Το καλύτερο άθλημα για ένα παιδί είναι αυτό που βρίσκει διασκεδαστικό και ενδιαφέρον. Οι παράγοντες που συνδέονται με την επιλογή αθλήματος είναι αρκετοί και σχετίζονται είτε με το παιδί, είτε με τους γονείς αλλά και τη διαθεσιμότητα/προσβασιμότητα σε κάθε άθλημα.
Ίσως δεν είναι εύκολο να καθοριστούν επακριβώς οι «κανόνες» που λαμβάνονται υπ' όψιν για την επιλογή αθλήματος, ίσως τελικά και να μην υπάρχει «σωστή» ή «λάθος» επιλογή. Πριν επιλέξουμε ένα άθλημα, θα χρειαστεί να διασαφηνίσουμε τι τελικά αναζητάμε: να το απολαμβάνει το παιδί, να «εκπληρώσει» την επιθυμία του γονέα ή να βρεθεί το πιο «βολικό» με βάση την απόσταση ή την ώρα προπόνησης;
Αν τεθεί ως προτεραιότητα η ευχαρίστηση του παιδιού τότε οι έρευνες δείχνουν ότι όταν τα παιδιά επιλέγουν «μόνα» τους το άθλημα που θα ακολουθήσουν, έχουν περισσότερες πιθανότητες να παραμείνουν σε αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα: «Παραμένω περισσότερο σε κάτι που εγώ έχω επιλέξει». Για την επιλογή αυτή, ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος είναι να εκτεθεί το παιδί σε μια ποικιλία από αθλήματα-δραστηριότητες, όπου οι επιθυμίες και οι ικανότητες του παιδιού θα λειτουργήσουν ως οδηγός για περαιτέρω δέσμευση.
Στην περίπτωση αυτή το παιδί έχει τη δυνατότητα να δοκιμάσει διαφορετικά αθλήματα και να επιλέξει αυτό που θα του φανεί πιο ενδιαφέρον και κυρίως, διασκεδαστικό. Θα επιλέξει ένα άθλημα γιατί σ' αυτό βρίσκονται οι φίλοι του, γιατί συμπάθησε τον προπονητή, είτε γιατί του φάνηκε πολύ διασκεδαστική η εμπειρία της προπόνησης. Τα παιδιά κάνουν αθλητισμό με βασική αιτία τη διασκέδαση. Σε ό,τι επιλέξει, οι γονείς προσπαθούν να είναι ενθαρρυντικοί.
Ταυτόχρονα με τις επιλογές των παιδιών, οι ερευνητές προτείνουν να απασχολείται το παιδί και σε δεύτερο άθλημα παράλληλα, αν το επιζητεί. Αυτό θα συμβαίνει ως και την ηλικία των δώδεκα ετών περίπου, όταν και θα κληθεί να επιλέξει το άθλημα που τον ικανοποιεί περισσότερο ως μελλοντικό αθλητή.
Αν το παιδί έχει τη δυνατότητα να δοκιμάσει διαφορετικά αθλήματα στην ηλικία των 4-5 ετών, θα «ανακαλύψει» μόνο του τις όποιες ευκολίες ή δυσκολίες περιλαμβάνει το άθλημα, τις ιδιαιτερότητες που καλείται να διαχειριστεί σε κάθε περιβάλλον, την κλίση του σε ένα άθλημα. Αν το άθλημα του φανεί εύκολο και ευχάριστο και παράλληλα ο προπονητής φιλικός και ενθαρρυντικός, θα έχει διαμορφώσει ήδη μια πρώτη καλή εικόνα για το περιβάλλον του αθλητισμού, τέτοια που θα του «επιτρέπει» να διατηρηθεί στο χώρο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σε κάθε περίπτωση είναι επίσης σημαντικό να τονιστεί ότι ο διαχωρισμός σε «καλύτερα» και «χειρότερα» αθλήματα ίσως να είναι αδόκιμος. «Το καλύτερο» άθλημα είναι εκείνο που προβάλλει ως βασική επιδίωξη τη χαρά του παιδιού, εκείνο που ικανοποιεί τις ανάγκες του για κοινωνικοποίηση, χαρά, διασκέδαση. Και το «καλύτερο» ή «χειρότερο» δεν αναφέρεται εν τέλει στο άθλημα αλλά στις συνθήκες προπόνησης, στο περιβάλλον του αθλήματος, στον προπονητή και τη συμπεριφορά του.
Αν το παιδί έμμεσα «κατευθυνθεί» σε ένα άθλημα, δεν θα μας κάνει εντύπωση στο μέλλον η χαμηλή του δέσμευση και η δυσφορία που δείχνει την ώρα της αναχώρησης για την προπόνηση: Καλείται να πάει να διασκεδάσει σε ένα περιβάλλον που κάποιος «άλλος» επέλεξε για τη διασκέδασή του!
Ζαρώτης ΙωάννηςΨυχολόγος - Αθλητικός ΨυχολόγοςΔιεύθυνση: Κανάρη 39, Δάφνη ΑθήναEmail: [email protected]www.sportpsychologist.grΠηγή:http://www.athlisis.gr/
