Yalnızlık Üzerine Zıtlıklar
Kelime olarak yalnızlık bireysel bir deneyimi tanımlar. Bireysel bir deneyim ile yaşanır tüm yazgısı. Tekil olarak yaşanan bu hissin aktarımı ise ne kadar edebi olursa olsun, sanatın herhangi bir kolu ile ne kadar şekillenirse şekillensin, bireyin kişisel deneyimini hissetmek neredeyse olanaksızdır. Bu yüzden oldukça kişisel,tekil yaşanan, bazen sevilen,ihtiyaç duyulan bir duygudur. Korku, ihtiyaç, panik,huzur gibi çoğu zıtlığı içinde taşır bu kelimenin anlamı. Zıtlıkların hissidir yalnızlık. Ortası olmayan bir duygudur. Bireysel tercih edilebildiği gibi, zorlanabilir insan bu duyguya kapılmaya.
Sanatın bir çok dalının konusu hale gelmiş bu duygunun kitlelere aktarımı çeşitlilik göstermiştir. Felsefede ise yalnızlığın , bireysel iletişimin zorunlu bir koşulu olduğunu söyleyen Jaspers, Kendim, kendi temelimi oluşturma ve bunun içinde en derin ilişkiye girme cesaretini göstereceksem, yalnız olmayı istemek zorundayım" diyerek yalnızlığın öznel diyaloglardaki samimiyetine değinmiştir. Kısaca yalnızlık hem tercih edilen, hem korkulan, zıtlıkları kişisel seçime göre içinde barındıran bir duygudur.
Bu zıtlıklar karşımıza Serdar Yörük'ün "BEN VARIM" ismini verdiği sergisinde sık sık çıkıyor. Sanatçının kullandığı renk tonlarındaki zıtlık Kimi Zaman Model üzerinde yerleşerek bireysel çatışmaları vurguladığı gibi, kimi zaman model ve ait olduğu dünya ilişkisi ile zıtlıklarla dolu bir sahne sunuyor izleyiciye. Aktör olarak eserlerinde sıkça karşılaştığımız yalnız ve elleri bağlı erkek bedenleri, çaresiz bir imaj çizerlerken, çevrelerinde yer alan maksimal dünyaya zıt bir figüre dönüşüyorlar. Serdar Yörük'ün yalnızlık temalı resimlerini diğer bu temayı işleyen eserlerden farkı kılan şey kullandığı renk ve dokular. Yalnızlık kelimesi ile çok örtüşen minimal bir yaklaşımdan uzak resimlerini fon-model ilişkisi olarak görmeye başladığımız an bireysel deneyimlerimize, sanatçının bizlere sunduğu renk ve doku cümbüşü eşlik ediyor. Bunca renk içerisinde elleri bağlı, yüzleri net bir şekilde görülmeyen modellerin çaresiz ifadeleri yalnızlığı farklı okumamızı sağlıyor. Çoğu resminde ait olmak istediği dünyadan kopamayan, kopmak istemeyen bir tavır ile karşılaşıyoruz. Sanatçı medyum olarak kullandığı tekstil ürünleri ile çerçevelenmiş tuvalden çok daha samimi bir duygu aktarımı yaratıyor. Yalnızlık kelimesini yalın, minimal, soluk bir kalıba sokmayan sanatçı, stabil bir şekilde duramayan kumaş malzeme ile hareketli ve değişken bir atmosfer yaratıyor;sanki elleri çözülürse çoğu şey değişecek, yalnızlık belki bitecek gibi...
Bütün bu felsefi ve psikolojik olgular içerisinde yalnızlığı okuduğumuzda yalnız anlarımızın kendimize en dürüst olduğumuz anlar olduğunu söylemek yanlış olmayabilir. Belki de "VARIM BEN" diye haykırır gibi duran bütün modellerin bireysel yalnızlıkları ile kurdukları bağın harmanıdır bunca renk ve desen. Serdar Yörük eserlerine bir çok katmandan bakmak izleyiciye oldukça keyif veriyor. Kişisel olarak bireysel bir hüzne kapılmadığım çalışmaları renk kullanımından dolayı hep umut verici. Hippi moda akımında, yoga stüdyolarında sıkça karşımıza çıkan tekstil boyama tekniklerinin göndermeler içeren desenlerinin farklı bir huzur hissi yarattığını düşünüyorum izleyicide. Beden ve içinde bulunduğu durumdan alıp götüren bir armonisi var çizgilerinin ve lekelerinin. Günümüz sosyal medyasının renkli hayatlar paylaşımları ve içsel huzursuzluklarını da çok iyi yansıttığını düşünüyorum.
Serdar Yörük’ün “Varım Ben” başlıklı sergisi 29 Ekim – 29 Kasım 2016 tarihleri arasında Mine Sanat Galerisi Palmarina Bodrum Yalıkavak’taki mekânında izlenebilir.
Serginin açılış kokteyli 29 Ekim 2016, Cumartesi günü, saat 18:00’de, Mine Sanat Galerisi Palmarina’da sanatçının katılımıyla yapılacaktır. Tüm sanatseverler davetlidir.
