Aklıma düştün yine. Öyle bir pazartesi sabahı, güne başlarken ismini fısıldadı rüzgar. Seni düşünmekten alıkoyamadı ne bindiğim otobüsün camı ne de çok sevdiğim kaldırımlar. Aklıma düştün işte, ismin yağmur gibi. Sırılsıklam oluncaya dek açıyorum ona gövdemi. Ufalanan kelimelerimin nokta koymadan durduğu tek yer ismin. Her şey onunla başlıyor sanki. Bir kere çıktı mı dudaklarımdan, soluklanmadan
Bu içerik Yozgat Blues Film İncelemesi ilk olarak burada yayınlandı:
This post first appeared on Melke On The Road Karavanla Seyahat, please read the originial post: here
