V w. p.n.e. - Na szczycie góry Bazaltowej znajdowało się prasłowiańskie grodzisko obronne, obwarowane wałem drewniano-ziemnym.

V w. – Najazd Scytów spowodował całkowite zniszczenie ówczesnego grodu. Wówczas to Ślężanie założyli własny gród na Górze Swarnej.

X w. - Kiedy Śląsk wszedł w skład wczesnopolskiego państwa, grodzisko na Górze Swarnej (Zwycięstwa) przestało funkcjonować. Natomiast założono na Górze Bazaltowej na miejscu wcześniejszego grodziska, warowną kasztelanię, która miała ochraniać leżące nieopodal nad brzegami Strzegomki rozrastające się osiedle handlowe. Warownia kasztelańska w Strzegomiu zaliczała się do systemu grodów obronnych rozciągających się przez cały Dolny Śląsk wzdłuż Sudetów. Już wtedy stanowiła integralną część systemu obronno-handlowego państwa pierwszych Piastów.

1038-1137 - W czasach wojen polsko-czeskich i polsko-niemieckich gród ten stał się ważnym ośrodkiem z racji swojego położenia na szlakach handlowych, jak i pełnienia funkcji obronnych. Obok grodu warownego, pełniącego funkcje obronne, rozwinęła się także osada miejska zwana Starym Strzegomiem.

1149 - Biskup wrocławski Walter z Malonne konsekrował pierwszy kościół św. Piotra w osadzie Stary Strzegom.

1155 - Pierwsza wzmianka o grodzie strzegomskim znajduje się w bulli papieskiej wydanej w Rzymie przez Hadriana IV, mówiąca o posiadłościach biskupa wrocławskiego i wymienia „gradice Ztrigom” .

1180 - Sprowadzono do Strzegomia pierwszych rycerzy z zakonu joannitów

1202 - Komes Imbram, kasztelan strzegomski, przekazał joannitom kościół św. Piotra wraz z przynależnościami.

1241 - Najazd tatarski na ziemie państwa polskiego dotarł aż na Dolny Śląsk. Klęska księcia Henryka Pobożnego w bitwie pod Legnicą, w której poniósł śmierć, pozwoliła na bezkarne niszczenie grodów i osiedli śląskich przez czambuły mongolskie. Taki los dotknął osiedla nad Strzegomką i warowni kasztelańskiej na Górze Bazaltowej, które zostały spalone.

1242 - Wdowa po Henryku Pobożnym, księżna Anna (z królewskiego czeskiego rodu Przemyślidów), aby przyspieszyć odbudowę, lokowała miasto Strzegom na prawie niemieckim oraz ściągnęła niemieckich kolonistów.

1290 - W wyniku zapisów testamentowych książąt piastowskich powstało księstwo świdnicko-jaworskie, którym rządził Bolko I Surowy. W obrębie tego księstwa znalazł się również Strzegom.

1291-99 - Na polecenie księcia Bolka I Surowego, wybudowano mury obronne. Nadzór nad budową książę powierzył Joannitom.

pocz. XIV w. - Rozpoczęto budowę monumentalnej bazyliki pod wezwaniem św. Piotra i Pawła, którą nadzorowali Joannici.

1305 - Księżna Beatrycze Brandenburska, wdowa po księciu Bolku I Surowym, która sprawowała regencyjne rządy w księstwie w imieniu małoletnich synów, ufundowała na zamku kaplicę NMP i św. Krzyża.

1307 - Księżna Beatrycze ufundowała kaplicę i klasztor panien benedyktynek.

1336 - Strzegom dostał kolejne przywileje, m.in. wolny targ solą, prawo poszerzonej mili, prawo bicia własnej monety i prawo otwarcia 16 kramów i 8 bud śledziowych.

1339 - Otwarto pierwszą szkołę w mieście. Wyraźny wtedy rozwój gospodarczy następował także dzięki mądrej polityce księcia świdnicko-jaworskiego Bolka II Małego.

1345 - Książę Bolko II Mały otrzymał od swojego wuja króla Polski Kazimierza III Wielkiego przywilej handlu z Rusią. Przywilej ten był niezwykle zyskowny dla mieszczan i kupców z księstwa świdnickiego i przyczynił się do rozwoju gospodarczego Strzegomia.

1369-92 - Regencyjne rządy w księstwie świdnicko-jaworskim sprawowała wdowa po Bolku II Małym, księżna Agnieszka z austriackiego rodu Habsburgów.

1392 - Po śmierci księżnej Agnieszki, Strzegom wraz z całym księstwem świdnicko-jaworskim przeszedł pod panowanie czeskie.

1430 – Karmelici wybudowali kościół i klasztor przy Bramie Jaworskiej.

