İnsan duygularını dökmek istiyor ama lafa nasıl başlayacam bilmiyorum. Ben bu gün ‘’Aşk’’ ve ‘’sevgi’’ den bahsetmek istedim. Benim isteyipte alamadığım hissedipte yaşayamadığım duygudan. Her insanı şımartır sevilme hissi ve herkes gibi bende isterim yaşamak ve yaşatmak ama inanmak ve kendini teslim etmek güvenmek gerek ne demiş şair ‘’Ki inanmak küskün bir çocuğun en büyük kan kaybıdır.’’ Bazen düşünüyorum bizlere sevme hakkı verilmesine rağmen niye sevilme hakkı verilmemiş niye bu camiada niye sevemiyor insanlar. ‘’provası yoktur hayatın. Ne yeniden yaşamak mümkün , nede yaşadıklarını silebilmek. Önemli olan,ilk defa değil ,son defa sevebilmek’’. Bence şairler hayatın değerini göstermek için şair olmuşlar bence bir düşün derim . Burada herkesi aynı kapta incelemiyorum ama şimdi düşünelim kaç kişi var çevremizde sevgili olan beraber bir hayatı omuzlayan benim yok mesela ama biz insanız değil mi, pekala biz insansak neden hayatı rahat yaşamak varken o insanı insan yapan duygular olmadan kim inanır değil mi. Ama ‘’Bir sevgiyi anlamak ,bir yaşam harcamaktır. Harcayacaksın.’’ Ne güzel ya bu söze sığınan var mı. özür ya biraz ağır ve ithamkar konuştum gibi ama ne demişler ‘’Yarası olan gocunur’’ varsa yaran tuz bastıysam demek ki  yapacak bir şey yok gerçeği söylemek ve size hatırlatmayı görev bilirim.

Kimi sevsem hiç olmadığı kadar yalnızlaşırdı Kimi Sevsem bütün o yanlış hayatım gizlendiği yerden çıkıp gelirdi Kimi anlamaya çalışsam hayatımın boşluğu çarpardı yüzüme Kime elimi uzatsam o unutulmuş ömrünle karşılaşırdım.