රොමාලිගේ නාසයෙන් ලේ ගලන්නට පටන් ගත් විට රෝහල් කාර්ය මණ්ඩලය ඇගේ දෙමාපියන්ට කියා තිබෙන්නේ ඇයට ඩෙංගු රෝගය වැළඳී ඇතැයි රෝග විනිශ්චයෙන් සනාථ වී ඇති නිසා, මෙසේ නාසයෙන් ලේ ගැලීම සාමාන්‍ය තත්වයක් බවත් ඒ ගැන බයවෙන්නට කිසිම දෙයක් නැති බවත් ය. කෙසේ නමුත් අප සමග කතා කළ එක් වෛද්‍යවරයෙක් පැවසුවේ රෝගියා රක්තපාත තත්වයෙන් පෙළෙමින් සිටි නිසා මෙය වෛද්‍ය විද්‍යාත්මකව හදිසි තත්ත්වයක් වන බැවින් රෝහල දැඩි විමසිලිමත් භාවයෙන් පසුවියයුතුව තිබූ බවට ය. කෙසේ නමුත් මෙසේ නාසයෙන් ලේ ගලනය සිදුවන විට පවා රෝහල් කාර්ය මණ්ඩලය විසින්ජේෂ්ඨ වෛද්‍යවරයෙකු ව කැඳවූයේ නැත. මියයාමට පෙර රාත්‍රියේ ඇය දරුණු උදරයේ වේදනාවක් ගැන පැමිණිලි කර තිබිණි. රෝහල එවිට කියා තිබුණේ ඇයට ගැස්ට්‍රයිටිස් රෝගය වැළඳී ඇති බව ය. ඒ සඳහා ගැවිස්කොන් ඖෂධය ද ලබාදීම සිදුවිය. පසුව ඇය දරුණු අතේ වේදනාවක් ගැන පැමිණිලි කළාය. එය, ඇයට බරපතළ හෘත් අකරණියකට (හදිසි හෘදයාබාධයකට) ලක්වීමට යන බවට නිසැක පෙර ලකුණක් විය. මෙවිට වෛද්‍යවරයෙක් කියා තිබෙන්නේ එය මාංශපේශී වේදනාවක් බව ය. ඉන්පසු ඇගේ උරහිසට සම්බාහන ප්‍රතිකාරද ලබාදී තිබිණි.
කෙසේ නමුදු දින 7 ක් පුරා රොමාලිට සිදුකරනු ලැබූ වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර වෙනුවෙන් රුපියල් ලක්ෂ 780000ක් ගෙවන ලෙස බිල් පතක් ඇගේ දෙමාපියන්ට ලබා දී තිබුණි.
මේ අවාසනාවන්ත සිද්ධිය හේතුවෙන් තවමත් කම්පනයෙන් පසුවන දෙමාපියන් විසින් මේ සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් පූර්ණ පරීක්ෂණයක් පවත්වන්නැයි ගරු ජනාධිපතිතුමාගෙන් ඉල්ලීමක් කර ඇත. වෘත්තීය නොසැලකිල්ල සම්බන්ධයෙන් වෛද්‍යවරයාට එරෙහිව නඩු පැවරීමට ද දෙමාපියෝ සූදානමින් සිටිති. අද වන විට මහජනතාවගේ බදු මුදල්වලින් වෛද්‍යවරුන් වශයෙන් සුදුසුකම් ලබන බොහෝ ශ්‍රී ලාංකික වෛද්‍යවරුන් ක්‍රියාකරන්නේ තමන්ගේ හිතුමතයට සහ බලහත්කාරී ආකාරයකට ය. රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමයේ වර්තමාන ක්‍රියාකලාපය ද මේ සඳහා හොඳ උදාහරණයකි. වැඩවර්ජනය කරමින් මේ රටේ අසරණ ජනතාව අපහසුතාවට පත් කරන වෛද්‍යවරුන්ට මෙයින් ඉදිරියට පුද්ගලික වෛද්‍ය සේවයේ යෙදීම තහනම් කළ යුතුය. තවද ශ්‍රී ලංකාවේ මෙවැනි අවසානාවන්ත සිද්ධීන් මින් ඉදිරියට සිදුනොවීම සඳහා ශ්‍රී ලංකාවේ පුද්ගලික රෝහල් ද සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය විසින් වඩා හොඳින් නියාමනයට ලක්කළ යුතුය.
