Tourism Services Greece: https://goo.gl/NfZLEJ Πηγή:http://www.football-academies.gr/
Η πιο παρεξηγημένη θέση σε μια ομάδα, ο ήρωας, αλλά και ο «πνίχτης», η τερματούρα, αλλά και «η κουβέρτα», κατεβάζει ρολά, αλλά είναι και «μανταλάκιας», σε στέλνει στον παράδεισο, αλλά και στην κόλαση. Η απουσία οποιουδήποτε άλλου παίκτη επιτρέπεται, του τερματοφύλακα όμως η παρουσία, εκτός του ότι επιβάλλεται, ίσως παίζει και τον πιο καθοριστικό ρόλο στον αγώνα!
Χαρακτηρισμοί όπως : «τρελός, προβληματικός, νούμερο, θέατρο, κουβέρτας, γίγαντας, χταπόδι, πουλί, αράχνη, γατόνι, πνίχτης» και άλλα πολλά, συνοδεύουν τον κάθε τ/φ, σε κάθε του εμφάνιση.
Από αυτόν αρχίζει η 11άδα, αυτός είναι το Νο 1, το Α και το Ω και σ΄αυτόν δείχνουν και ΠΡΕΠΕΙ να δείχνουν εμπιστοσύνη, οι υπόλοιποι συμπαίκτες του!Στους υπόλοιπους συμπαίκτες του, το οποιοδήποτε λάθος συγχωρείται, του τ/φ ποτέ! Όταν χάσει κάποιος ένα γκολ, μετά τα πρώτα ¨αχ και βαχ¨, θα του πούμε, δεν πειράζει, το άλλο θα μπει! Όταν όμως κάνει ένα μοιραίο λάθος ο τ/φ, δεν πάει ούτε ένας να του πει δεν πειράζει!Πρέπει να βρει τη δύναμη, να το πολεμήσει μόνος του.
Θυμάμαι πιτσιρικάδες, όταν χωριζόμασταν στην αλάνα για να παίξουμε μπάλα, τ/φ βάζαμε όποιον μας περίσσευε ή τον πιο χοντρό, τον πιο «άμπαλο», χωρίς να του δίνουμε και ιδιαίτερη σημασία! Άλλες φορές παίζαμε και «μπακότερμα», γιατί κανείς δεν ήθελε να κάτσει τέρμα.
Θεωρώ ήρωες πραγματικά, τους τ/φ μέχρι την περασμένη δεκαετία τουλάχιστον, ιδιαίτερα στα Ερασιτεχνικά σωματεία, οι οποίοι ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΜΟΝΟΙ τους, πλην ελαχίστων τυχερών εξαιρέσεων, προσπαθούσαν πρώτα να καταφέρουν να προπονηθούν και έπειτα να «χτίσουν» μια δυνατή προσωπικότητα!
Κανείς δεν τους έδινε σημασία και το μόνο που ενδιέφερε τα σωματεία, ήταν να έχουν στις τάξεις τους, τουλάχιστον 2 τ/φ για τη συμπλήρωση της 11άδας! Δειλά – δειλά τα Ερασιτεχνικά σωματεία, άρχισαν να καταλαβαίνουν την πραγματική ιδιαιτερότητα και προσφορά αυτής της θέσης και έστω κι΄αργά, ξεκίνησαν προσπάθειες βελτίωσης των παιδιών αυτών, έστω και με «κομπογιαννίτικους» τρόπους!
Τουλάχιστον άρχισαν να δείχνουν ενδιαφέρον! Επειδή στην Ελλάδα, ποδοσφαιρικά, είμαστε και 20 χρόνια πίσω, δεν ήταν εύκολο για κάποιο σωματείο να απασχολεί και προπονητή τ/φ, άσε που μέχρι της αρχές της δεκαετίας του ’90, δεν υπήρχε περίπτωση Ερασιτεχνικό σωματείο, να διανοηθεί, ότι υπήρχε «προπονητής τερματοφυλάκων»!
Τότε κάθε ομάδα, είχε 2 ή 3 τ/φ οι οποίοι συμμετείχαν μαζί με τους υπόλοιπους παίκτες, στο καθιερωμένο προπονητικό πρόγραμμα και κάποια στιγμή, για μισή ώρα με τρία τέταρτα, έκαναν εμπειρικά ότι μπορούσαν μόνοι τους, ως προετοιμασία για το διπλό που θα επακολουθούσε!
