Het halve dopje duivenei is eigenlijk een foto van niks.
De foto is Niet mooi…het is maar een half ei en het is nog een lege dop ook.

Het dipje, waar ik zomaar ineens in kukel, geeft het lelijke ding wel weer.

Hoe fotografeer je trouwens een dip?

Waarom een dip?
Gewoon omdat ik niet lekker in mijn lijf, mijn vel en mijn hoofd zit.

Een Vriendin Met Een bedrijf dat op slot zit…geen ei komt meer van het terrein.
Een vriendin met een kwakkelende man …en wel volop in een huizenverbouwing.
Een studiemaatje die met ziek en zeer zit…teveel ziek en zeer.
Een warme collega die ineens mailt en appt…ik heb hetzelfde als jouw keukentafellief
Een zoon die het even niet ziet zitten…werkmatig, in zijn hoofd en met zijn toekomstperspectief
Een moeder die gewoon ouder wordt Met Alle gevolgen vandien.
(Dit alles in willekeurige volgorde zonder erg of erger te benoemen.)

Met allen leef en voel ik mee, bel ik..praat ik, mail ik, app ik.
Ondertussen gaat hier ook alles nog mwah..beter maar niet top.

En ik….ik ben gewoon gezond, wat zeur ik nou?
Trek het je niet aan, je kunt de wereld niet op je schouders nemen en er zijn altijd mensen die het slechter hebben, die het minder hebben, die nog veel meer ziek en zeer hebben.

Het zal de tijd van het leven zijn.
Ik word ouder en heb oudere wordenden in mijn nabije omgeving, met alle sores die erbij horen

Soms komt dat even te snel achter elkaar.

Morgen is alles anders en beter!
Groeizaam weertje he?

#PHOT Photo On Tuesday, een blogexperiment van Karin Ramaker. Een vrije foto-opdracht: een zelfgemaakte foto, zonder thema met of zonder begeleidende tekst, maar wel mét een titel.