Get Even More Visitors To Your Blog, Upgrade To A Business Listing >>

Het Recht Om Ex-Moslim Te Zijn

Ehsan Jami



Jami Ehsan is het PvdA raadslid uit Leidschendam die het Comité voor ex-moslims in Nederland heeft opgericht. Dit is het pamflet waarmee het comité op 9/11 is gepresenteerd. Het korte boekje kent wel twee inleidingen en de eerste start prachtig:

“Laten we even aannemen dat Nederland driehonderd tennisclubs heeft. En stel dat een van die tennisclubs de regel invoert dat de leden niet langer mogen opzeggen. Ook wordt bepaald dat kinderen van leden automatisch lid voor het leven zijn, en hun kinderen, en hun kinderen… enzovoort. En dat er zeer zware straffen staan op het verlaten van de tennisclub of het beoefenen van andere sporten dan tennis. En kijk dan eens over 1400 jaar welke tennisclub van Nederland de grootste is! Sterker nog: deze doortastende vereniging zou een van de grootste tennisclubs ter wereld zijn, met vele miljoenen leden van wie velen nauwelijks zullen weten wat een tennisbal is. Op deze manier is de islam, 1400 jaar geleden gesticht” (P. 11)


Deze eerste inleiding is geschreven door journalist en schrijver Michiel Hegener. Hegener bracht Jami op het idee om het Comité voor ex-moslims te starten.

“Tot slot dit: veel mensen vragen zich af of alle ophef rond het verbod op afvalligheid terecht is. Dat standpunt kom je vaak tegen bij degene die religie zien als cultuur en die alle verwijzingen naar het transcendente afdoen als flauwekul. God bestaat niet, na de dood is er niets, religie is onzin en waarom moeten we ons sterk maken voor vrijheid van onzin? Het antwoord is simpel: vrijheid van godsdienst en levensbeschouwing is niet alleen de vrijheid om een geloofsrichting te kiezen, om zelf te bepalen wat je wel en niet gelooft. Het is ook de vrijheid om zelf te bepalen hoe belangrijk geloof voor je is. Wie religie afdoet als onzin spreekt voor zich zelf – net als iedereen die religie wel belangrijk vindt.” (P.19)


De tweede inleiding is van de hand van Afshin Ellian, die net als Jami geboren is in Iran. Hij beschrijft aan de hand van Koran citaten en de Hadith dat alle vijf de orthodoxe islamitische scholen op uittreding de doodstraf hebben staan. Ook noemt hij de bekende en beruchte Arabist Maurits Berger corrupt (in "Islam is een sinaasappel" kan je trouwens lezen hoe deze zich bijna bekeerde tot de islam):

“Stelt u zich voor dat op een dag de moslims worden geëmancipeerd van de tirannie van de sjaria, wat moet Berger dan van de rest van zijn leven maken? Sjaria is niet alleen een winstgevende business voor moslimfundamentalisten, maar blijkbaar ook voor postmoderne islamologen.” (P.25)


Dan start het boekje met een autobiografische beschrijving van Jamie. Waarin hij zijn jeugd in Iran beschrijft. Daar wordt hem met het nodige geweld de koran geleerd en leert hij dat joden varkens zijn en christen honden. Maar op 9 jarige leeftijd komt hij al naar Nederland en vindt zijn Nederlandse basisschool een verademing. Op de middelbare school komt hij meer in contact met mede allochtonen. Hij krijgt er een islamitische vriendenkring, waarin velen dromen van de sharia en een enorme hekel aan joden hebben. Jami was te verlegen om meisjes te versieren maar de andere jongens gebruiken de Nederlandse meisjes voor de sex, een praktijk die door een deel van hen later wordt voortgezet als loverboy / pooier. De vrienden vierden op 11 september feest en ook Jami was blij met de aanslag. Net als bij zovelen was dit aanleiding om zich wat meer in het geloof van de Islam te verdiepen en hij begint de Koran, de hadith en de soenna te bestuderen.

“Zo kwam ik er achter dat veel negatiefs dat over de islam werd beweerd, gewoon in de heilige boeken was terug te vinden” (P.40)


Rond die tijd kwam ook Pim Fortuyn op. Jami kon toen niet anders dan beamen dat deze gelijk had toen hij de Islam achterlijk noemde. Als hij daarna, voor de eerste keer sinds zijn vertrek uit Iran, weer komt in Iran, dan ziet hij hoe achterlijkheid de islamitische praktijken daar zijn. Daarna spreekt hij zich steeds duidelijker uit tegen deze achterlijke praktijken. Hij ontmoet op zijn school wel Islamitische medestanders, maar die steunen hem alleen maar heimelijk. In het openbaar durven ze niets te zeggen.

In 2005 komt Jamie als “sociaal liberaal” bij de PvdA, een partij die hij de emancipatie partij noemt. Nog geen jaar later, in het voorjaar van 2006 wordt hij gekozen als PvdA raadslid te Leidschendam- Voorburg.

Als het IJselstijnse PvdA raadslid Najia Siamarim in de krant schrijft dat ze wil “toezien op een zorgvuldige naleving van het Islamitische strafrecht in Islamitische landen” moet hij reageren. Hij schrijft een reactie naar de krant, waarin hij schrijft dat hij een afvallige is en dat hij volgens zijn partijgenoot dus geëxecuteerd zou mogen worden. Naar aanleiding van dit schrijven wordt hij uitgenodigd voor het programma Schepper en Co. Tijdens de opname van dit programma ontmoet hij Michiel Hegener die hem aanmoedigt om, net als in andere Europese landen, een comité van ex-moslims op te richten. Als Jami zijn comité voor ex-moslims opricht, zorgt Hegener voor een steun comité dat direct gesteund wordt door Afshin Ellian en Paul Cliteur.

