Δυο κόσμοι μας περιβάλλουν, σε δυο κόσμους μέσα ζούμε: Στον Υλικό (Φυσικό) Κόσμο και στον Πνευματικό. Ο δεύτερος είναι ατέρμονος και ο πρώτος προσωρινός.
Καθήκον του ανθρώπου είναι, μέσα σε αυτούς τους δύο κόσμους να εντοπίσει το νόημα της ύπαρξής του ώστε να μπορέσει να βρει τον φυσικό του προορισμό, τον σκοπό του δηλαδή ώστε να μην περιφέρει εαυτόν άσκοπα.

Ο άνθρωπος που βρίσκει το νόημα της ζωής του στον Υλικό Κόσμο, βασανίζεται από άγχος και διλήμματα, ευχαριστιέται ελάχιστα και βρίσκεται συνεχώς σε μία αναζήτηση της ευτυχίας, πέφτει συχνά σε τέλματα και μέσα του κυριαρχεί μία διαρκής επανάσταση. Σκοπός του είναι να αποκτά όλο και περισσότερα υλικά πράγματα γιατί έτσι αισθάνεται πως θα ολοκληρωθεί, τα θέλω του όμως ποτέ δεν τελειώνουν κι έτσι βρίσκεται να στριφογυρίζει σε μία δίνη όπου τα πάντα τον εγκαταλείπουν δυστυχή και θλιμμένο.

Ο δε άνθρωπος που βρίσκει το νόημα της ζωής του στον Πνευματικό Κόσμο, ανακαλύπτει τη βαθύτητα εννοιών και συναισθημάτων που άλλοι γύρω του δεν αντιλαμβάνονται, νιώθει ευκολότερα ευτυχισμένος και η ζωή του έχει μία ήρεμη δυναμική, έναν σκοπό, κι έναν προορισμό που μοιάζουν να έχουν διάρκεια ακόμη κι όταν έρχεται το τέλος της φυσικής του ύπαρξης με τον θάνατο.

Αν κάποιος δεν βρει το Θεό μέσα στην ψυχή του, ολόκληρη η γήινη ύπαρξή του δεν έχει νόημα. - Γέροντας Νικολάι Γκουριάνοφ

Ζώντας σε αρμονία με την πνευματική μας φύση, ανοίγεται μπρος μας ένας άλλος κόσμος. Αποκτούμε αντίληψη της προσωρινότητας μας, αποβάλλουμε την ανάγκη για έλεγχο των καταστάσεων που βιώνουμε (οπότε και των άλλων ανθρώπων) - κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να μην εμπλεκόμαστε σε συγκρούσεις και έριδες  οπότε και να μην ταραζόμαστε - και υπηρετούμε ευκολότερα το γενικό καλό, αφού νιώθουμε κομμάτι του σύμπαντος άρα γνωρίζουμε πως ό,τι πράττουμε καταλήγει πίσω σε εμάς.

Έχοντας βρει το νόημα  της ζωής ο άνθρωπος, καταλαβαίνει πως δεν υπάρχει ουσία στο αποτέλεσμα αν δεν υπάρξει πρώτα ουσία στην πορεία ως εκεί, γι' αυτό και μαθαίνει να απολαμβάνει τη διαδρομή και τη διαδικασία της δουλειάς που κάνει ώσπου να φτάσει σε ένα αποτέλεσμα. Πόσο σημαντική αλήθεια είναι αυτή η συνειδητοποίηση για να νιώθουμε πιο συχνά ευτυχισμένοι, σωστά;

Πως πρέπει να είναι η ζωή μας για να έχει νόημα; 

Εάν ζεις μία ζωή χωρίς νόημα, τότε θα γνωρίζεις καλά το πόσο αγχωτική είναι αυτή η κατάσταση. Καθημερινά νιώθεις την ψυχή σου να στεγνώνει, συναντάς το ένα πρόβλημα πίσω από το άλλο, όσο πρόθυμος κι εργατικός κι αν είσαι αναζητώντας λύσεις και ουσία σε όσα σου συμβαίνουν. Ζωή όμως δεν είναι απλά η προσπάθεια να παραμείνουμε ζωντανοί, ή να γίνουμε πλουσιότεροι ή πιο δημοφιλείς. Ζωή δεν είναι το να έχεις όσα αγαθά χρειάζεσαι κι ακόμη περισσότερα ή να ελέγχεις τους άλλους. 