Ευτυχώς οι σημερινοί προπονητές τ/φ, αφού πέρασαν από τα πιο πάνω «πέτρινα χρόνια», γεμάτοι φλόγα, ενθουσιασμό και όρεξη για προσφορά, έκαναν άλματα, μπαίνοντας δυναμικά στο χώρο, κατάφεραν και κατέστησαν την παρουσία τους απαραίτητη στο προπονητικό team του κάθε σωματείου, δίνοντας σε όλους να καταλάβουν, την αξία αυτής της θέσης!
Το ποδόσφαιρο εξελίσσεται απίστευτα, συνεχώς εμφανίζονται νέες τακτικές και πολύπλοκα συστήματα, με απώτερο σκοπό, το ξεκλείδωμα οποιασδήποτε αμυντικής τακτικής και την παραβίαση φυσικά της αντίπαλης εστίας.
Αυτήν την εστία λοιπόν, καλείται να υπερασπιστεί, ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος, πρέπει να προλάβει την εξέλιξη των υπολοίπων και να προετοιμαστεί όσο το δυνατόν καλύτερα, να προστατεύσει την περιοχή του και λέω την περιοχή του, διότι ο σύγχρονος πλέον τ/φ, έχει πάψει να είναι ένα «όρθιο αγγούρι» κάτω απ΄τα δοκάρια του και γίνεται ο κύριος κρίκος, της αλυσίδας ανάπτυξης της τακτικής της ομάδας του!
Παλαιότερα, όλοι αρέσκονταν, σε έναν τ/φ, «αίλουρο» της μικρής περιοχής, με ελάχιστη συμμετοχή και βοήθειες προς τους συμπαίκτες του, τώρα όμως οι απαιτήσεις είναι τεράστιες, όπως και οι ευθύνες και ο τ/φ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ, όχι μόνο να είναι αίλουρος, αλλά και να μετέχει στην ανάπτυξη της ομάδας, να έχει άριστη τεχνική και φυσική κατάσταση, ιδιαίτερη προσωπικότητα και ψυχολογία, δίνοντας ξεχωριστή σημασία στις λεπτομέρειες, με υπομονή και θέληση, για να φθάσει σε ένα υψηλό επίπεδο, τέτοιο που θα τον καθιστάΠΑΝΤΑ ΕΤΟΙΜΟ, να μπορεί να υποστηρίξει το ρόλο του, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες!
Σίγουρα δεν είμαι ο καταλληλότερος, για να αναπτύξω όλα τα παραπάνω, θα προσπαθήσω όμως να το κάνω, διότι από τότε που αγωνιζόμουν, αν και ήταν η μοναδική θέση που δεν είχα αγωνισθεί, ΠΑΝΤΑ προσπαθούσα να «μπω» στη θέση του τ/φ και κυρίως στην ψυχολογία του!
Αρχίζοντας λοιπόν από τα βασικά που πιστεύω ότι πρέπει να διαθέτει ένας σύγχρονος τ/φ, θα έλεγα:
1) η πολύ καλή λεκτική επικοινωνία με τους συμπαίκτες του, καθοδηγώντας τους διαρκώς, λύνοντας προβλήματα πριν καν δημιουργηθούν, επίσης
2) η εξαιρετική κίνηση με τα πόδια, η οποία με τους ανάλογους γρήγορους και μικρούς βηματισμούς θα τον φέρουν, στην σωστή θέση την σωστή στιγμή.
3) Η καλή επαφή με τη μπάλα, η γρήγορη αντίδραση και αντίληψη, όπως και η καλή τεχνική όχι μόνο με τα χέρια, αλλά και με τη μπάλα κάτω, αποκτώντας απεριόριστη εμπιστοσύνη στα πόδια του!
4) η ειδική φυσική κατάσταση που πρέπει να έχει, βάσει της οποίας θα βελτιώσει στον ύψιστο βαθμό, την αντοχή, την ευλυγισία, την αλτικότητα και την ταχυδύναμη.
5) η τακτική που ακολουθεί, η οποία χωρίζεται σε αμυντική και επιθετική, είτε κοντά είτε μακριά από την εστία του.