Dan vervolgt het boekje met een beschrijving van de tien punten die de Europese beweging van ex-Moslims hebben opgesteld. Bij elk punt lezen we Jami zijn zienswijze en lezen we overtuigende argumenten:

“Wanneer we pal staan voor onze rechtsstaat waar het antidemocratische eisen van extreemrechts of –links betreft, moeten we dat evengoed doen waar het de eisen van geloofsgroepen betreft. Moslims mogen in deze geen uitzonderingspositie krijgen” (P.60)


Maar soms ook wat minder overtuigende stukjes:

“Ouders moeten zich niet op een religieuze moraal baseren maar op hun gezond verstand en normen en waarden van dit land” (P. 82/83)


Je kan immers van ouders toch niet anders verwachten dat ze hun eigen normen en waarden gebruiken om hun kinderen op te voeden? Maar over het algemeen lijken de ideeën beschreven in dit tweede hoofdstukje toch beter doordacht dan blijkt uit het bovenstaande citaat. Zoals bijvoorbeeld het idee om een hiaat in het strafrecht te dichten. Daar hebben zogenaamde daadkrachtige ministers, zoals bijvoorbeeld Rita Verdonk, nooit werk van gemaakt:

“Haatprediking in moskeeën moet worden aangepakt. Wat we nu zien, is dat opruiende imams zich verschuilen achter Allah. Omdat ze weten dat het rechtstreeks uiten van een bedreiging juridische kan worden aangepakt, roepen ze Allah op hun werk te doen. ‘Allah, vervloek die en die’; ‘Allah, laat dat kankergezwel verdwijnen.’ Hier is op dit moment nog niets tegen te beginnen, terwijl er wel degelijk sprake is van bedreiging. Toehoorders zullen Allah namelijk graag een handje helpen, en de betreffende imams weten dat. Het is dan ook hard nodig om deze leemte in ons strafrecht op te vullen, zodat de toekomst bedreiging en intimidatie ‘over de rug van Allah’ niet langer mogelijk is.” (P. 86)


De besproken punten in dit tweede hoofdstuk worden ook telkens afgesloten met een persoonlijk verhaal van een afvallige moslim, en dat zijn vaak ontroerende schrijnende stukjes. Het boekje geeft ook een aantal links naar websites met soortgelijke verhalen:

http://www.faithfreedom.org/testimoninals.htm
http://www.geocities.com/exmuslims_survey/apostasy.html
http://biblebprobe.com/islamapostates.htm
http://www.exmuslim.com/
http://www.islam-watch.org/

In het derde en laatste hoofdstuk bespreekt en bekritiseert hij de huidige koers van de PvdA. Zo heeft zijn partij in 2005 weliswaar het recht op geloofsafval in haar beginsel programma opgenomen, maar is dit volgens Jami toch vooral een lippen dienst geweest. Tot nu toe hebben PvdA bestuurders op dit punt niets ondernomen. Hij bespreekt de koers van de PvdA naar aanleiding van punten uit het in 2004 door Schelto Patijn geschreven rapport “Integratie en immigratie: aan het werk”. Jamie komt dan tot harde conclusies over zijn eigen partij.

“Kortom de visie van de PvdA op intergratie en emancipatie bestaat enerzijds uit slappe stellingen waarvan in de praktijk nauwelijks enig heilzaam effect kan worden verwacht, en anderzijds uit goede ideeën waaraan onvoldoende uitvoering wordt gegeven.” (P. 101)


Het is dus nog maar de vraag of het ooit goed zal gaan komen tussen Wouter en Jami:

“Wil de PvdA ooit een doortastende integratiepolitiek voeren, dan zal zij moeten regeren op basis van principes. De onberedeneerde angsten van de allochtone en traditionele linkse achterban zal men links moeten laten liggen. Zo kan de PvdA weer een brede volkspartij worden in plaats van een Partij voor de Allochtonen of van Allah.” (P 102)


In ieder geval heeft Jami grootse plannen met het comité van ex-moslims. Zo kondigt hij brochures en TV spotjes aan. Ook zou hij graag zien dat er naast een contact orgaan moslims en overheid ook een contact orgaan ex-moslims en overheid komt. Optimistisch is hij ook, want in tijden dat homo’s weer de kast in moeten streeft hij er naar dat binnen drie jaar geloofsafval binnen de Nederlandse islam gemeenschap geen enkel probleem meer is.

Al met al, is het dunne boekje van Ehsan Jami een leuk vlot te lezen boekje vol met interessante wetenswaardigheden. Een aanrader.



Besproken boek

Het recht om ex-moslim te zijn
Ehsan Jami
Ten Have, September 2007
ISBN 9025958362 / 9789025958367
144 pagina's
Prijs: vergelijk.nl / beslist.nl

Ook te downloaden als e-boek.


Andere besprekingen:
Comeback punt.nl

Andere links naar dit boek:
bol, IZB, nnbh, depers, NRC, de zwijger, frischdagblad, kifkif, Volkskrant, maroc, marokko, Eurodusnie, Anja

Tags: boek, boeken, recensie, boekbespreking, boek review, boeken reviews, islam, geloofsafval, pvda, partij van de allochtonen, ex moslim, ehsan jami, het+recht+om+ex+moslim+te+zijn


This post first appeared on De Leestafel - Non-fictie Boekbesprekingen, please read the originial post: here

Share the post

Het Recht Om Ex-Moslim Te Zijn

×

Subscribe to De Leestafel - Non-fictie Boekbesprekingen

Get updates delivered right to your inbox!

Thank you for your subscription

×