Get Even More Visitors To Your Blog, Upgrade To A Business Listing >>

Review – Sniper Ghost Warrior 3

Snipers, met hun krachtige geweren, uitgedost met een vizier waarmee je op de vijand Zijn poriën op het gezicht kan inzoomen en vaak ook met een demper, waardoor niemand het hoort als het gezicht van de arme stakker doorboort wordt. Velen vinden ze tof in videogames, waaronder ik. Het gevoel dat sluipschutters als tactische lone wolf op een afstand menig persoon uitschakelt is een gevoel van kracht en trots, door de flinke dosis skill die erbij komt kijken. Je stormt niet binnen met een raketwerper en een machinegeweer, maar met een bolt action rifle, wat om het schot een nieuwe kogel in de loop moet laden. Je bent methodisch, sluw en calculeert de bewegingen van je vijand. Je bent een jager, die altijd de een stap voor zijn prooi is.

Het is dan natuurlijk ook erg logisch dat veel shooters snipers implementeren in hun spellen. Iedereen die Call of Duty Modern Warfare heeft gespeeld kan zich nog de missie All Ghillied Up herinneren, waar je met 2 man door Chernobyl sluipt en kruipt, terwijl er een dozijn soldaten voorbij patrouilleren. Maar ook in de multiplayer secties van spellen zijn snipers een onderdeel, zoals bij de Battlefield spellen en alweer, Call of Duty. Toch zijn er maar weinig spellen die de focus bijna geheel op de sluipschutter zet. Op de Sniper Elite en Ghost Warrior spellen na.

Waarbij de Sniper Elite spellen zich afspelen in de Tweede Wereldoorlog, spelen de Ghost Warrior spellen zich af in het heden. Helaas zijn de vorige spellen in de Ghost Warrior serie erg gemixt ontvangen door de spelers. Kan Sniper Ghost Warrior 3 zichzelf uit de negatieve kijk op de Ghost Warrior serie halen, of mag deze bij de rest aanschuiven? Laten we maar snel kijken!

Far Cry Ghost Warrior?

Je speelt als de geharde marinier Jon North, die samen met zijn jongere broer Robert een verkenningsmissie bij de Russische grens van Oekraïne hebben. Deze loopt verkeerd af, waardoor Robert wordt meegenomen door de vijand. 23 maanden later wordt je uitgezonden naar Georgië om de separatisten te stoppen en hoop je je broer nog terug te kunnen vinden. Ik zal iets meer ingaan op het verhaal, maar voor nu is vooral de wereld van belang.

Ghost Warrior 3 is een open world game, opgedeeld in meerdere regio’s, waarbij je missies aanneemt via je hideouts, rondrijdt in je auto en je gebieden vrij maakt van soldaten. Je verdient geld door opdrachten te voltooien, gedode soldaten te plunderen en Points of Interest te verkennen naar buit. Dit geld gebruik je om munitie, nieuwe wapens en bijbehoren te kopen. Klinkt erg bekend, nietwaar?

Het lijkt verdacht veel op de Far Cry spellen en andere open world games, waardoor het weinig originaliteit uitstraalt. De animatie van het doorzoeken van gedode vijanden lijkt vrijwel 1 op 1 overgenomen te zijn van de Far Cry games. Toch is het een lofwaardige stap van de Ghost Warrior serie om de transitie te maken naar een open world format en ik moet zeggen dat het interessante elementen met zich meebrengt.

The Good

Laten we eerst ons vizier richten op de goede punten van Het Spel. 1 van deze punten is het snipen gelukkig. Je hebt een redelijk arsenaal aan vuurwapens, waar de sniper rifles de show stelen. Met de sniper rifles zal je het overgrote deel van het spel je vijanden mee uitschakelen. En net zoals de vorige delen kan je het zo relaxt, of zo uitdagend maken als jij het wilt.

Wil je een meer casual speelervaring op het gebied van snipen? Zet het spel op normaal en je wordt ondersteunt met het richten. Wil je de ultieme sluipschutter ervaring, waarbij je rekening moet houden met wind en bullet drop zonder ook maar een beetje hulp, dan schroef je de moeilijkheidsmode op de hoogste stand. Dit geeft het snipen een compleet andere beleving en voor de echte die hards is dit de manier om het spel te spelen, maar ik kan begrijpen dat dit voor de casual speler (en voor mij) toch iets te intimiderend is.