6) υπομονή – θέληση – δουλειά. Υπομονή γιατί, είναι ΜΙΑ η θέση, αλλά 3 ή 4 αυτοί που την διεκδικούν, θέληση γιατί, στη θέση αυτή, για να παίξει κάποιος, πρέπει να το«γουστάρει» πολύ! Και δουλειά, γιατί χρειάζεται καθημερινή, πολύωρη και κουραστική προπόνηση, για το υψηλό επίπεδο που απαιτείται! Και
7) και βασικότατο, είναι η ψυχολογία. Εδώ στην ουσία ο τ/φ, «παίζει» έντονα με την ψυχολογία του, την οποία από τη στιγμή που θα φορέσει τα γάντια του στα αποδυτήρια, μέχρι να ξαναγυρίσει εκεί στο τέλος του αγώνα για το μπάνιο του, πρέπει να την συντηρεί, σε πολύ υψηλά επίπεδα!
Το ιδανικότερο θα ήταν, να υπήρχε στην ομάδα ψυχολόγος, όπως συμβαίνει σε πολλά σωματεία του εξωτερικού, που θα παρέχει την ανάλογη υποστήριξη στους παίκτες και κυρίως στον τ/φ, αλλά επειδή και αυτό θεωρείται όνειρο – μακρινό, το ρόλο αυτό, τον επωμίζεται ο προπονητής του, ο οποίος πρέπει να του δώσει να καταλάβει, ότι είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής μέσα στο γήπεδο, που έχει «ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΠΕΔΟ», περίπου 640 τ.μ. (τη λεγόμενη μεγάλη περιοχή), το οποίο απειλείται από 11 υποψήφιους «καταπατητές» και γι΄αυτό πρέπει να είναι μονίμως σε εγρήγορση, για την αντιμετώπιση κάθε κινδύνου! Η αδράνεια ενός δευτερολέπτου, είναι ικανή να ανατρέψει την όποια καλή εικόνα είχε έως και το τελευταίο λεπτό!
Τα λάθη σ’ αυτή τη θέση, δύσκολα συγχωρούνται και σίγουρα για να επιλέξει κάποιο παιδί την θέση αυτή, πρέπει να έχει έντονη προσωπικότητα και ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΕΛΑ!!!
Ευτυχώς τώρα πλέον, σε όλες τις Ακαδημίες υπάρχουν προπονητές τ/φ (έτσι θέλω τουλάχιστον να πιστεύω), διότι οι σωστές βάσεις πρέπει να μπαίνουν από νωρίς και από μικρή ηλικία, για να προλαβαίνουμε ΕΜΕΙΣ τις εξελίξεις και όχι αυτές εμάς!
Όσον αφορά τους προπονητές τ/φ, πρέπει να κατανοήσουν ΟΛΟΙ, ότι από τη στιγμή που έχουν γίνει απαραίτητοι, πρέπει και οι ίδιοι συνεχώς να προσπαθούν να βελτιώνονται.
Κάποια στιγμή, ξεκίνησε μια προσπάθεια για τη λειτουργία, ΣΧΟΛΗΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΩΝ! Μακάρι να συνεχιστεί κάτι τέτοιο, διότι είναι πολύ σημαντικό, αυτοί που ασχολούνται με τα παιδιά μας, να ξέρουν πραγματικά τι κάνουν, γιατί δεν φτάνει μόνο η φλόγα και η όρεξη, χρειάζονται και γνώσεις και όταν θέλουμε και το υψηλό επίπεδο,χρειάζονται εξειδικευμένες και όχι απλά εμπειρικές γνώσεις!
Ας με συγχωρήσουν οι φίλοι προπονητές τ/φ, που μπήκα στα «χωράφια» τους, αλλά το κάνω, γιατί πραγματικά αναγνωρίζω τις προσπάθειές που κάνουν και αν είμαι πολλές φορές, λίγο πιο «γραφικός» κι΄από τη Σαντορίνη, αυτό γίνεται, από την υπερβολική μου αγάπη για το ποδόσφαιρο, κυρίως το Ερασιτεχνικό και τις μικρές ηλικίες!
Επίσης, θα ήθελα να απονείμω τα εύσημα, σε ΟΛΟΥΣ τους προπονητές τ/φ, που δίνουν πραγματικά τον καλύτερό τους εαυτό και ιδιαίτερα σε αυτούς που ασχολούνται με τις μικρές ηλικίες, όπου κρατούν ζωντανά τα όνειρα των εκκολαπτόμενων τερματοφυλάκων, προσφέροντάς τους συγχρόνως, τις βάσεις για μια αξιόλογη αθλητική σταδιοδρομία!
Του Τάκη Γιαννόπουλου
Προπονητή της ομάδας της Αγίας Ελεούσας
