കണ്ണുകൾ കഥ പറയും എന്നൊക്കെ മുമ്പ് കേൾക്കുമ്പോൾ എന്തൊരു നുണയാണിതെന്നൊക്കെ ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ ഇന്നെനിക്ക് ആ ഭാഷ വേറാരെക്കാളും മനസിലാവും.എല്ലാവരുടെയും കണ്ണിലുള്ളതല്ല.ഞാൻ എന്നെ എപ്പോഴും  നോക്കണമെന്നാഗ്രഹിക്കുന്ന അല്ലെങ്കിൽ വേറെ സുന്ദരിക്കുട്ടികളെ നോക്കരുതെന്നാഗ്രഹിക്കുന്ന അവന്ടെ കണ്ണുകളുടെ ഭാഷ.ആ ഭാഷ ഞങ്ങൾക്ക് രണ്ടു പേർക്കും മാത്രമായുള്ളതാണെന്ന് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ ഒരു മഴയത്തു നിൽക്കുന്ന സുഖമാ.നല്ല പെരും മഴയത്ത്  കുടയില്ലാതെ ആകാശം നോക്കി നിൽക്കുന്ന സുഖം.വാക്കുകളേക്കാൾ സൗമ്യമാണ് കണ്ണുകളുടെ ഭാഷ.അവയ്ക്കു കലഹിക്കാൻ അറിയില്ലാ.അറിയാവുന്നത് കൊഞ്ചാനും കിണുങ്ങാനും മാത്രം.അവനോടൊന്നു മിണ്ടാൻ കൊതിക്കുമ്പോൾ മനസ് തടുക്കും.കണ്ണുകൾ സംസാരിക്കട്ടെ.എന്നാൽ കണ്ണുകൾ  തമ്മിൽ  ഇടയുമ്പോൾ ആ നോട്ടം താങ്ങാൻ കഴിയാതെ മനസ് അവയെ പിൻവലിക്കും .എന്നിട്ട് മറ്റെവിടെയോ നോക്കും പോലെ ഇടം കണ്ണിട്ട് ഒളിഞ്ഞു നോക്കും.പ്രേമത്തിന്റെ ശക്തി ഈ നോട്ടമാണ്.ഒരുപാട് പറയാനുണ്ടാവും മനസ്സിന്.നേരിട്ട്  കണ്ടാലോ  ശ്വാസം മുട്ടുന്ന പോലെയാവും.വാക്കുകൾ തൊണ്ടയിൽ കുരുങ്ങി പുറത്തു വരില്ല.എന്നാൽ അപ്പോഴേക്കും എന്റെ ശ്വാസത്തിന്റെ അർഥം പോലും അവന്ടെ മനസ് മനസിലാക്കിക്കാണും.അവന്ടെ നോട്ടം എന്നും എന്റെ ജീവനെടുത്തിട്ടേ ഉള്ളൂ.എന്നിട്ടും എന്തിനെന്നറിയില്ല  എന്തിനാണ് വീണ്ടും വീണ്ടും ചാവാനായി ഞാൻ നിന്ന് കൊടുക്കുന്നതെന്ന് .