- "Veertien jaar, en dan hield ik het voor bekeken. Wat baat discipline binnen vier muren als je empirisch exploreren wil, als zelf een permissief beleid lood in je schoenen wordt. Je gaat dwalen, tombolalotjes drukken voor Niet bestaande verenigingen om te verkopen in naburige dorpen. Jezelf intoxiceren met geestverruimend spul om de plannen van vandaag en morgen te vergeten, of te verplaatsen naar overmorgen. Ontwaken om ... "

* " ... te waken over je onthecht bestaan ? Ik ben nog steeds op zoek naar het waarom. Waarom kon je jouw exploratiezucht niet verzoenen met de discipline heersend in het bestaand educatief systeem ? Was niet de grootste ontdekking op je veertiende die van de mogelijkheid, de keuze tot een chronisch lui bestaan ? Een ontdekking die je proefondervindelijk ervaren wou. "

- " Me dunkt is het leven dat ik nu leid, 'een chronisch lui bestaan' zoals jij het noemt, veel inspannender dan het leven van werklieden, die afkerig van ongekende inspanningen een verzoening gevonden hebben met het monotoom uitvoeren van dezelfde opgelegde taken. Werklieden met een chronisch werklui-bestaan. "

* " Zo zo, welke inspanningen leverde jij vandaag dan ? "

- " Ik kocht een brood bij de bakker en haalde een krant. Las die krant ten dele, en luisterde muziek. Ik zag ook wat ... "

* " ... televisie ? Ronduit indrukwekkend is dat. Daadwerkelijk het leven van een avonturier. Je vrijheden ten volle benutten, en genieten, waarachtig genieten van de gedachten aan het brede spectrum van mogelijke dagelijkse inspanningen. Een gedachtegang die je onderscheidt van het wel verdomd saaie werklui-bestaan, gesteld dat die kleurloze arbeiders überhaupt in staat zijn om te denken tijdens het monotoom uitvoeren van dezelfde opgelegde taken.

- " Nu schets je mijn visie over arbeiders ietwat te denigrerend, vrees ik. Ik stelde simpelweg dat de keuze om een werkman te worden levensbepalend is. Het is logisch dat je eenmaal gebonden aan een werknemerscontract, vrijheden inboeten moet. Opgelegde beperkingen nefast voor de theoretische maximalisatie van het mogelijk benutten van de vrijheden. "

* " Dus je wil, als ik het goed heb, zo weinig mogelijk keuzes maken om andere keuzes niet uit te sluiten ? "

- " Ik streef naar die theoretische maximalisatie, ja. "

* " Kijk eens aan, een "streven naar", ik hoor het graag uit je mond. Is liefde dan ook een keuze voor je ? Wil je een maximaal aantal aan mogelijke liefdespartners behouden door geen keuze te maken ? "

- " Hmm, gaan we het nu plots over de liefde hebben ? "

* " Oh, is dat een hekel punt voor je dan ? "

- " Nee, maar ... "

* " ... in de liefde wordt het absurde van je theorie pijnlijk duidelijk ? "

- " ... "

* " Je bent opeens wel erg stil geworden, jongeman. Moet je wat geestverruimend spul, zal ik een biertje bestellen ? "

- " Nee, hoeft niet. Ook in de liefde streef ik naar de theoretische maximalisatie, ja ... "

* " ... maar zo te kennen haal je minder satisfactie uit dat deel van je bestaan. Op zoek gaan naar een ideale liefdespartner zonder keuzes te maken, is natuurlijk niet meteen je dat. Voor je het weet hecht je je aan het utopisch ideaal van de liefde, en dan kan een stormvloed van imperfecten, die immer geldende maximalisatie toch, wel eens heel beklemmend werken, neem ik aan. Het verzadigen valt niet te stoppen, je kan niet begeren in vreemd beheer "

- " Dat is zo, ja. "

* " Wel, misschien moet je er wat aan doen dan. Je theorietjes eens herzien. (grijnst) "

- " Overmorgen. "