En ineens; daar waren ze weer, de crossers. Het kampioenschap van Europa, maar zeg maar, een ouderwetse Nederland – België. Stralend weer, geen zuchtje wind, een vrolijk zonnetje. Niks geen dikke jassen, bontmutsen, snert en warme worst. Maar laten we eerlijk zijn; mocht het zo gaan zijn dat sneeuw en ijs in de wintertijd afwezig zullen zijn, ik treur daar geen moment om. 

Het neemt overigens wel een stukje charme van de cross weg. Al was ik toch al niet zo van de cross – uurtje door de modder, fietsje wisselen, trapje op, hup over de balkjes, het is meer circus – het zag er zondagmiddag wel gezellig uit in het Bretonse Pontchateau, bij Raymond Poulidor en Bernard Hinault om de hoek. Opa Poulidor kwam om te zien of Poeleke (“Het leek wel een wegrit”) kon winnen, maar nee hoor, een slimme Belg, Toon Aerts, eentje uit de tweede lijn, ging er met de vetste medaille vandoor. De rest keek er naar maar veel te lang en toen was de vogel gevlogen in het lentezonnetje.

Bij de dames Nederlands succes. Thalita de Jong won zoals ze wilde met een tijdritje, de Belgische favoriete Sanne Cant zag alleen haar achterkant en Lucinda Brand werd knap tweede. Ook bij de beloften mannen een beetje vaderlands succes; Joris Nieuwenhuis en Sieben Wouter werden twee en drie. Dat belooft weer wat.

Was het leuk? Zoals ik al zei; het zag er leuk uit. Veel publiek, een attractief parcours, veel oranje. En wellicht wordt het wel het weekend-uitje van de winter, maar dan zonder erwtensoep. In België zijn en blijven ze er helemaal dol op. Het gaat maar door, letterlijk; weer of geen weer.

Dan nog even dit: het fietsen in de hete zandbak; oftewel het WK in Qatar. Ach achteraf viel ook dat wel mee, de profs maakten er een behoorlijk spektakel van en als je even had zitten slapen was je wel mooi gezien. Een veertigtal slimmerikken met van ons Terpstra en Leezer en de op twee na volledige Belgische delegatie mieptje er van tussen en de rest kon naar het zwembad. Gooit de Italiaan de deur dicht dan wint Sagan niet; nu kon hij al zijn krachten aanwenden – en dat zijn er nog al wat – en pakte hij de tweede gouden plak. Cavendish lachte als een boer met een fout kunstgebit, Boonen mompelde wat voor zich uit maar was intussen op zijn laatste WK natuurlijk superblij met de derde stek en kan komend seizoen nog wat knaakjes bijschrijven. De Belgische commentatoren over de zeg van Peterke: “Ja hij wint, hij wint met een volle velo!” Volgende maand de terugblik. Ciao.

Het bericht Zonnecross verscheen eerst op Italiaanse Racefietsen.