Niniejszy blog jest prawdopodobnie jednym z największych osiągnięć mojego dwudziestoczteroletniego życia. Nie da się opisać słowami ogromu wyobraźni i pasji, które tchnęłam do tego miejsca od początku. Wystarczy na to spojrzeć. Dla wielu i tak będzie to coś błahego i nie wartego zachodu. Przypomniałam sobie o tym nie tak dawno i w obu oczach zakręciła mi się łza. Niestety będąc Nawet dumną autorką musiałam w pewnym momencie całkowicie zrezygnować ze swojej życiowej pasji. Zabrakło mi sił żeby prowadzić bloga. Można by powiedzieć, że się poddałam. Zrezygnowałam nie tylko z bloga, ale także z życia. Mój blog zniknął więc na długo z wyszukiwarki Google, a wraz z nim zniknął także cały mój świat.

Po zakończeniu stażu dziennikarskiego w GW trafiłam do jednego z krakowskich pensjonatów na trzymiesięczny okres próbny. Zaczęłam wówczas zmagać się z wieloma schorzeniami. Z zaburzeniami hormonalnymi, anoreksją i niedokrwistością. Będąc na granicy fizycznego i psychicznego wyczerpania musiałam wykonywać ciężką pracę. Terminy do lekarzy były bardzo długie, a ja z każdym dniem marniałam. Byłam tak osłabiona, że nie miałam nawet siły na lament. Coraz bardziej trzęsły mi się ręce i bolał kręgosłup, ale coraz dzielniej znosiłam wszelkie przeciwności. W pensjonacie oczywiście nie dostałam zatrudnienia ze względu na złe samopoczucie, jednak nie załamałam się. Przeszłam na dietę bezglutenową, włączyłam do tego bardzo zdrową ekologiczną oraz egzotyczną żywność. Po ok. dwóch miesiącach poczułam się lepiej, gdyż mój organizm otrzymał wszystkie potrzebne mi witaminy, minerały i składniki odżywcze. W końcu zaczęłam się normalnie, zdrowo odżywiać i nie wyglądam już jak szkielet (chociaż dalej jestem chuda). Polubiłam nawet gotowanie i pieczenie ciast. Jedzenie stało się dla przyjemnością. Zawsze wstaję o 6 i nie wyobrażam sobie rozpoczęcia dnia bez pysznego i słodkiego śniadania z filiżanką capuccino. Wiem też, że w mojej lodówce nigdy nie zabraknie świeżych warzyw, owoców, ryb, jajek i serków.

https://promujbloga.pl/ref/bg/annafi/