Feodal bir çocukluk üzerine okunaksızca yazılmış varlığımı kanıtlayabilmek için yaptım her şeyi. Sebebini tam olarak anlamadan işlediğim her cinayet beni Biraz Daha insancıl, biraz daha yükümlü kıldı.

Bilmiyorum başka nasıl savunabilirim kendimden yadsıdığım masumiyetimi sana.

Pencereyi her açtığımda, kanatları belki benim yüzümden kanayan bir kelebek insafsız bir örümcek ağına yakalanıyordu. Akşamlar her gün biraz daha geç geliyor ve ben elimdeki gazetenin sararmış sayfalarında seni arıyordum.

***

Hem senden başka kime inanacaktım? Sen değil miydin “göçmen kuşlar yalan söylemez” diyen? İtiraf etmeliyim: “ne tek kişilik hücrede yalnızdım ben, ne de kimse vardı bu şehirde, sebebini bilen”.

***

Radyoda hafif müzik çalıyordu ve ben sana aşıktım yüzyıllardır.