Kimilerimizin çoğu kez, kimilerimizin ara sıra ama herkesin mutlaka içine düştüğü his, yalnızlık. Sosyal medyanın yaygınlaşması ile insanların kolayca bir çok insanla etkileşime girebildiği bu yıllarda yalnızlık hissine kapılan insanların sayısının daha da artması neden ? Paylaşımların yalnızlık kokması neden ? İstediğiniz kadar öz çekim yapın, özünü bilmedikçe kalıbınızı çekseniz ne işe yarayacak, bir dostumun ifadesiyle habeş maymunları gibi gülümseyerek kalıbınızı çekerek internet ortamında yayınlamanız size ne sağlayacak. İnsanların sizi sosyal olduğunuzu düşünmesi, paylaşımlarınız için beğen butonuna basması, yorum yapması sizin ne işinize yarayacak. Sanırım popülerlik insanın nefsini doyuran en güzel temalardan bir tanesi.
Yalnızlığa geri dönelim. Bazılarımız için ise yalnızlık kelimesinin anlamı daha farklıdır. Yalnızlık onlar için tek başınalıktır. Tek başına olmak yalnızlığın aynı zamanda içinde barındığı ruhani bunalımı kapsamayan tanımıdır. Çünkü onlar için yalnızlık Allah'a mahsustur. Tek başına olan insanlar başka insanlara peşkeş çekmezler, onlara ruhlarını teslim etmezler. İçinde bulunduğu bozuk düzene boyun eğmezler. Para onlar için amaç değildir, sadece yaşamak için araçtır. Onlar için amaç, çevresindeki pisliğe bulaşmadan yaşayabilmektir. Nefsinin hırslarına yenik düşmeden, buna sebep olacak insanlara eyvallah demeden yaşayabilmek bazı zamanlar tek başınalığı gerektirmektedir.
Unutmayalım dostlar, en yalnızız dediğimiz anda bile yalnız değilizdir. Sizi sizden daha çok seven ve size sizden daha yakın olan Rab varken, yalnızlık ancak tek başınalık olacaktır. O da gerektiği içindir.
Bu yolda gereken neyse o yapılır, çevrende kimse olmayacaksa tek başına ilerlersin, düzene kafa tutup dışlanacaksan tek başına yaşarsın, doğruları söyleyince yalanlanacaksan tek başına başa çıkarsın.
