-Κοτ, κοτ, κοτ, καλέ είναι τρομερό αυτό, τρομερό! φώναξε η κυρα-κότα πρέπει, χωρίς άλλο, να ξυπνήσω και τις άλλες κότες για να τους το πω. Ε! κοτ, κοτ, κοτ! Ξυπνάτε, φιλενάδες μου, ξυπνάτε και ελάτε να σας πω τι έγινε σ' ένα κοτέτσι.
Και άρχισε η πολυλογού η κότα να διηγείται μια τόσο τρομερή ιστορία, που σηκώθηκαν από τη συγκίνηση τα φτερά των αλλωνων που την άκουγαν και το λειρι του κόκορα ζάρωσε κι έπεσε. Αλλά ας αρχίσουμε από την αρχή την ιστορία μας. Και η αρχή της έγινε σ' ενα άλλο κοτέτσι, στην πέρα άκρη του χωριού. Ο ήλιος είχε πια βασιλέψει και οι κότες ετοιμάζονταν να κουρνιάσουν. Ανάμεσα σ' αυτές ήταν και μια ολόασπρη κότα με κοντά ποδαράκια που έκανε ταχτικά τα αυγουλάκια της και ήταν πολύ-πολύ καθώς πρέπει. Καθώς επήδησε λοιπόν απάνω στο ξύλο για να κοιμηθεί, έξυσε με τη μύτη της λίγο τη φτερούγα της και της έπεσε ένα μικρό φτεράκι.
-Κοτ, κοτ, κοτ, παει κι αυτό! Μπα! δε βαριέσαι, θα στενοχωρηθω για ένα φτερό? Όσο μαδούν τα φτερά μου, τόσο γίνουμε και πιο όμορφη, είπε η κοτούλα στα χωρατά, γιατί μ' όλο που ήταν, όπως είπαμε, πολύ καθώς πρέπει κότα, της άρεσαν όμως και τα αστεία. Ήταν σκοτάδι και όλες οι κότες κοιμόντουσαν η μια πλάι στην άλλη. Η διπλανή όμως κότα ήταν ακόμα ξύπνια, κάτι πήρε τ' αυτί της κι αμέσως ξύπνησε τη διπλανή της.
-Ε! κυρά γειτόνισσα, ξύπνα να σου πω. Κάποια από μας, που δεν μπορώ να σου την ονομάσω, είπε οτι μαδάει τα φτερά της για να γίνει όμορφη. Ε! λοιπόν, τι να σου πω; Εγώ ούτε θα γύριζα να την κοιτάξω.
Πάνω από το κοτέτσι είχε τη φωλιά της η οικογενεια της κυρας-κουκουβάγιας και πρέπει να ξέρετε οτι οι κουκουβάγιες ακούν και τον παραμικρό θόρυβο. Άκουσαν λοιπόν τις κουβέντες που γινόντουσαν στο κοτέτσι και αμέσως στριφογύρισαν τα μάτια τους. Η κυρα-κουκουβάγια μάλιστα τίναξε τα φτερά της και είπε στα παιδιά της.
-Αυτές δεν είναι κουβέντες για να τις ακούτε εσείς, αν και είμαι βέβαιη πως τις ακούσατε τις κουταμάρες τους. Ακούς εκεί να λένε πως μια κότα μαδάει τα φτερά της για να γίνει πιο όμορφη!
-Ε! γυναίκα, πρόσεχε, φώναξε ο κυρ-κουκουβάγιας, τα παιδιά δεν πρέπει ν' ακούνε αυτές τις κουβέντες.
-Τρέχω να πω το νέο στην κυρα γειτόνισσα, είπε η κουκουβάγια.
Και πέταξε να βρει μια άλλη κουκουβάγια πολύ καθώς πρέπει, που είχε μεγάλες φιλίες μαζί της.
-Κουκουβάου, κουκουβάου! ξυπνάτε, περιστέρια, και ακούστε τα νέα, φώναξαν τώρα οι δύο κουκουβάγιες στο διπλανό κοτέτσι. Μια κότα μάδησε όλα τα φτερά της για να γίνει, λέει, ωραια. Σίγουρα θα ψοφήσει απο το κρύο, αν δεν έχει κι όλας ψοφήσει.
-Που? που? ρώτησαν τα περιστέρια.
-Σε κείνο κει κάτω το κοτέτσι. Την είδαμε με τα μάτια μας. Είναι βέββαια ντροπή να το λέει κανείς, αλλά είναι αλήθεια.
-Το πιστεύουμε, το πιστεύουμε! φώναξαν όλα τα περιστέρια και άρχισαν δυνατά να φωνάζουν για να ακούσουν και οι άλλες κότες του διπλανού κοτετσιού.
-Ε, κότες, τα μάθατε τα νέα; Μια κότα, ή μάλλον δύο κότες από το πέρα κοτέτσι, μάδησαν τα φτερά τους για να ξεχωρίσουν, λέει, απο τις άλλες και να γίνουν όμορφες. Αλλά την έπαθαν, γιατί εκρύωσαν, τους ήρθε πυρετός και ψόφησαν.
-Κοκορίκο, ξυπνήστε όλοι! φώναξε τότε ο κόκορας. Τρεις κότες ψόφησαν, τρεις! Εμάδησαν τα φτερά τους και ψόφησαν. Ας τ' ακούσει η πέρα γειτονιά και ας το μάθει ο κόσμος όλος.
-Ας το μάθει ο κόσμος όλος, είπαν και οι νυχτερίδες και οι κότες κακάρισαν και οι πετεινοί ελάλησαν. Ας το μάθει ο κόσμος όλος.
Έτσι η ιστορία έκανε το γύρο σ' όλα τα κοτέτσια, ώσπου τέλος έφτασε και στο κοτέτσι απ' όπου είχε αρχίσει. Και τους είπαν πως πέντε κότες εμάδησαν τα φτερά τους για να γίνουν κομψές και όμορφες. Αλλά για κακή τους τύχη, εκρύωσαν στο τέλος, ψόφησαν και ντρόπιασαν και τις οικογένειες τους.
Άκουσε την ιστορία και η κότα που της είχε πέσει το μικρό φτεράκι, μα δεν κατάλαβε βέβαια οτι ο λόγος ήταν γι' αυτήν και σαν καθώς πρέπει κότα που ήταν, είπε με πολύ περιφρόνηση.
-Τι αδιαντροπιά! Τι ξετσιπωσιά! Και το κακό είναι ότι υπάρχουν κι άλλες κότες που μπορεί να τις μιμηθούν. Ε! αυτή την ελεεινή ιστορία πρέπει να τη μάθει όλος ο κόσμος. Θα βάλω όλα μου τα δυνατά για να τη δημοσιεύσω στις εφημερίδες, και έτσι θα ρεζιλευτούν και οι πέντε κότες και οι οικογένειες τους. Και η ιστορία δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες και η αλήθεια είναι ότι ένα μικρό φτεράκι μπόρεσε να γεννήσει πέντε ολόκληρες κότες.
Διαβάστε επίσης: Χανς Κρίστιαν Άντερσεν
Πηγή
This post first appeared on Στιχοποιήματα και κείμενα (blogspot), please read the originial post: here
