ΜΕΡΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ μετά την καταστροφή της Σμύρνης και μέσα σε μια βάρκα με πρόσφυγες από την ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ του σημερινού Τσεσμέ που ερχόταν για να σωθούν από την μανία των Τσετών –Τούρκων γεννήθηκε ο Πατέρας μου το 1922.
Η γιαγιά μου τον σπαργάνωσε στους μύλους της προκυμαίας της ΧΙΟΥ. Αλλά είδε ότι το παιδί είχε ένα σημάδι στο δεξί του ποδαράκι σαν κότσι (αιμαγγείωμα).
Τότε θυμήθηκε ότι ανήμερα του ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ όταν ήταν έγκυος έκανε δουλείες.
Στην Μικρά Ασία υπήρχε η παράδοση αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδος ότι οι έγκυες δεν πρέπει να κάνουν δουλειές ανήμερα του ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ γιατί τα παιδιά βγαίνουν με ένα σημάδι.
Το παιδί – ο πατέρας μου μεγάλωνε και όταν έπαιζε με τα άλλα παιδάκια το κότσι (αιμαγγείωμα) στο πόδι του κτυπούσε και αιμορραγούσε
Κάποια χρονιά ανήμερα του ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ στις 3 του Φλεβάρη η αιμορραγία ήταν μεγάλη …
Τότε που γιατροί!!
Ο μικρός έτρεξε στην αγκαλιά της ΜΑΝΑΣ του κλαίγοντας .
Η γιαγιά μου αναστενάζοντας λυπημένη ζήτησε την βοήθεια του ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ
ΑΓΙΕ ΣΥΜΕΑΚΙ μου κάνε καλά το παιδάκι μου είπε με αναφιλητά
Και όπως μας έλεγε ο πατέρας μου ως εκ Θαύματος (γιατί ΘΑΥΜΑ ήταν)
Το κότσι-αιμαγγείωμα αποσπάστηκε από το ποδαράκι αυτόματα και σταμάτησε και η ακατάσχετη αιμορραγία.
Η χαρά όλων ήταν έκδηλη και ευχαριστούσαν τον ΑΓΙΟ ΣΥΜΕΩΝ τον ΘΕΟΔΟΧΟ που γιόρταζε μάλιστα εκείνη την ημέρα.
Τα χρόνια πέρασαν
Ο πατέρας μου πάντα ευγνωμονούσε τον ΑΓΙΟ και πάντα με συγκίνηση που την μετέδιδε στους άλλους ομολογούσε το ΘΑΥΜΑ αυτό.
Έτσι και εγώ σαν παιδί από τις πρώτες αφηγήσεις που είχα ήταν το ΘΑΥΜΑ που έκανε ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ στον πατέρα μου.
Που να φανταστώ όμως ότι η επίγεια βιοτή του πατέρα μου σημαδεύτηκε από την ίδια παρουσία του ΑΓΙΟΥ που μετά από πολλά χρόνια τον παρέλαβε ανήμερα της ΕΟΡΤΗΣ του στις 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ στην ΑΝΩ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ
(Αναγνώστης)