Για να καταφέρεις να ενωθείς με τον πυρήνα της ύπαρξής σου, πρέπει πρώτα να αντιληφθείς πως αυτό που έχει σημασία είναι η Πνευματική σου Φύση.

Λειτουργώντας υπό την καθοδήγηση τριών αρετών, της Αγάπης, της Καλοσύνης και της Υπομονής, η ζωή αποκτά νόημα σε έναν κόσμο δυσλειτουργικό, άγριο και φοβικό.

Όταν ο άνθρωπος δεν έχει βρει την Πνευματική του Φύση έχει έλλειψη γνώσης Θεού μέσα του. Ακόμη κι αν είναι ο πιο μορφωμένος και σπουδαγμένος άνθρωπος του κόσμου, όταν έχει άγνοια Θεού εντός του, όταν δεν αποδέχεται το Θεό, τότε είναι καταδικασμένος να είναι δυστυχής και να βρίσκεται σε μία συνεχή αναζήτηση της ευτυχίας που ποτέ δεν θα ολοκληρωθεί. Η συμφιλίωση με το Θεό οδηγεί στο άνοιγμα του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου προς τον Πνευματικό Κόσμο.
Φανταστείτε ένα παράθυρο που όταν το απ ασφαλίσουμε ανοίγει διάπλατα σε μία θέα που δεν έχουμε αντικρίσει ποτέ ξανά και που έχει να κάνει με ολόκληρο τον κόσμο όπως πραγματικά είναι. Έτσι ακριβώς ανοίγει ο βαθύς εαυτός μας στην πραγματική αλήθεια που είναι η Πνευματική Φύση που είναι ο Θεός.
Αυτό θα πει αποκτάμε αντίληψη της πραγματικότητας, βρίσκοντας το νόημα της ζωής.

Σας καλώ λοιπόν να ανοίξετε διάπλατα την ψυχή σας στο Θεό, με την πνευματική σας φύση σε εγρήγορση, για να διαπιστώσετε κι εσείς πως ο καθημερινός αγώνας που κάνετε ξαφνικά θα αποκτήσει νόημα αλλά και ελαφρότητα.
Γιατί θα φύγει από πάνω σας το βάρος των καταστάσεων που αντιμετωπίζετε αφού θα έρθετε σε επαφή με το Θεό και θα το μοιραστείτε μαζί Του.
Εκείνος είναι πάντα πρόθυμος να δείξει το έλεός Του, να μοιραστεί μαζί μας τη σοφία Του και να μας οδηγήσει δίχως πόνο, φόβο και άγχος εκεί όπου είναι ο φυσικός μας προορισμός.
Μην ξεχνάτε πως ενώπιον του Θεού όλοι είμαστε ίδιοι, ίσοι και κουβαλάμε παρόμοια βάρη που επιθυμούμε να αποχωριστούμε, παρόμοια άγχη που επιθυμούμε να ξεφορτωθούμε και παρόμοια προβλήματα που επιζητούμε να λύσουμε. Μόνο όμως όσοι επιλέγουν να προστρέξουν στο Θεό για βοήθεια και ανακούφιση καταφέρνουν να ανοίξουν το "Πνευματικό Παράθυρο" που προανέφερα και να αποκτήσουν τη θέα (τη σοφία, την ευτυχία, το νόημα) που θα τους βοηθήσει να αποκτήσουν τη νοοτροπία της πραγματικής - και όχι υλικής και φαινομενικής - ευημερίας.

Τρέξτε στο Θεό, λοιπόν φίλοι μου! Εκεί θα βρείτε το Νόημα της Ζωής! Σπαταλάτε χρόνο και καταβάλετε άσκοπη ενέργεια αναζητώντας το οπουδήποτε αλλού...