Hierbij maken de bullet cams weer een terugkeer van de vorige delen, waarbij na het afvuren van je geweer de camera de afgevuurde kogel volgt naar de vijand en je beloond wordt met een close up van je goed geplante hoofdschot. En dit is een aardig bloederig tafereel in dit spel. De meeste hoofdschoten van de normale sniper rifles laten al aardige japen achter met headshots, waarbij stukken schedel in de lucht vliegen.

Maar met de latere zwaardere sniper rifles blaas je het hele gezicht op tot een bloedrige pulp, waardoor er nauwelijks wat boven de nek over blijft als je iemand hiermee een koppie kleiner maakt (pun intended).

Een ander goed aspect van het spel is hoe het omgaat met de missiestructuur. Dit is de eerste Ghost Warrior titel die voor een open world kiest en dit biedt kansen voor een sluipschutter. Doordat de meeste missies gesitueerd zijn in kampen, dorpen en andere locaties die van veel kanten te benaderen zijn, krijgt de speler de vrijheid om de missies naar eigen voorkeur te benaderen en te voltooien.

De meeste outposts (zo worden deze locaties genoemd) hebben aan de randen goede plekken om te snipen, zoals een verhoging in het landschap, of torens, waar je op afstand je vijand kunt uitschakelen. Je kan ook met je drone dichterbij vliegen en de omgeving scannen voor camera’s, soldaten en andere handigheden. Sommige missies kan je zelfs (mits je een goede sniper plek heb) helemaal voltooien, zonder echt te bewegen.

Andere missies moet je mensen helpen exfiltreren, bommen planten, of een goed bewaakt doelwit uitschakelen, waardoor je de outpost moet binnendringen. En ook hier zijn veel opties. Ik kan mij een oud hotel herinneren waarbij je meerdere manieren had om binnen te dringen. Zo had je de voor de hand liggende voordeur die zwaar bewaakt werd, dus die optie was alleen geschikt als je van plan was iedereen buiten uit te schakelen.

Maar je kon ook vanaf rechts op een lager gebouw klimmen en met een ladder daar op het hotel komen en vanaf daar naar binnen. En je had ook nog eens een goed verstopte tunnel waarmee je zo in de kelder van het hotel terecht kwam. Dit is slechts 1 voorbeeld van de vele soortgelijke situaties waar de speler tijdens missies en daarbuiten de vrijheid krijgt om zelf te bepalen hoe ze een opdracht willen uitvoeren.

Dan helpt het ook nog eens dat de omgevingen en outposts voor het overgrote deel goed uitgewerkt zijn. Georgië is een interessante omgeving met tal invloeden van de Sovjet Unie, die in dit spel goed terugkomen. Verlaten bunkers, oude hotels, mijnen, silo’s en dammen zijn hier voorbeelden van. Maar ook het Georgië met oude kerken en dorpen, zompige moerassen en ijzige bergen maken het een atmosferische locatie.

Het moment dat je een oud appartementscomplex in het holst van de nacht binnensluipt terwijl je de regen gedempt van buiten hoort, met de kamers beklad in graffiti geven je bijna kippenvel van de sfeer. Je zou na dit alles misschien denken dat ik dit spel een topstuk vind. Helaas, hoewel ik het de Ghost Warrior serie gun, moet ik nu echt mijn vizier gaan richten op de minpunten.

The Bad

Ik zal met de deur in huis vallen: het verhaal is ronduit slecht. Ik ben in tijden niet meer zo underwhelmed geweest van een verhaal als deze. En natuurlijk hoeft het niet altijd zwaar te wegen, maar ik vind dat het bij Ghost Warrior 3 echt wel invloed heeft op de fun factor. Dit heeft vooral te maken met de manier waarop het verhaal gepresenteerd wordt. Het moet een verhaal zijn met een volwassen ondertoon, waarbij conflicten, drama, mysterie en plot twists aan de orde komen. Maar wat ik alleen maar zie zijn eenzijdige personages met matig, tot slechte voice acting, die geen chemie met elkaar hebben, een onduidelijke vijand waar je tegen vecht en missies die lukraak aan elkaar geknoopt zijn.

Dit neemt niet weg dat missies zelf vermakelijk zijn, maar de reden om deze missies volgens het verhaal te beginnen is of erg vergezocht, of niet boeiend. Op een gegeven moment wilde ik het hoofdverhaal uitspelen om het maar gehad te hebben, zodat ik verder kon met de open wereld, in plaats van oprecht geïnteresseerd zijn in hoe het afliep. Na het spel uitgespeeld te hebben kon ik maar een handvol namen onthouden van de personages, zo weinig impact had het verhaal. En dat is natuurlijk geen goed teken. Daarnaast was dit niet het enige wat mij erg dwarszat.

