Απόδοση από το πρωτότυπο:

Ἐν ταις ημέραις εκείναις, ἔκρινεν ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν Ἔφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα. Ἀπὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας εἰς Ἔφεσον μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας. Ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτόν, εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς ἐπίστασθε, ἀπὸ πρώτης ἡμέρας ἀφ᾿ ἧς ἐπέβην εἰς τὴν Ἀσίαν, πῶς μεθ᾿ ὑμῶν τὸν πάντα χρόνον ἐγενόμην. Προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. Ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. Διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον. Καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ τῷ δυναμένῳ ἐποικοδομῆσαι καὶ δοῦναι ὑμῖν κληρονομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶσιν. Ἀργυρίου ἢ χρυσίου ἢ ἱματισμοῦ οὐδενὸς ἐπεθύμησα· αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς οὖσι μετ᾿ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται. Πάντα ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι οὕτω κοπιῶντας δεῖ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἀσθενούντων, μνημονεύειν τε τῶν λόγων τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὅτι αὐτὸς εἶπε· μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν. Καὶ ταῦτα εἰπών, θεὶς τὰ γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν αὐτοῖς προσηύξατο.

Απόδοση στη νεοελληνική:

Εκείνες τις μέρες ο Παύλος είχε αποφασίσει να προσπεράσουμε την Έφεσο πλέοντας προς τη Μίλητο, για να μην χρονοτριβήσει στην Ασία. Ήθελε να βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα κατά την Πεντηκοστή και γι' αυτό ήταν βιαστικός. Από τη Μίλητο έστειλε ανθρώπους στην Έφεσο και κάλεσε τους Πρεσβύτερους της Εκκλησίας. Όταν εκείνοι ήρθαν σε αυτόν, τους είπε:" Ξέρετε πως έζησα μαζί σας όλο το χρόνο από την πρώτη μέρα που πάτησα στην Ασία. Προσέχετε λοιπόν τους εαυτούς σας και ολόκληρο το ποίμνιο, στο οποίο το Άγιο Πνεύμα σας τοποθέτησε επισκόπους, για να ποιμαίνετε την εκκλησία του θεού, την οποία απέκτησε με το δικό Του αίμα. Διότι γνωρίζω αυτό, ότι μετά την αποχώρησή μου θα μπουν ανάμεσά σας λύκοι άγριοι και δεν θα λυπηθούν το ποίμνιο, και από εσάς τους ίδιους θα υπάρξουν άντρες οι οποίοι θα διαστρεβλώσουν την αλήθεια για να παρασύρουν τους μαθητές ώστε να γίνουν ακόλουθοί τους. Γι' αυτό να είστε άγρυπνοι και να θυμάστε ότι για τρία χρόνια, νύχτα-μέρα, δεν έπαψα να νουθετώ τον καθένα από εσάς με δάκρυα. Και τώρα αδερφοί, σας αφιερώνω στο Θεό και στο λόγο της χάριτός Του, ο οποίος έχει τη δύναμη να αυξήση την οικοδομή σας και να σας δώσει κληρονομιά μεταξύ όλων των αγιασμένων. Δεν επιθύνησα κανενός το χρήμα ή το χρυσάφι ή τον ρουχισμό. Εσείς οι ίδιοι γνωρίζετε ότι οι ανάγκες οι δικές μου και των συντρόφων μου εξυπηρετήθηκαν από αυτά τα χέρια. Σας έδειξα με κάθε τρόπο, ότι έτσι, με τον κόπο της εργασίας σας, πρέπει να βοηθάτε τους αδυνάτους και να θυμάστε τα λόγια του Κυρίου Ιησού που είπε αυτός ο ίδιος: " Είναι ευτυχέστερο να δίνει κανείς παρά να παίρνει." Και όταν είπε αυτά, γονάτισε με όλους και προσευχήθηκε.