Titel: De Zonnegloren
Auteur: Jos Langens
Uitgever: Pumbo
ISBN: 978 94 634 5230 4
“De Zonnegloren” is een verzorgingstehuis. Dientje, de hoofdverpleegkundige zorgt hier voor haar bewoners. Een stel ouderen die door de maatschappij allang zijn afgeschreven. Alleen zijn die oudjes het daar niet mee eens. Ze nemen het heft in eigen hand om de wereld te verbeteren. Dat begint met iemand die in de vriezer verdwijnt en eindigt met een grootse daad.
Voor Jos Langens is “De Zonnengloren” het debuut. Het boek wordt omschreven als “maatschappijkritisch”. En inderdaad is de maatschappijkritiek overduidelijk aanwezig: de een is corrupt, de ander vergeet zijn idealen en van de politiek hoeven we al helemaal niets te verwachten.
Geriadisten
En dus ontstaat er een beweging die in de tekst op het omslag de “Geriadisten” heet. Een mooi gevonden naam die prima past bij de nogal extreme acties van de oudjes uit De Zonnegloren. Jammer, alleen, dat die term in het boek op geen enkele plek wordt gebruikt. Echt een gemiste kans om die term alleen als marketingterm te gebruiken en hem niet in het verhaal te verwerken.
Trouwens, volgens diezelfde tekst worden de oudjes aangevoerd door een idealistische oud-journalist, maar in het boek blijkt Dientje toch echt de drijvende kracht. Het enige wat lijkt te wijzen op een leidende rol van de journalist is dat hij af en toe de troepen toespreekt.
Als de aankondigingstekst niet klopt met het verhaal is dat jammer, maar niet meer dan dat. Zolang het verhaal maar leuk is, weet te boeien en overtuigt. En het verhaal ís leuk. Het verhaal weet te boeien. De overtuigingskracht, echter, is wat minder.
Geloofwaardigheid
De grote makke van “De Zonnegloren” zit hem in de geloofwaardigheid van de personages. De manier waarop Dientje opereert en iedereen manipuleert zou in het echt nooit werken, simpelweg omdat ze al vroeg de verkeerde persoon tegen zou komen. En Geert, haar belangrijkste gewillige slachtoffer, zou al veel eerder terugkrabbelen. Dientje biedt hem dan wel datgene waar hij al zowat zijn hele leven radeloos naar verlangt, maar niemand zou alles op het spel zetten alleen voor dat ene verlangen.
De hoofdpersonages zijn dus niet al te serieus te nemen. Als je dat laat voor wat het is, is “De Zonnegloren” echt een erg vermakelijk boek, waarbij je met wat goede wil de motivatie van de personages kunt volgen. Tenminste, behalve bij de Grande Finale, waar de Geriadisten een grootse aanslag plegen. Een aanslag, waarop eerder nergens wordt gehint en waarvoor ook geen enkele motivatie wordt gegeven. Er vallen doden, maar waarom nu juist die? Ja, van eentje is het wel begrijpelijk. Maar de rest van de slachtoffers…waarom? Op geen enkele wijze geeft Langens ons een inkijkje in de psyche van de Geriadisten waaruit blijkt dat juist dít specifieke doelwit gekozen moet worden.
Weer eens wat anders
Jos Langens biedt ons met zijn debuut roman dus een vermakelijk stukje lectuur dat ons even afleidt van de dagelijkse praktijk. Hij laat zien dat hij over een originele geest beschikt en dat hij een originele pen in de hand heeft. Maar hij laat nog wel wat steken vallen. Hopelijk leert hij van dit boek en zal een eventueel volgend boek ook “technisch” beter in elkaar zitten.
Waardering: 6-/10
Lees “De Zonnegloren” zelf!
Het bericht De Zonnegloren – Jos Langens verscheen eerst op Lekker lezen.