Titel: De Blindganger
Auteur: Igor Znidarsic
Uitgever: Karakter
ISBN: 978 90 452 1251 7

Pesten is geen spelletje. Daar kan ik als voormalig slachtoffer over meepraten. Gelukkig besloot ik op een bepaald moment van me af te slaan. Daarna was het gepest snel afgelopen. Maar het is bekend: pesten laat altijd sporen na. Lichte sporen, maar toch. Anders ligt het voor de hoofdpersoon uit “De Blindganger”. Zijn belagers, drie in totaal, waren absoluut genadeloos en gingen verder in hun pesterijen dan je voor mogelijk zou houden.

Hun slachtoffer had zwaar te lijden en zakte van het Gymnasium via de HAVO richting de MAVO. Zijn droom om architect te worden viel in duigen. In plaats daarvan had hij allerlei korte, ongeschoolde baantjes. Vrienden maken lukte hem niet, een relatie behouden nog minder. 32 Jaar leefde hij een miserabel leven. Tot hij op een dag één van zijn plaaggeesten ziet. Die hem niet herkent, maar hem desondanks als oud vuil behandelt.

Er knapt iets. Al snel raakt de eerste pestkop vermist, om maanden later weer op te duiken, levend begraven (en gestorven) onder een oude boerderij die toevallig gesloopt is. Pestkop nummer twee wordt in een bos aangetroffen, gespietst op een drie meter hoge staak.

Bianca van Dijk, rechercheur, mag de zaak proberen op te lossen, samen met haar partner Joris. En dat blijkt nog best lastig, want hoe vind je iemand die al van jongs af aan geleerd heeft vooral niet op te vallen?

“De Blindganger” is de eerste thriller van Igor Znidarsic. Znidarsic deed eerder schrijfervaring op bij kwaliteitsbladen als HP/De Tijd, het NRC Handelsblad en de Groene Amsterdammer. Naast deze journalistieke bezigheden schrijf hij twee semi-autobiografische romans.

Zijn journalistieke achtergrond is voelbaar in dit boek. De schrijfstijl heeft een zekere gejaagdheid, die doet denken aan crime verhalen uit “de bladen”. Het moet allemaal vlot en snel gebeuren, zo lijkt het. Daardoor wil het me niet lukken om echt in het verhaal opgenomen te worden (terwijl ik me toch enigszins met de moordenaar zou moeten kunnen identificeren). Even ging ik rechtop zitten toen er een paar namen van ziekenhuizen voorbijkwamen: hé, dat is vlakbij mij, wat leuk. Maar die situering in bekende omgeving voegt eigenlijk niet zo heel veel toe.

Zo ook het zijlijntje van Bianca die in haar huwelijk iets mist. Dat ze dat vervolgens elders gaat zoeken blijkt uiteindelijk een essentieel element in de verhaallijn te zijn, maar totdat dat moment eindelijk aanbrak zat ik me vooral te ergeren aan deze overbodige ballast. Het leidt af van de moordenaars-acties en voegt niets toe. Zonde van de pagina’s.

Maar ja, al die pagina’s extra ballast blijken wel noodzakelijk om tot de ontknoping te komen. Vroeger zou een schrijver hier een of andere Deus Ex Machina voor hebben gebruikt, nu hebben we de AppleStore Ex Machina. Tja…

Ik heb “De Blindganger” in één regenachtige dag uitgelezen. Gordijnen dicht, kaarsje aan, CD-tje op de stereo en een drankje in de buurt. Prima vertoeven zo. Maar toch, “De Blindganger” heeft ‘hét’ net niet. Zonde.

Waardering: 6,5/10

Lees “De Blindganger” zelf

Het bericht De Blindganger – Igor Znidarsic verscheen eerst op Lekker lezen.