11 czerwca 1520 - Ludwik II nadał Strzegomiowi przywilej używania czerwonej pieczęci, co umożliwiało sądowi wzywanie świadków.

1526 – Zmarł Ludwik II Jagiellończyk. Po jego śmierci w wyniku układów dynastycznych Śląsk a wraz z nim 3,5-tysięczny Strzegom , jako prowincja dziedziczna wszedł pod panowanie Habsburgów. Zmiana władzy nie miała negatywnego wpływu na rozwój miasta.

31 grudnia 1626 - Do miasta dotarła wiadomość o nakazie przezimowania wojsk Wallensteina, jednakże żołd i koszt utrzymania 10 kompanii wojska przerósł możliwości finansowe miasta. Rajcy miejscy, wysyłali protesty do cesarza, jednak pozostały one bezskuteczne. Zaczęły się ciężkie czasy dla miejscowych protestantów, których nagminnie prześladowano. Zabierano im majątki, zamykano kościoły.

1629 - Pozbawiono praw obywatelskich protestantów. Wojska Wallensteina dokonały mordów i gwałtów na miejscowej ludności a cholera zdziesiątkowała mieszczan.

1648 - W wyniku wojny trzydziestoletniej miasto legło w gruzach, straciło swe przywileje, zamek uległ ruinie i przeszedł na własność miasta, a z 3 tysięcy mieszkańców zostało zaledwie 400.

1686 - Burmistrz miasta Grzegorz Kolmitz starał się doprowadzić rurociąg z wodą do miasta które trawiły liczne pożary. Spłonęły m.in. klasztor, kościół św. Piotra i Pawła i część zabudowy miasta.

1718 - Uległo spaleniu 30% miasta.

1742 - W wyniku I wojny śląskiej Prus z Austrią, Prusy przejęły Śląsk. Wówczas przywrócono prawa protestantom, którzy jeszcze tego samego roku wznieśli w mieście swoją świątynię.

4 czerwca 1745 - Król pruski Fryderyk II wygrał pod miastem bitwę z Austriakami (bitwa pod Dobromierzem), bezskutecznie próbującymi odzyskać prowincję.

1810 - Na polecenie władz pruskich zostały rozwiązane zakony karmelitów i joannitów.

1816 - Strzegom został miastem powiatowym.

1826 - Powstał teatr, który funkcjonował z drobnymi przerwami do lat dwudziestych XX w. Z początku funkcjonował jako teatr amatorski, a potem odbywały się występy zespołów przyjezdnych.

1856 - Strzegom otrzymał połączenie kolejowe z Ząbkowicami Śl. i Legnicą.

1858 - Przybyły do miasta siostry elżbietanki, które wpisały się trwale w pejzaż miasta niosąc pomoc lekarską, opiekuńczą i wychowawczą.

1859 - Rozpoczęto budowę nowego ratusza.

1888 - W związku z budową estakady kolejowej, zniszczone zostały pozostałości zamku zrujnowanego w toku wojny trzydziestoletniej.

1905 - W mieście żyło 13.427 osób, w zdecydowanej większości Niemców. W Strzegomiu mieszkali też Polacy - Ślązacy, którzy wydawali czasopisma w języku polskim.

1932 – Zlikwidowano powiat strzegomski, co obniżyło rangę i dochodowość miasta.

1939-45 - W czasie II wojny światowej na terenie okolicznych wsi pracowali przy głodowych racjach żywnościowych robotnicy przymusowi i więźniowie pobliskiego Obozu Koncentracyjnego Gross-Rosen w Rogoźnicy, pochodzący z Polski i innych krajów okupowanych przez III Rzeszę.

13 lutego 1945 – Do Strzegomia wkroczyły wojska radzieckie, dokonując rabunków i gwałtów.

11 marca 1945 - Po zaciekłych walkach Niemcy odbili miasto, zawdzięczając to m.in. omyłkowemu zbombardowaniu na Wzgórzach Jaroszowskich przez lotnictwo radzieckie własnych oddziałów idących na odsiecz okrążonym przez Niemców w Strzegomiu czerwonoarmistom. Wzięci do niewoli przez Niemców żołnierze Armii Czerwonej zostali wymordowani w Strzegomiu przez SS, w odwecie za dokonywane na Niemcach gwałty i rabunki. W rezultacie działań wojennych około 60% zabudowy Strzegomia legło w gruzach.

7 maja 1945 - Rosjanie wkroczyli ostatecznie do Strzegomia.

Czerwiec 1945 - Strzegom został przekazany polskiej administracji a do miasta zaczęli przybywać pierwsi polscy osadnicy. Pierwszym polskim burmistrzem został Antoni Nosek.

Lipiec 1946 - Władze wysiedliły pozostałych jeszcze przedwojennych mieszkańców miasta do Niemiec.