The Ugly

Want hoewel het verhaal op alle fronten bij mij faalde, kon dat niet de core gameplay dusdanig aantasten dat het invloed had op mijn speelplezier. Maar deze dingen wel. Laadtijden zijn onacceptabel lang. Ik speelde op de PS4 en als je vanaf het hoofdmenu je spel laad, kan je net zo goed even wat anders doen op je telefoon of wat dan ook. Ik heb namelijk bijgehouden hoe lang het duurde en ik kwam uit op 4,5 minuut. Dat is gewoon frustrerend.

Al helemaal als je in het spel moet reizen naar een andere regio, want dan mag je weer zo lang wachten totdat de andere regio is geladen. En dan hebben ze tot overmaat van ramp ook nog eens het geniale idee gehad om een Georgische nummer tijdens de laadschermen af te spelen. Dit is de eerste keer leuk en best wel catchy, maar begint al snel in je geheugen te branden en het zal niet lang duren tot je het geluid uit doet en tandenknarsend afwacht tot je weer mag spelen.

Tijdens het spelen ben ik een keer tijdens het afdalen van een ladder uit de wereld geglitched, waardoor ik in een grijze massa bleef vallen en niet een checkpoint kon laden, waardoor ik naar het hoofdmenu moest en weer 4,5 minuut mocht wachten. Ook is het spel tijdens het spelen 3 keer in game vastgelopen, waarvan 2 keer aan het einde van dezelfde missie, waardoor ik het spel opnieuw moest opstarten en de missie helemaal opnieuw mocht doen.

Daarnaast is het spel zelfs 1 keer tijdens het laden vastgelopen. Het spel is dus erg onstabiel en dit gecombineerd met de verschrikkelijk lange laadtijden, kunnen je speelplezier van 100 naar 0 brengen.

Daarnaast zijn er nog kleine dingen zoals het feit dat als je een gedode soldaat wil doorzoeken, je soms per ongeluk je eigen (vaak gedempte) wapen verwisselt met die van hem. Nou is dit niet een probleem als je wapen daarna gewoon op de grond ligt (wat ook de bedoeling is), maar vaak is die ineens verdwenen, waardoor je ineens opgescheept bent met een ongedempt vuurwapen. Of het feit dat je in een spel waarbij je voornamelijk door een vizier loert met aardige zoominstellingen, er een verrassend lage draw distance is, waardoor je regelmatig pop ups ziet. Het zijn gewoon dingen die bij elkaar opgestapeld voor veel frustratie zorgen.

Verdict

Ik vind het jammer dat een spel als Ghost Warrior 3, een spel met een toffe setting en goede sniper gameplay, zo geteisterd wordt door technische en verhalende problemen. Beide zijn gewoon te aanwezig om echt volledig van de gameplay te genieten. En dat is jammer want er zit wel degelijk speelplezier in het spel. Het verhaal gaf mij geen motivatie om verder te spelen, de gameplay wel. De technische mankementen deden mij grommen van frustratie, de gameplay liet mij lachen van plezier.

Het is een nobel streven om de Ghost Warrior serie naar een open wereld format te brengen en op veel punten zijn ze erin geslaagd. Ik hoop gewoon dat als er een vervolg komt, dat ik een verhaal voorgeschoteld krijgt wat zichzelf niet zo in de schijnwerpers wilt zetten, zonder dat het goed uitgedacht is. En dat het technisch beter afgewerkt is. Ik kan daarom Sniper Ghost Warrior 3 niet met volle overtuiging aanraden.

Review - Sniper Ghost Warrior 3
Verdict6.1
+ Punten
  • De locatie en setting is interessant en leent zich voor atmosferische momenten
  • De open wereld geeft een nieuwe, minder lineaire missiestructuur
  • e sniper rifles voelen krachtig aan en bullet cams zijn bevredigend
- Punten
  • Het verhaal is erg slecht uitgewerkt en is te aanwezig
  • Regelmatig loopt het spel vast
  • Veel kleinere technische problemen
6.1Verdict


This post first appeared on 365Gaming – Gaming 365 Days A Year!, please read the originial post: here

Share the post

Review – Sniper Ghost Warrior 3

×

Subscribe to 365gaming – Gaming 365 Days A Year!

Get updates delivered right to your inbox!

Thank you for your subscription

×