Wildlife crime is wereldwijd een van de meest winstgevende illegale industrieën. De huidige maatregelen om deze terug te dringen zijn verre van doeltreffend en voorkomen niet dat de populatie van veel bedreigde soorten afneemt. De handel in wilde dieren is een misdaad met een laag risico, maar hoge winsten, die qua inkomsten de vierde plaats inneemt na de handel in drugs, mensen en wapens. Helaas blijft stropen een bedreiging voor het behoud van veel in het wild levende diersoorten. Aangezien antistropers vaak te laat op de plaats van het misdrijf aankomen, is er dringend behoefte aan een doeltreffende methode om stroperij in een vroeg stadium op te sporen en te lokaliseren, zodat preventief kan worden opgetreden. Wetenschappers hebben daarom getest of Het Gedrag Van prooidieren kan worden gebruikt om menselijke indringers op te sporen en te lokaliseren met behulp van draagbare biologatiesensoren en voorspellende algoritmen. De met deze sensoren uitgeruste individuen worden wachters genoemd.

Abnormaal gedrag verraadt stropers

De wetenschappers analyseerden de menselijke bewegingspatronen van 135 savanneherbivoren van vier verschillende soorten, met behulp van een internet-of-things-architectuur met draagbare sensoren, draadloze gegevensoverdracht en algoritmen voor machinaal leren. Zij tonen aan dat de aanwezigheid van menselijke indringers nauwkeurig kan worden gedetecteerd (86,1% nauwkeurigheid) en gelokaliseerd (minder dan 500 m fout in 54,2% van de experimenteel geënsceneerde indringers) door het algoritmisch identificeren van karakteristieke veranderingen in sentinel bewegingen. Deze gedragskenmerken omvatten onder meer een toename van de bewegingssnelheid, de energie-uitgaven, de lichaamsversnelling, de richtingvastheid en de kuddecoherentie, en een afname van de geschiktheid van de gekozen habitat. De sleutel tot een succesvolle identificatie van deze handtekeningen ligt in het vaststellen van systematische afwijkingen van normaal gedrag onder vergelijkbare omstandigheden, zoals seizoen, tijdstip van de dag en habitat.

Simuleren van stroperig gedrag

In Welgevonden Game Reserve in Zuid-Afrika hebben De Knegt en zijn collega's 135 prooidieren (zebra's, gnoes, impala's en elandantilopen) voorzien van GPS-halsbanden en sensoren die draadloos gegevens doorsturen naar een server in Europa. De combinatie van draadloos biologeren, voorspellende analyses en het gedrag van verklikkerdieren kan het behoud van wilde dieren ten goede komen via vroegtijdige opsporing van stropers, maar ook uitdagingen oplossen in verband met toezicht, veiligheid en gezondheid. Na installatie van de apparatuur simuleerden de onderzoekers verschillende verstoringen zoals het binnendringen van stropers te voet, in een auto of beide.

Abnormaal gedrag

Het gedrag van de dieren leek de aanwezigheid van stropers te verraden. Dieren in de nabijheid van de stropers vertoonden abnormale bewegingspatronen, zoals vluchtgedrag of veranderingen in de bewegingen van de kudde. Dit duurt meestal tot 45 minuten. Dit betekent dat prooidieren, die meestal zelf geen doelwit van stropers zijn, kunnen waarschuwen voor stropers die zich in de buurt begeven, waardoor een real-time waarschuwingssysteem ontstaat. Aangezien deze prooidieren vaak in grote aantallen aanwezig zijn, kunnen we eventuele gedragsveranderingen snel oppikken.

De studie heeft aangetoond dat het gedrag van verklikkerdieren kan worden gebruikt om stropers op te sporen, aangezien voorspelbare handtekeningen in gedragsreacties op verstoringsstimuli kunnen worden gebruikt om menselijke indringers op te sporen en te lokaliseren. De verklikkerdieren ondernamen systematische en detecteerbare ontwijkende acties wanneer experimentele indringers in de buurt kwamen.

Onze wilde dieren redden

Het slimme waarschuwingssysteem kan aanzienlijke hoeveelheden informatie leveren aan bijvoorbeeld parkwachters, die kunnen ingrijpen voordat dieren schade wordt berokkend. Ons systeem (en andere beschermingsmaatregelen) zijn nodig om deze periode van grote stroperij door te komen en de vraag naar neushoornhoorn en de corruptie die de smokkel vergemakkelijkt, moeten worden teruggedrongen. De rol van dit EWS is niet die van een volautomatisch systeem om direct een antistroperij-eenheid te sturen, maar om wildreservaten te helpen geïnformeerde beslissingen te nemen over het beheer van hun antistroperijmiddelen.

Het gebruik van dierlijke verklikkers als een lens voor het milieu is niet nieuw, aangezien zij reeds lang worden gebruikt om menselijke blootstelling aan biologische en chemische gevaren op te sporen (bv. kanaries in kolenmijnen), en meer recentelijk om het begin van natuurrampen, epileptische aanvallen of geweldsuitbarstingen op te sporen. Deze aanpak kan echter illegale menselijke activiteiten, zoals illegale visserij en stroperij, aan het licht brengen.