuższych terminów, gdyż przedsiębiorcom zależy na tym, aby jak najszybciej otrzymać swoje należności, choć zdarzają się i takie firmy, które na zapłatę są skłonne poczekać aż 120 dni.

Kiedy stosować faktoring?

Problemy zaczynają się, gdy zbliża się wyznaczony termin zapłaty faktur, a klientowi nie udało się zgromadzić żądanych środków.

Wówczas zastosowanie może znaleźć właśnie faktoring.

Polega on na tym, że zobowiązanie kontrahenta Jest pokrywane przez inny podmiot (tzw. faktora), którym może być np. bank. Innymi słowy, faktor dokonuje wykupienia faktur od firmy, która je wystawiła.

Rodzi to wówczas sytuację taką, że faktury są opłacone i firma sprzedająca towary bądź usługi zyskuje środki na bieżącą działalność, natomiast klient, który miał opłacić faktury nadal ma taki obowiązek, lecz już nie na rzecz firmy, lecz faktora.

Warunkiem skorzystania z faktoringu jest to, że wykupowane faktury nie mogą być przeterminowane. Firma, która odsprzedaje swoje faktury nazywana jest faktorantem.

Kto płaci za faktoring?

Faktoring jest funkcjonalnym rozwiązaniem, które pozwala na wyeliminowanie ewentualnych przestojów w procesie produkcyjnym i zapewnia płynność finansową u podmiotu sprzedającego towary bądź realizującego usługi.

Faktorant zawiera umowę z faktorem, zaś klient, który ma zapłacić za towary lub usługi najczęściej jest stawiany przed faktem dokonanym i informowany o umowie faktoringu już po jej podpisaniu, nie ma zatem wpływu na wdrożenie takiej opcji.

Jakie dokumenty są potrzebne do faktoringu?

Do podpisania umowy faktoringu potrzebne są dokumenty takie jak: KRS firmy bądź wypis z CEIDG, jeśli przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, prowadząca działalność gospodarczą, NIP lub/i REGON, numer konta do przekazywania należności z tytułu umowy.

To faktorant decyduje, które faktury będą objęte umową faktoringu.

Nie musi bowiem odsprzedać wszystkich posiadanych faktur.

Jeśli jakaś firma działa dopiero od jakiegoś czasu i nie zyskała jeszcze pewnej pozycji na rynku, również może spróbować zawrzeć umowę faktoringu, lecz jest to umowa warunkowa, tzn., że faktor może uzależnić wykup faktur od tego, czy firma ma jakichkolwiek wypłacalnych klientów.

Jeśli nie, umowa faktoringu może nie dojść do skutku. Warto podkreślić, iż kryterium dyskwalifikującym w przypadku umowy faktoringu nie są niskie obroty firmy.

Nawet przedsiębiorstwa, które nie zarabiają zbyt wiele, mogą przystąpić do takiej umowy. Z faktoringu mogą korzystać zatem duże firmy, ale również małe przedsiębiorstwa i firmy w skali mikro.

Czy faktoring się opłaca?

Za umowę faktoringu należna jest prowizja. Może ona mieć postać stałą lub zmienną. Konkretna wysokość prowizji zależy od wielu czynników, m.in. od przekazanej liczby faktur, kontrahentów wypłacalnych, terminów płatności, etc.

Im mniej faktur do wykupu, a więcej rzetelnych płatników, tym mniejsza jest naliczana prowizja. Faktury przedstawiane do wykupu są finansowane niezwłocznie, aby przedsiębiorca nie musiał już dłużej oczekiwać na pieniądze.

Wady faktoringu

Faktor może zdecydować, czy zechce wykupić określone faktury. W tym celu dokonuje oceny ryzyka. Jeśli uzna, że w danym przypadku ryzyko braku spłaty jest zbyt duże, może odmówić.

Stałą praktyką jest również ustanawianie zabezpieczenia na rzecz faktora. Zabezpieczeniem takim może być składnik majątkowy bądź weksel wystawiony przez faktoranta.

Na obecnym etapie rozwoju cyfrowego jest możliwość, aby faktorant miał stały dostęp online do dokumentacji. Może zatem sprawdzać, czy zobowiązania są realizowane przez dłużnika fakturowego.

Jeśli natomiast zobowiązania wynikające z faktur nie zostaną opłacone, faktorant ma możliwość wydłużenia okresu płatności, jeśli taka będzie jego wola, a dłużnik fakturowy jasno określi, że ma zamiar spłacić należności. Innym rozwiązaniem jest wystąpienie do sądu w celu pozyskania tytułu wykonawczego, który będzie nadawał się do egzekucji komorniczej.

Trzecim rozwiązaniem jest zwrot faktur do faktoranta. W takiej sytuacji firma oddaje przekazane środki faktorowi. Faktor zatrzymuje też wypłacone prowizje.

Jak stwierdzono wcześniej, nie potrzeba zgody dłużnika fakturowego, żeby zawrzeć umowę faktoringu.

Nie jest to jednak możliwe, jeśli w umowie pomiędzy firmą a klientem określono zakaz dokonywania cesji. Gdy umowa faktoringu zostanie podpisana oczywiście trzeba o tym fakcie zawiadomić dłużnika fakturowego oraz przekazać mu aktualny numer rachunku bankowego, na który ma dokonywać wpłat.

Musi zatem nastąpić skuteczne doręczenie korespondencji, by nieuczciwy kontrahent nie mógł powoływać się na fakt, iż nie wiedział o faktoringu.

Artykuł Faktoring – co to jest, na czym polega pochodzi z serwisu .